Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

Έπαινος Υγείας!!!

9 σχόλια:

IZA είπε...

Ντίνο, τι παράξενο πράγμα είναι αυτό; `Επαινος υγείας; Πτώτη φορά το ακούω. Πάντως από βρέφος ξεκίνησες να παίρνεις βραβεία. Είχε προδιαγραφεί το μέλλον σου.

Dinos-Art είπε...

Μαρία, τα χρόνια εκείνα στις περισσότερες οικογένειες δεν υπήρχε δυνατότητα, λόγω ανέχειας, να έχουν προσωπικό παιδίατρο για τα παιδάκια τους. Το ΠΙΚΠΑ λοιπόν είχε κάνει ένα κέντρο και κάθε τόσο τα πήγαιναν για παρακολούθηση, δηλαδή υποδείκνυαν στους γονείς τη σωστή διατροφή των παιδιών, έλεγχαν αν έπαιρναν το κανονικό βάρος, αν έβγαζαν κανονικά τα δοντάκια τους, αν η κινητικότητά τους ήταν αυτή που έπρεπε, κλπ., κλπ. Στο τέλος της παρακολούθησης δίνονταν βραβεία και έπαινοι στα παιδάκια που είχαν την επιθυμητή εξέλιξη, σύμφωνα με τις οδηγίες του Ιδρύματος. Η μητέρα μου το έδειχνε με καμάρι αφού, όπως αναφέρεται, κι εκείνη είχε συντελέσει να μου δοθεί ο έπαινος.

ippoliti_ippoliti είπε...

Κι εγώ ομολογώ πρώτη φορά το είδα. Δεν το ήξερα.
Καλό βράδυ

Dinos-Art είπε...

Το φαντάστηκα ippoliti_ippoliti ότι πολλοί δεν θα το ήξεραν γιαυτό το ανάρτησα.
Καλημέρα.

55fm είπε...

Απίστευτο!
Ντίνο με τρέλανες!
Μ΄αρέσουν πολύ, όλα αυτά που μοιράζεσαι μαζί μας!
Να είσαι καλά!
Καλημέρα

Poet είπε...

Πολύ συγκινητικές όλες αυτές οι αναμνήσεις από την εποχή εκείνη, Ντίνο μου. Μου θύμισες το γάλα με το σταφιδόψωμο που μας μοίραζαν στο σχολείο (στο 22ο εγώ, γωνία Αγίας Σοφίας και Φιλίππου). Την αδενοπάθεια που φοβόντουν όλοι οι γονείς κι έναν μοναδικό χοντρό που είχε όλο το σχολείο.

Αλλά και το μουρουνόλαδο. Όποιος δεν έχει πιει μουρουνόλαδο, δεν ξέρει τι είναι απαίσια γεύση.

Εμείς ζήσαμε την πείνα και ξέρουμε να εκτιμούμε τα όσα έχουμε τώρα.

Dinos-Art είπε...

Όλγα και Τόλη, μακάρι να τα βλέπουν νέα παιδιά για να εκτιμούν την υπερπροσφορά που έχουν σήμερα.
Στο δικό μας σχολείο κάποια στιγμή άρχισαν να μας δίνουν το μουρουνόλαδο σε χάπια, όπως τα σημερινά αντιβιωτικά. Πολλοί το κρατούσαμε μέσα στο στόμα και μετά το βγάζαμε, το πιέζαμε και έσκαζε, γεμίζοντας όλη την τάξη μ'εκείνη την απαίσια μυρουδιά.
Επίσης, τρεις φορές την εβδομάδα έρχονταν μητέρες και μαγείρευαν μεσημεριανό. Ήταν η πιο νόστιμες φασουλάδες που έφαγα στη ζωή μου.
Καλό απόγευμα.

Margo είπε...

Πρώτη φορά το είδα κι εγώ.. για το μουρουνόλαδο όμως έχω ακούσει από τη μητέρα μου και για το πολύ σημαντικό ρόλο του σχολείου στο μεγάλωμα των παιδιών.

Το παλιό σπιτάκι είναι παραμυθένιο Ντίνο μου, κράτησα την φωτογραφία από τον πίνακά σου.
Καλό μεσημέρι!

Dinos-Art είπε...

Το μουρουνάλαδο, Μαρία, καταργήθηκε πολλά χρόνια αργότερα, γιατί διαπιστώθηκε ότι είχε αρνητικά αποτελέσματα στη γονιμότητα αλλά και άλλες παρενέργιες.
Η ζωγραφιά με το σπιτάκι είναι μέσα στην καρδιά μου, πως μπορούσε να είναι διαφορετικά. Την έχει κρεμασμένη η μεγάλη μου κόρη στο σπίτι της και όποτε πηγαίνω τη βλέπω και τη χαίρομαι.
Καλό απόγευμα.