...το μικρό μας καταφύγιο (διαμερισματάκι 55 τ.μ., πάνω στη θάλασσα) στην Παραλία Διονυσίου Χαλκιδικής. Από το πίσω μπαλκονάκι του αγναντεύουμε το απέραντο γαλάζιο του Θερμαϊκού.
(Τέμπερα, 20Χ20 εκ., 1992)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Τα λευκωματα μου
τα βιβλια μου
Περιέχει 15 μικρά πεζά που, μέσα από τα ανέμελα παιδικά παιχνίδια σε μια γειτονιά της Θεσσαλονίκης, αυτή στην αρχή της Λεωφόρου Στρατού, ουσιαστικά διατρέχουν περί τις έξι δεκαετίες, από τη γερμανική κατοχή μέχρι το 1999, πραγματοποιώντας καθ' οδόν, σύμφωνα με τον υπότιτλο του βιβλίου, διάφορες "διαδρομές και στάσεις".(Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ, 2000)
Περιέχει 7 μικρά πεζά, που δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες την περίοδο 2002-2008.
Πρωτοτυπία, τα διηγήματα συνοδεύονται με ζωγραφιές, σχετικές με το θέμα, έργα του συγγραφέα.
(Τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε τον Ιανουάριο 2010 σε 150 αντίτυπα από την LK Digital Printing για λογαριασμό του συγγραφέα).
ιστολόγια που παρακολουθώ
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Blogging BreakΠριν από 2 μήνες
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Πριν από 2 χρόνια -
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Τέλος ΕποχήςΠριν από 4 χρόνια
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Ετσι,για την δοκιμή...Πριν από 6 χρόνια
-
-
-
-
-
Girlfriends are a gift!Πριν από 7 χρόνια
-
Οι χρωματιστές κορδέλεςΠριν από 7 χρόνια
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Αγαπημένο μου ημερολόγιοΠριν από 8 χρόνια
-
-
-
-
-
-
-
Accommodation Garda Italy LakeΠριν από 9 χρόνια
-
Αντιστάσεις στα χάπια κατά της κατάθλιψηςΠριν από 9 χρόνια
-
-
-
-
-
Designs And Layouts - Outdoor RestaurantsΠριν από 10 χρόνια
-
-
-
-
-
-
-
-
Με τον Βασιλη στο Ireon Music Festival 2013Πριν από 11 χρόνια
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
10 σχόλια:
Απλά τέλειο!!!!
Ωωωω! Αυτή η είσοδος που περιστοιχίζεται από τα ανθισμένα δέντρα, προδιαθέτει με τον καλύτερο τρόπο! Το πίσω μπαλκονάκι μπορεί να μη το βλέπουμε, αλλά το φανταζόμαστε, όπως φανταζόμαστε και την υπέροχη θέα του!
Να είστε καλά Ντίνο, να ξεκουράζετε σώμα, πνεύμα και ψυχή
και συ να δημιουργείς και να μας φέρνεις εδώ να απολαμβάνουμε τις πάντα ωραίες δημιουργίες σου!
Τι όμορφο!!!
Είναι τόσο όμορφο όσο το έργο σου ή παρεμβαίνει και η αγάπη σου για το μπαλκονάκι με θέα τον Θερμαϊκό;-)
Ax,Ντίνο μου,τι γλυκιά ,πανέμορφη Χαλκιδικοφωλίτσα πάνω στη θάλασσα!Καλώς σε βρίσκω φίλε,με τα ωραία σου!
Η δική μας Ανδροφωλίτσα είναι 30 τ.μ. αλλά η θέα είναι απέραντη!
Σε φιλώ και καλό φθινόπωρο.
Να μου φιλήσεις τον Παναγιωτάκη!
Πολύ όμορφο και ειδικά τα υπέροχα ανθισμένα δέντρα !!!
Εύχομαι να είσαι καλά Ντίνο μου και να περνάς ήσυχα και όμορφα το υπόλοιπο του καλοκαιριού !!!
Ευχαριστώ Ρένα μου.
