Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

(-10%) + (-15%) + (-20%) = (-45%)

Σφαγή στις επικουρικές μας συντάξεις:
-Από Σεπτέμβριο 2011:  -10%
-Από Νοέ,βριο 2011: -15%
-Από Ιανουάριο 2012: -20%
-και έπεται συνέχεια με τα μέτρα για τα 11.6 δις.

Μερικοί κάποιων "ευγενών" ειδικών μισθολογίων, που μέχρι σήμερα ήταν στο απυρόβλητο, σήκωσαν επαναστατική παντιέρα μόλις πληροφορήθηκαν ότι και οι δικοί τους μισθοί θα συμπεριληφθούν στις μειώσεις που συζητούνται για τα μέτρα των 11.6 δις.
Αιδώς Αργείοι.

(Ποίημα του Κώστα Ριτσώνη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Διαγώνιος", τεύχος 1979-2, σ. 110)
Αφιερωμένο σε όσους τα έφαγαν μαζί.



 Θα επιβιώσουμε, όπως και νά'χει.
Άντε και καλό φθινόπωρο.

17 σχόλια:

Paraskevi Lamprini M. είπε...

δύσκολα.. και η επιβίωση δύσκολη!! .. ωραίο το ποίημα!!

Margo είπε...

Ντίνο.. θα επιβιώσουμε αλλά έχουμε χάσει το χαμόγελό μας, τον ύπνο μας, τις ελπίδες μας. Μόνο θυμό βλέπω παντού, απογοήτευση, απελπισία.. ένα καζάνι που βράζει έχουμε γίνει που δεν ξεθυμαίνει ποτέ. Δεν ξέρω τι να περιμένω.

Καλό βράδυ να έχουμε.

ΦΛΩΡΑ είπε...

Ναι Ντίνο θα επιβιώσουμε ότι και να γίνει. Και να σου πω είχα έτοιμη μια σχετική ανάρτηση και μου έδωσες αφορμή για να την αναρτήσω ευθύς αμέσως.

Dinos-Art είπε...

Παρασκευή μου, τίποτα δεν ήταν/είναι εύκολο στη ζωή. Πάντοτε αγώνας και στις μέρες που ζούμε ακόμη μεγαλύτερος. Καλό απόγευμα.

Dinos-Art είπε...

Ναι Μαρία μου, γενική κατάθλιψη παντού, γιατί κανείς δεν ξέρει τι τον περιμένει ακόμη. Χρεωκοπία και νέα δραχμή; Όλα είναι πιθανά. Ίσως εμείς οι παλιοί έχουμε δύναμη γιατί βιώσαμε στο παρελθόν πολύ χειρότερες καταστάσεις και επιβιώσαμε. Οι νέοι; Σε φιλώ.

Dinos-Art είπε...

Flora μου, όπως και νά'χει θα επιβιώσουμε. Καλό απόγευμα.

xristin είπε...

Θα επιβιώσουμε Ντίνο χωρίς να δειλιάσουμε και ας λένε ότι η δειλία είναι προσόν για την επιβίωση.
Δεν ξέρω αλλά εμένα αυτή η κρίση με βρίσκει έτοιμη για πολλά και ωραία πράγματα
Μήπως .....τα έφαγα μόνη μου Ντίνο και είμαι μες την καλά;
Δεν εξηγείται αλλιώς αυτή η οπτιμιστική διάθεση μου.
Βλέπεις αυτός.... έφυγε νωρίς για να εξετάσει την περίπτωση μου.
Ο Ζίγκμουντ,βεβαίως,βεβαίως!
Να είσαι καλά!

Υ.Γ
ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑ,ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΑΙ Η ΚΟΛΟΝΑ.
Οι εντυπώσεις;Οι καλύτερες!
Γλυκό,νοσταλγικό και πολύ ανθρώπινο!
Ντίνο εγώ μέχρι πρόσφατα γνώριζα την Μεθυσμένη Πολιτεία,την μεθυσμένη τηγανιά,άντε και την μεθυσμένη μου καρδιά(χα,χα)
Τώρα πια ξέρω και τα μεθυσμένα κυδώνια!

akrat είπε...

πως θα την βγάλουμε βρε παιδί μου...

ippoliti_ippoliti είπε...

Δεν θα πεθάνουμε ποτέ "κ..."νεκροθάφτη φωνάζαμε έφηβοι.
Δεν ξέρω αλλά ήθελα να ζήσω αυτό το καλοκαίρι λες και θα ήταν όχι το τελευταίο της ζωής μου αλλά το τελευταίο των διακοπών
Θα παλέψουμε πάντως γιατί η αξιοπρέπεια μας πρέπει.
καλό βράδυ

vasiliki είπε...

Χωρίς δουλειά πως να επιβιώσεις; Δύσκολα τα πράγματα. Απο νοικοκύρηδες γίναμε ζητιάνοι.
Καλό φθινόπωρο Ντίνο.
Το ποιήμα τα λέει όλα:)
φιλί

Poet είπε...

Σε μια περίοδο κρίσης δεν ωφελεί η απελπισία και η κατάθλιψη. Χρειάζεται αγωνιστικό πνεύμα, συσπείρωση, αλληλεγγύη. Και ας μην ξεχνάμε ότι στους δύσκολους καιρούς ανθίζει η τέχνη.

nameliart είπε...

