Ο κόκορας της κυρά-Φωτεινής

(Τέμπερα, 18Χ28 εκ., 2014)

Βαρβάτος με πολύχρωμα πλουμιστά φτερά και, όπως όλα τα κοκόρια από παλιά, τό'χε συνήθειο να λαλάει κάθε που γλυκοχάραζε. Πυρ και μανία κάθε μέρα συγκάτοικος της οικοδομής μας "τι θα γίνει με τον κόκορα κυρά-Φωτεινή, μας πετάει από το κρεβάτι κάθε χάραμα, κάνε κάτι". Αναγκαστικά η κυρά-Φωτεινή τον έκανε μια μέρα με μακαρόνια. Χρόνια μετά τη σφαγή το Χαλκιδικιώτικο προσφυγικό σπιτάκι της κυρά-Φωτεινής έγινε παμπ. Τώρα, χαράματα, μας πετάνε από το κρεβάτι μαρσαρίσματα από μηχανάκια και άναρθρες φωνές νεαρών ποτισμένων με οινόπνευμα. 

Καλή Τσικνοπέμπτη

(Φωτο από το μπαλκόνι μας)

Πρώτο λουλουδάκι και πρώτη πεταλουδίτσα

Καθώς χθες φωτογράφιζα το πρώτο λουλουδάκι της χειμωνιάτικης βιγόνιας στο μπαλκόνι μας, το επισκέφτηκε και η πρώτη πεταλουδίτσα. Μπήκε για τα καλά η άνοιξη, τουλάχιστον στην Ελλαδίτσα μας, γιατί στην άλλη Ευρώπη και πέρα από τον Ατλαντικό γίνεται χαμός.  

Α, να μην το ξεχάσω, σήμερα γιορτάζει η γατούλα μας Βαλεντίνα!!!

(Τέμπερα, 28Χ20 εκ., 2014)

"Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών Καθολικά Διαμαρτυρομένων"

(Το πανό αναρτήθηκε χθες στον τοίχο της πρώην ΕΡΤ-3)

Κύκλος συζητήσεων στα Εκπαιδευτήρια Βασιλειάδη με θέμα "Η δική μου Θεσσαλονίκη"

Την Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014, εγκαινιάστηκε ο κύκλος συζητήσεων με θέμα «Η δική μου Θεσσαλονίκη», που διοργανώνεται από τους μαθητές της α ΄ Γυμνασίου, στο πλαίσιο του μαθήματος της συνθετικής εργασίας. Καλεσμένοι των μαθητών είναι άνθρωποι που ζουν, εμπνέονται και δημιουργούν στη Θεσσαλονίκη.

 Πρώτος καλεσμένος ήταν ο ζωγράφος και πεζογράφος Ντίνος Παπασπύρου. (http://dinos-art.blogspot.gr/).

Η Θεσσαλονίκη του Ντίνου Παπασπύρου:

«Νιώθεις ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα, όταν σιργιανάς σ΄ αυτήν την πόλη νωρίς, τα ήρεμα κυριακάτικα πρωινά και περιδιαβαίνεις στο κέντρο της, αντάμα με αγουροξυπνημένους Αλβανούς και Φιλιππινέζες που κάνουν το ρεπό τους.
Σαν νεοφερμένος στην ίδια σου γενέθλια πόλη, βλέπεις αυτά που σου διαφεύγουν στις καθημερινές ρουτινιάρικες διαδρομές, πνιγμένα στον ορυμαγδό της κίνησης, πεζής και εποχούμενης.
Παραλία, Τσιμισκή, Εγνατία, Πολυτεχνείου, Βαρδάρη. Κτίρια παλιά και νέα, με προσωπικότητα και χωρίς, εκκλησιές, πάρκα, αγάλματα, αρχαία, προβάλλουν, λες, για πρώτη φορά μπροστά σου σ΄ αυτό το αλλιώτικο κοίταγμα.
Σηκώνεις το κεφάλι να τ΄ αγναντέψεις, χώνεσαι σ΄ έρημα δρομάκια και στοές, στρίβεις γωνιές, ενώ η πόλη κοιμάται τον γλυκό ύπνο της Κυριακής.
Αυθόρμητη η κίνηση στο κλικ της φωτογραφικής μηχανής και στο μολύβι πάνω στο χαρτί, για διπλή αποτύπωση της ηρεμίας και αιωνιότητας όγκων και τοπίων .
Ποια σχέση άραγε με δένει μ ΄ αυτή την πόλη; Να΄ ναι αγάπη, έρωτας, πάθος;
Δεν ξέρω. Αυτό πάντως προσπαθώ να εκφράσω με τις ζωγραφιές μου.»

Σημ.: Τα πιο πάνω αναρτήθηκαν στην ιστοσελίδα των Εκπαιδευτηρίων.

ΥΓ: Το σημείωμά  έγραψα για ατομική μου έκθεση που έγινε τον Οκτώβριο 1994 στον Ιανό, με θέμα "Οδοιπορικό Θεσσαλονίκης"