Μελίνα μου αυτή είναι η είσοδος της αυλής. Το δικό μας διαμερισματάκι είναι από την άλλη πλευρά στον δεύτερο όροφο και από το μπαλκονάκι του αγναντεύεις τον Θερμαϊκό. Τα δεντράκια είναι πικροδάφνες, ολάνθιστες όλο το καλοκαίρι.
Και τα δύο Μαρία μου. Το διαμερισματάκι αυτό το πήραμε το 1981 όταν η Παραλία Διονυσίου ήταν σε άγρια κατάσταση. Δρόμοι με κροκάλες, καλαμιές, βατράχια, ένα μπακάλικο, το μόνο που είχε τηλέφωνο και στηνόμασταν στην ουρά για να τηλεφωνήσουμε. Με το πέρασμα του χρόνου, μέχρι σήμερα, όλα άλλαξαν. Ασφαλτοστρωμένοι οι δρόμοι, δύο σούπερμαρκετς, ξενυχτάδικα, που έκλεψαν τη μαγεία του άγριου και την ηρεμία. Η οικοδομή είναι διόροφη, με πιλωτή σε πεντακοσάρι οικόπεδο (κάλυψη 60%), είκοσι μέτρα από τη θάλασσα, γύρω-γύρω αυλή με δέκα ελαιόδεντρα, πολλές τρινταφυλλιές και λουλούδια, προσωπική μου δημιουργία.
Η φασαρία όμως από τα ξενυχτάδικα μας ανάγκασαν να βάλουμε παράθυρα τριπλής υάλωσης και το βράδυ κοιμούμαστε με κλιματιστικό. Τι να κάνουμε, αυτά είναι τα "ωραία" του πολιτισμού, που "ου γαρ έρχεται μόνος".
Πες το κι έτσι Όλγα μου (καλώστην).
Κάτι σαν Λωζάνη και Κοζάνη η σύγκριση με την Άνδρο. Κοίταξε, έχει πολλές ομορφιές η Χαλκιδική, αλλά έχει και τους ντόπιους της που δεν τη στηρίζουν όσο πρέπει έχοντας το μάτι μόνο στο τι θα αρπάξουν. Αλλά και το κράτος υπόλογο, αφήνοντάς την για χρόνια χωρίς δρόμους της προκοπής με ατέλειωτα μποτιλιαρίσματα τα καλοκαίρια και αναπόφευκτα δυστυχήματα. Ευτυχώς η Παραλία Διονυσίου απέχει από τη Θεσσαλονίκη 55 χλμ. και σε μια ώρα με το ΚΤΕΛ βρισκόμαστε εκεί (ξέρεις ότι ποτέ δεν οδηγούσα).
Σε φιλώ κι εγώ και ας πούμε από τώρα καλό φθινόπωρο, παρόλο που το θερμόμετρο στη Θεσσαλονίκη δείχνει αυτή τη στιγμή 35 βαθμούς. Ο Παναγιωτάκης, δόξα τον Θεό, είναι καλά, μετά τη δίμηνη ταλαιπωρία (Ιούνιο-Ιούλιο) που τράβηξε στα νοσοκομεία. Άλλαξε εντελώς φαρμακευτική αγωγή και όλοι πιστεύουμε και ευχόμαστε ότι από δω και πέρα θα πηγαίνει καλύτερα.
Θα σου τον φιλήσω.
Στέλιο μου, όπως λέω και πιο πάνω, το διαμερισματάκι αυτό το έχουμε εδώ και τριάντα χρόνια. Λίγο η φασαρία του "πολιτισμού" των τελευταίων χρόνων, λίγο η βαρεμάρα (τα ίδια και τα ίδια), το επισκεπτόμαστε μεσοβδόμαδα για δυο-τρεις μέρες και πάλι πίσω. Χαιρόμαστε όταν πηγαίνουμε αλλά και όταν φεύγουμε. Αξίζει το μπανάκι που κάνουμε, έχει μια υπέροχη θάλασσα με αμμουδιά τρία χιλιόμετρα, ίσως και παραπάνω, γιαυτό δεν έχει πήξιμο.
Να περνάς κι εσύ καλά.
Δημοσίευση σχολίου