Συμφωνώ με τη διεκδίκηση της επιβίωσης μέσα από αγώνα και συσπείρωση. Και βεβαίως αλληλεγγύη ανάμεσα σε όλους όσους πληττόμαστε, κόντρα στις προσπάθειες να στρέψουν τη μία κοινωνική ομάδα ενάντια στην άλλη. Κι εγώ στα ειδικά μισθολόγια ανήκω Ντίνο (είμαι ερευνήτρια) και, πίστεψέ με, οι μισθοί μας έχουν πάει στα τάρταρα. Όλα τα παιδιά που δουλεύουν μαζί μου (για εκπόνηση διαδακτορικού) είναι απολύτως απελπισμένα (βλέποντας τη δική μας κατάντια μετά από τόσα χρόνια ακαδημαϊκής πορείας) και είτε τα παρατάνε στη μέση, είτε φεύγουν στο εξωτερικό. Χάνουμε τα καλύτερα μυαλά με ραγδαίους ρυθμούς κι αυτή η "παράπλευρη απώλεια" είναι ένα ακόμη σοβαρό πλήγμα... Εντάξει υπάρχουν και κάποια ειδικά μισθολόγια (βλέπε δικαστικοί και ένστολοι) που δεν πολυαγγίζονται, γιατί βεβαίως (κυρίως οι πρώτοι) ξελασπώνουν στα δύσκολα τους policy makers... Και έτσι τσάκισαν εντελώς τους πανεπιστημιακούς και τους ερευνητές, για να αναπληρώσουν τα κενά (μας το είπε με θαυμαυστό κυνισμό ο ίδιος ο υπ. οικονομικών)..

Τέλος πάντων, το έργο που έχεις αναρτήσει είναι πολύ όμορφο και μας θυμίζει ότι η ζωή είναι ωραία - άρα ας παλεύουμε γι αυτήν!

Φιλιά Ντίνο και συγνώμη που...σε πήρα μονότερμα...

Dinos-Art είπε...

Φίλοι μου, εμείς οι παλιοί ζήσαμε πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις, Γερμανική Κατοχή, πείνα, εμφύλιος, σκοτωμοί. Η διαφορά είναι ότι τότε υπήρχε ελπίδα για το καλύτερο. Σήμερα γίνεται το αντίστροφο, από το καλύτερο (έστω φούσκα, άσχετα το πως δημιουργήθηκε) στο χειρότερο. Κι εμείς οι παλιοί, εντάξει, επειδή ζήσαμε το χειρότερο, ξέρουμε να επιβιώσουμε. Οι νέοι όμως;
Καλή Κυριακή σε όλους.

Paraskevi Lamprini M. είπε...

Ντίνο.. συμφωνώ με την ανησυχία σου... τον φόβο σου;;.. τέλος πάντων..
αλλά οι νέοι είναι παιδιά μας... επειδή πάντα στα δύσκολα ενωνόμαστε..
επειδή.. πάλης ξεκίνημα νέοι αγώνες...
θα μάθουν... και αυτοί!!!...
η ελπίδα πεθαίνει τελευταία!!!

Dinos-Art είπε...

Ναι, είναι παιδιά μας Παρασκευή, δυστυχώς όμως τόσα χρόνια δεν τα μάθαμε να κερδίζουν τη ζωή τους αλλά τους δώσαμε, οι περισσότεροι γονείς, όλα τα υλικά αγαθά. Ίσως αυτό οφείλονταν στο σύνδρομο που αποκομίσαμε εμείς από τις δύσκολες εποχές που πέρασαν από πάνω μας. Εμείς ναι θα αντέξουμε, όμως πως θα μπορέσουν τα παιδιά να προσγειωθούν υπό πίεση από τη μια στιγμή στην άλλη; Καλή σου εβδομάδα.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Ντίνο μου καλησπέρα, μιας και ο φίλος μας ο Τόλης τώρα που έγινα 40 μου λέει ότι έχω όλη την ζωή μπροστά μου και επειδή πάντα είμαι αισιόδοξος πιστεύω ότι όχι μόνο θα επιβιώσουμε αλλά και θα βγούμε δυνατότεροι από αυτήν την κρίση. Στεναχωριέμαι όμως για τα παιδιά και τους μεγάλους και όλους όσοι είναι άρρωστοι και ανήμποροι. Έχουμε τόσα χρόνια κρίσης και συνεχόμενης συρρίκνωσης των εισοδημάτων. Ως πότε θα αντέξουν αυτοί οι άνθρωποι; Μιλώντας με μια κυριούλα που ζει σε ένα υπόγειο της Τούμπας κοντά στο σπίτι μου φέτος τον χειμώνα φοβάμαι ότι για ένα κομμάτι της κοινωνίας η κατοχή - συγχωρέστε μου την παρομοίωση - και οι συνθήκες της θα είναι παρούσες. Μοναδική διαφορά, οι Γερμανοί ναζιστές δεν θα σκοτώνουν τους ΄Έλληνες με όπλα, θα είναι στην χώρα τους - μιλάω για τους πολιτικούς - χορτάτοι καπιταλιστές που θα δακρύζουν εμπρός στο δράμα μας.

Dinos-Art είπε...

Τάσο μου δυστυχώς φοβάμαι. Με την κατηφόρα που έχουν πάρει τα πράγματα (άκουσες και είδες τα σημερινά γεγονότα που έγιναν στο πεντάγωνο) αν δεν υπάρξει συγκράτηση σε λίγο Έλληνες θα αρχίσουν να ξανασκοτώνουν Έλληνες. Εμείς οι παλιοί το ζήσαμε με τον αδελφοκτόνο εμφύλιο. Στην καρδιά μιλάει το ποίημα του Μανώλη Αναγνωστάκη, γραμμένο θαρρώ
το '83, για το σημερινό αλαλούμ.

Φοβάμαι
Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας «Δώστε τη χούντα στο λαό».
Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους που σου 'κλειναν την πόρτα μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους που γέμιζαν τις ταβέρνες και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια κάθε βράδυ και τώρα τα ξανασπάζουν όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη και έχουν και «απόψεις».
Φοβάμαι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.