"ΤΟ ΜΠΑΚΑΛΙΚΟ ΤΗΣ ΔΟΜΝΑΣ", ένα μπακάλικο απ'τα παλιά

Τέμπερα, 25Χ30.5 εκ., 2014

Στο μπακάλικο με τον Λευτέρη

Αγαπάς την Ελλάδα, αγαπάς τον νέο μιικρομεσαίο επιχειρηματία; Απόδειξη!!!

Ο οδικός χάρτης προς το μπακάλικο

Με τον ερχομό των σούπερ μάρκετ τα παλιά μπακάλικα άρχισαν να κλείνουν, μην αντέχοντας τον μεγάλο ανταγωνισμό. Κι όμως, στις μέρες μας μερικά ξεφυτρώνουν πάλι δειλά-δειλά, εδώ κι εκεί. Πολλοί βαρέθηκαν τα ανώνυμα ψώνια στο σούπερ μάρκετ, να κατεβάζουν κουτιά και μπουκάλια από τα ράφια, σέρνοντας μόνοι ένα καρότσι, και επιζητούν την προσωπική επαφή με μπακάλη της γειτονιάς.

Το πεπόνι τουρσί, που μας έστειλαν ο Ανδρέας και η Δάφνη, αγαπητοί φίλοι από παλιά, έγινε αφορμή να ανακαλύψουμε το «Μπακάλικο της Δόμνας».

Σάββατο 11 Γενάρη, γλυκό, σχεδόν ανοιξιάτικο, πρωινό, ξεκινήσαμε από την οδό Καυτανζόγλου, με το λεωφορείο Νο.«12», μπροστά από το σπίτι μας, μέχρι τον τερματικό σταθμό Κάτω Τούμπας. Από κει με ποδαράτο δρομολόγιο, αφού περάσαμε το ξύλινο γεφυράκι της Περιφερειακής Τάφρου, φθάσαμε στο μπακάλικο.

Πρόσχαρα μας υποδέχθηκε ο Λευτέρης, ιδιοκτήτης, αλλά τιμή και δόξα έδωσε στο μαγαζί το όνομα της γυναίκας του. Μπαίνοντας τρύπωσε στα ρουθούνια μας η χαρακτηριστική μυρουδιά του παλιού μπακάλικου. Ένα συνοθύλευμα  από οσμές που ανέδυαν όλα μαζί τα πράγματα που πουλούσε. Από την οροφή κρέμονταν σαλάμια, μορταδέλες, λουκάνικα, παστουρμάδες και σουτζούκια. Γύρω, σακιά με όσπρια, φασόλια γίγαντες και μαυρομάτικα, φακές, ρεβίθια, φάβα, αλεύρι, ζάχαρη. Τενεκέδες με ελιές, τουρσιά όλων των ειδών, λάδια, ντοματοπελτέ. Καλάθια με αυγά κοινά, ημέρας και από κότες ελεύθερης βοσκής. Πάνω σε τραπεζάκι χαλβάς φαρσάλων και λουκούμια. Το κυριότερο, χύμα καλό αγιορείτικο κρασί και ρετσίνα, που χρόνια έψαχνα να βρω. Μού’ρθε στο νου το γνωστό στιχάκι «Το πρώτο ποτήρι φέρνει δύναμη/ το δεύτερο υγεία/ το τρίτο και το τέταρτο φέρνουν την ευτυχία/ το πέμπτο φέρνει τον καυγά/ το έκτο την αστυνομία»

Γεμίσαμε την πάνινη τσάντα, όπως παλιά, με όλων των ειδών τις λιχουδιές, πειραχτικά όλα βέβαια για την ηλικία μας, και δυο γυάλινα μπουκάλια λίτρου με κρασί και ρετσίνα. Πληρώσαμε με απόδειξη, μη σας πω πόσο,  ένα μόνο, τύφλα νά’χουν οι καθημερινές διαφημιστικές προσφορές των σούπερ μάρκετ. 

«Μόλις μπει για τα καλά η ανοιξούλα βγάζουμε ένα-δυο τραπεζάκια έξω, μεζές σε λαδόκολλα, σαλαμάκι, παστουρμάς, ελίτσες, τουρσιά και κρασάκι η τσιπουράκι αν το τραβάει η καρδούλα σας», μας αποχαιρέτησε ο Λευτέρης.

Όλα όσα πήραμε τα τιμήσαμε σπίτι ανάλογα, εν ριπή οφθαλμού, και την επόμενη εβδομάδα ξανά στο μπακάλικο για νέες προμήθειες. Φεύγοντας, του χάρισα τη ζωγραφιά /ΤΟ ΜΠΑΚΑΛΙΚΟ ΤΗΣ ΔΟΜΝΑΣ/. «Ο χώρος σου Λευτέρη μού’φερε βιώματα και μνήμες παιδικές του καλού παλιού μπακάλικου», και τον χτύπησα στην πλάτη.