Θερμές ευχαριστίες στην Κα Ελένη Μπίστικα για το δημοσίευμά της στην Κυριακάτικη "Καθημερινή" 10.10.2010.
Είναι από χρόνια γνωστή η αγάπη της για τη Θεσσαλονίκη, αλλά και η αγάπη της Θεσσαλονίκης προς το πρόσωπό της.
Σε επιβεβαίωση, το σωματείο Μικρασιατών προσφύγων "Άγιος Βασίλειος-Βασιλειάδα" την τίμησε στις 08.10.2010 σε μια ωραία και συγκινητική εκδήλωση στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης, για τη δυναμική και τελικώς νικηφόρα "μάχη" που έδωσε για τη διάσωση και διατήρηση των προσφυγικών πολυκατοικιών της λεωφόρου Αλεξάνδρας, ως μνημείου αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της προσφυγικής εγκατάστασης στην Ελλάδα.
"Η αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη πρόλαβε την Αθήνα στο να τιμήσει την προσπάθεια που κάναμε για τη διάσωση αυτής της ιστορικής κληρονομιάς", είπε κατά την ολιγόλεπτη αλλά μεστή ομιλία της.
Στην εκδήλωση αυτή είχα την τιμή και χαρά να γνωρίσω για πρώτη φορά από κοντά την μεγάλη αυτήν κυρία της δημοσιογραφίας.
Η δασκάλα, που αναφέρεται στο δημοσίευμα, δεν είναι άλλη από την Τζούλια Φορτούνη, την αγαπημένη όλων μας ΜΩΒ της διαδικτυακής μας παρέας.
.jpg)
19 σχόλια:
Συγχαρητήρια και σε σένα που ξέρεις να τιμάς τους άλλους.
Nτίνο μου,σε διάβασα πρωί-πρωί και κατασυγκινήθηκα!
Νιώθω πολύ ανθρώπινα και δυναμώνω όταν αναδεικνύονται οι ομορφιές της ζωής!
Εσύ, κρατάς γερά την αγάπη στα χέρια σου και τη ζωγραφίζεις,η ποίηση ,η μωβ δασκάλα μας με την απέραντη τρυφερότητα,μας ταξιδεύεται υπέροχα!
Τα θερμά μου συγχαρητήρια, εύχομαι να είσαι καλά και να συνεχίζεις να υπηρετείς την ομορφιά με τέχνη και με πάθος,όπως ο φωτογράφος...
Εκεί στη Θεσσαλονίκη,συμβαίνουν τα ωραιότερα!
Φυσικά και μπράβο στη δημοσιογράφο!
Σε γλυκοφιλώ και σου στέλνω την αγάπη μου!
Σε γλυκο
Ευχαριστώ Φοίβο μου.
Καλή Κυριακή.
Καλημέρα Ολγίτσα.
Το στοματάκι σου στάζει μέλι, σαν τη Γιορτή Μελιού που βρίσκεται σε εξέλιξη στο πάρκο απέναντι από το σπίτι μας.
Πολλά γλυκά φιλιά από την ηλιόλουστη σήμερα Θεσσαλονίκη.
Ντίνο χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι σαν και εσάς και μεταφέρουν σε ΄μας τούς νεώτερους την ομορφιά της Ελλάδας που χάθηκε η χάνεται, άλλος μέ την πένα του και άλλος μέ το πινέλο του.
Σας ευχαριστώ
Φιλί απο μια αθήνα κακόκεφη !!!
Χαίρομαι εγώ ιδιαίτερα Βασιλική.
Φιλιά από μια ηλιόλουστη και χαρούμενη Θεσσαλονίκη.
Και εις ανωτερα Ντινακο μου!!!!!!!!!!
Ευχαριστώ Ρικάκι μου.
Δεν απέβλεπα ποτέ σε ανώτερα, όπως όταν ήμουν στην Τράπεζα και με φώναζαν Κε Διευθυντά, γύριζα πίσω να δω ποιον φωνάζουν.
Αν αυτό που κάνω αρέσει και μερικοί καλοί φίλοι το βγάζουν προς τα έξω, είναι μεγάλη χαρά.
Καληνύχτα και καλή εβδομάδα.
το διάβασα στο καφέ που συχνάζω
τα κυριακάτικα πρωινά
και συγκινήθηκα...
τελικά η μόνη λύση με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας,
είναι η προσωπική στάση,
η ατομική πορεία του καθενός μας...
η οποία όταν συναντιέται με την πορεία κάποιων άλλων, μεγαλώνει και γίνεται δρόμος φωτεινός!!!
καλημέρα Ντίνο μου,
συνέχισε να ανοίγεις δρόμους
εσύ και η παρέα σου...
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου Νίκο μου.
Χάρηκα που σε άκουσα μετά από πολύ καιρό. Καλό απόγευμα. Φιλιά σε όλους σας.
Πανέμορφες οι τζακαράντες σου Ντίνο!
Έχω πολλές φορές περπατήσει τη Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη και η εκκλησία της Αγίας Σοφίας είναι από τις αγαπημένες μου Θεσσαλονικιώτικες γωνιές! Δυστυχώς έχω κι’ εγώ αντικρύσει το αποτέλεσμα του βανδαλισμού που αναφέρεις… Ελπίζω να εισακουστείς και έτσι να απολαμβάνουμε όσο περισσότερο γίνεται και ζωντανή την υπέροχη εικόνα της ζωγραφιάς σου!
