Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2014

Βασίλης Τσιτσάνης, 18.01.1915-18.01.1984

(τέμπερα, 27.5Χ38 εκ., 2008)


Σαν σήμερα το 1915 γεννήθηκε στα Τρίκαλα. Σαν σήμερα το 1984 πέθανε στο Λονδίνο. Επομένως η μέρα τού ανήκει δικαιωματικά. Στην πραγματικότητα δεν είναι παρά μόνο μια ήσσονος σημασίας αφορμή για να τον σκεφτούμε. Διότι ο Βασίλης Τσιτσάνης, όπως συμβαίνει με κάθε σπουδαίο δημιουργό, είναι πάντα παρών με τα τραγούδια του. Αλλωστε θεωρήθηκε κλασικός από νωρίς. Εγινε θρύλος από την αρχή.
Δεν υπάρχουν πολλοί που διαφωνούν ότι ο Τσιτσάνης είναι η μεγαλύτερη μουσική ιδιοφυΐα που γεννήθηκε στην Ελλάδα του 20ού αιώνα. Εξέφρασε τον ψυχισμό του λαϊκού ανθρώπου –στην πραγματικότητα όλων των Ελλήνων- με απόλυτη συνέπεια και πληρότητα. Ο Θεοδωράκης και ο Χατζιδάκις δήλωσαν μαθητές του, ενώ ο Βαμβακάρης τον θαύμαζε απεριόριστα, αφού είδε την τέχνη που ο ίδιος θεμελίωσε να εξυψώνεται από τον Τσιτσάνη στα ουράνια. Με τα τραγούδια του το ρεμπέτικο βγήκε από το περιθώριο και απλώθηκε πάνω απ’ όλη την Ελλάδα, χωρίς να χάσει το παραμικρό από την ουσία του.
Η πιο δημιουργική περίοδος της ζωής του Τσιτσάνη ήταν η Κατοχή, όταν ζούσε στη Θεσσαλονίκη και ιερουργούσε στο περίφημο «Ουζερί Τσιτσάνη», της οδού Παύλου Μελά. Σε εκείνα τα σκοτεινά χρόνια έγραψε τα περισσότερα από τα πολύ σημαντικά τραγούδια του, που μετά την απελευθέρωση τον καθιέρωσαν. Το γεγονός ότι αυτό συνέβη σε συνθήκες υποδούλωσης ασφαλώς προσθέτει πόντους και μύθο στην προσπάθεια, αλλά η αλήθεια είναι ότι το μεγαλύτερο προσόν του Τσιτσάνη είναι αυτό που λέμε «τεράστιο μουσικό ταλέντο». Σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και σε οποιαδήποτε εποχή κι αν ζούσε θα μεγαλουργούσε. Αρκεί να υπήρχε μουσική.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της «Συννεφιασμένης Κυριακής». Ενα τραγούδι – θεμέλιος λίθος, που συγκρίνεται –ίσως καθ' υπερβολήν- με το «Τη Υπερμάχω».
Οπως ποιητική αδεία κάποιοι έχουν πει ότι η Ελλάδα θα ήταν διαφορετική χωρίς τη «Συννεφιασμένη Κυριακή». Οπως διαφορετικός θα ήταν ο έρωτας χωρίς την «Αρχόντισσα» και την «Αχάριστη». Αλλά και η Θεσσαλονίκη θα φαινόταν κάπως πιο χλομή χωρίς τα τραγούδια που έγραψε γι' αυτήν, για τα Κάστρα, το Μπαξέ Τσιφλίκι, τα μαγικά της βράδια και τα κορίτσια της.

Δημοσιεύτηκε:
Σάββατο, 18 Ιανουαρίου 2014 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΗΤΡΑΚΗ


6 σχόλια:

MYSTELIOS είπε...

Ένα πολύ όμορφο αφιέρωμα στον μεγάλο δημιουργό που αποτελεί πλέον ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια στην ιστορία της Ελληνικής μουσικής !!!
Πάρα πολύ όμορφο το πορτρέτο με την πάντα υπέροχη και μοναδική σου τεχνοτροπία !!!
Καλή Κυριακή φίλε Ντίνο και καλή συνέχεια !!!

55fm είπε...

Eξαιρετικό αφιέρωμα και το έργο σου υπέροχο φίλε μου!Καλή σου μέρα!

xristin είπε...

Λάτρευα και λατρεύω τον Τσιτσάνη όχι λόγο της γειτνίασης με την οδό Τσιτσάνη στα Τρίκαλα η οποία περνάει μπροστά απο το σπίτι του και καταλήγει λίγο έξω από το village μου και κλέβουμε και λίγη από την δόξα του(χα,χα,χα)αλλά επειδή πραγματικά μου αρέσει η μουσική του.
Τα φιλιά μου

Dinos-Art είπε...

Ευχαριστώ Στέλιο μου. Το απολαμβάνω να διαβάζω και να μιλώ για τον Τσιτσάνη επειδή τα τραγούδια του με συντροφεύουν από τα παιδικά μου χρόνια. Καλό βράδυ.

Dinos-Art είπε...

Γλυκιά μου Όλγα σ'ευχαριστώ και σε φιλώ.

Dinos-Art είπε...

Χριστίνα μου, είχα την ευτυχία να τον απολαύσω ζωντανά μια φορά εδώ στο "Καλαμάκι", στο Μικρό Καραμπουρνάκι, τον Οκτώβρη του 1959. Την άλλη μέρα φεύγαμε για να καταταγούμε νεοσύλλεκτοι στο ΚΕΝ Κορίνθου. Μυσταγωγία όταν έβγαινε στο πάλκο να τραγουδήσει. Έτσι και ακουγόταν χτύπος πιρουνιού ή ομιλία, σταματούσε και κοίταζε με κείνο το απλανές βλέμμα, μέχρι να επικρατήσει πάλι απόλυτη ησυχία. Στην Πάνω Πόλη υπάρχει μια ωραία πλατειούλα που ονομάστηκε προς τιμήν του "Πλατεία Τσιτσάνη" με ανδριάντα του στον χώρο, που όμως είναι απαίσιος, δεν του μοιάζει καθόλου. Σε φιλώ για καλό βράδυ.