Πολύ καλό και το άρθρο!
Καλή εβδομάδα!!!
Ευχαριστώ nameliart.
Φωνή βοώντος εν τη ερήμω οι επανειλημμένες προσφυγές μου, έγγραφες και τηλεφωνικές, στον Δήμο Θεσσαλονίκης. Ελπίζουμε ότι η κατάσταση θα αλλάξει με τις εκλογές και το νέο όραμα του Γιάννη Μπουτάρη, εφόσον εκλεγεί (που το ελπίζουμε) θα διαφοροποιήσει πολλά. Με τον Γιάννη γνωριζόμαστε από παιδιά (ίδιο σχολείο Anatolia), ξέρουμε τον χαρακτήρα του και άσχετα ποια κόμματα τον στηρίζουν εκείνος θα κάνει εκείνο που ξέρει για το καλό της Θεσσαλονίκης. Καλό απόγευμα.
Κι εσύ Ντίνο με τους πίνακες σου κρατάς ζωντανές αυτές τις εικόνες που χάνονται. Γι αυτά που έγραψες πιο πάνω για τον Μπουτάρη, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
Έτσι παρηγοριέμαι Ανδρέα μου από την κατάντια αυτής της πόλης τα τελευταία 25 χρόνια. Ο Μπουτάρης είναι η τελευταία ελπίδα, της γενιάς μας τουλάχιστον, για να δούμε να αλλάζει κάτι προς το καλύτερο. Καλό βράδυ.
Ντίνο μου, σου είχα γράψει κι εγώ ένα σχόλιο, αλλά φαίνεται πως κάπου χάθηκε. Διάβασα κι εγώ το αφιέρωμα της Μπίστικα και πολύ το ευχαριστήθηκα. Κατάλαβα ότι έλεγε για τη Τζούλια μας και χαίρομαι διπλά που σας γνώρισα και τους δυο από κοντά. `Οχι μόνο γιατί εκτίμησα το έργο σας, αλλά προτίστως γιατί αξίζετε πολλά ως άνθρωποι. Τα φιλιά μου και την εκτίμησή μου.
Ξαναδιαβάζοντας το σχόλιο μου είδα το σοβαρό ορθογραφικό λάθος που μου ξέφυγε(το πρωτίστως). Παρακαλώ κρύψτε το να μην το βλέπω. Ντροπή.
Μαρία μου και δική μας χαρά που σας σας γνωρίσαμε όλους από κοντά. Πότε ξανά;
Ποιος βλέπει ορθογραφικά ή άλλα λάθη, η ουσία έχει σημασία.
Αν πρόσεξες στο προηγούμενο δημοσίευμα της Καθημερινής, μπερδεύτηκαν οι υπότιτλοι Σεράϊ-Καλύβα Καραγκιόζη. Ούτε έγώ το πρόσεξα. Η Μπίστικα ήταν πυρ και μανία με τους τεχνικούς. Της είπα τα ίδια.
Καλό βράδυ, πολλά φιλιά σε όλους σας από τη βροχερή Θεσσαλονίκη.
εγώ κι αν συγκινήθηκα...
δεν είχα δει τα μηνύματα γιατί έλειπα, και μου το είπε ο Νίκος τη Δευτέρα το πρωί στο σχολείο! Προσπέλασα τα πειράγματα των συναδέρφων ότι "εμπνέω ζωγράφους!" και στάθηκα σ΄αυτές τις πολύτιμες τις μοναδικές ανθρώπινες σχέσεις που χτίστηκαν εδώ στο διαδίκτυο...
Παρόλο που σας βλέπω σπάνια (Όλγα, Μαρία, Ντίνο, Τόλη) σας αγαπώ πολύ και μου λείπετε...
Ντίνο μου, ένα ευχαριστώ δε φτάνει. που άκουσες το ξωτικό των τζακαράντων και ζωγράφισες αυτά τα πανέμορφα δέντρα!
Κι ευτυχώς που τ΄ακούνε εκτός κι από τους ζωγράφους και τους ποιητές και κάποιοι δημοσιογράφοι!
Τζούλια μου, ξέρεις ότι και τα δικά μας αισθήματα είναι αμοιβαία και μας λείπετε. Πότε ξανά για Θεσσαλονίκη; Αυτήν τη φορά θα πάρετε και την Όλγα με τον Σαλονικιό της (Όλγα ακούς; Ξεσήκωσέ τους).
Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι αυτό το άψυχο μηχάνημα μπορούσε να δημιουργήσει τέτοιες ζεστές φιλίες.
Τα δέντρα στην οδό Παύλου Μελά τα προσπερνούσα κάθε άνοιξη και χαιρόμουν τα λίγα μωβ ανθάκια τους που έσκαζαν σε πείσμα των απάνθρωπων ξυλοκόπων του Δήμου (ο Θεός να δώσει να φύγει με τις εκλογές αυτή η 25χρονη μαυρίλα)που τα είχαν κουτσουρέψει. Από σένα έμαθα ότι λέγονται Τζακαράντες και τι ομορφιά κρύβουν αν τις αφήσουν να μεγαλώσουν. Η δημοσιογράφος που είδε τον πίνακα της άρεσε ως εκτέλεση και περισσότερο ως θέμα.
Φιλιά σε όλους σας.
Δημοσίευση σχολίου