Περιέχει 15 μικρά πεζά που, μέσα από τα ανέμελα παιδικά παιχνίδια σε μια γειτονιά της Θεσσαλονίκης, αυτή στην αρχή της Λεωφόρου Στρατού, ουσιαστικά διατρέχουν περί τις έξι δεκαετίες, από τη γερμανική κατοχή μέχρι το 1999, πραγματοποιώντας καθ' οδόν, σύμφωνα με τον υπότιτλο του βιβλίου, διάφορες "διαδρομές και στάσεις".(Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ, 2000)
Περιέχει 7 μικρά πεζά, που δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες την περίοδο 2002-2008.
Πρωτοτυπία, τα διηγήματα συνοδεύονται με ζωγραφιές, σχετικές με το θέμα, έργα του συγγραφέα.
(Τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε τον Ιανουάριο 2010 σε 150 αντίτυπα από την LK Digital Printing για λογαριασμό του συγγραφέα).
2 σχόλια:
Πραγματικά πολύ ενδιαφέρον, Ντίνο μου. Παρατηρώ πόσο έδιναν τότε σημασία όχι μόνο στο γνωστικό τομέα του παιδιού αλλά και στην ολόπλευρη ανάπτυξή του ως προσωπικότητα. Ο χαρακτήρας, τα συναισθήματα,ακόμα και η υγιεινή του παιδιού είχε ιδιαίτερη σημασία. Δυστυχώς σήμερα στο σχολείο εστιάζουμε στο αν είναι καλό το παιδί στα μαθηματικά και τη γλώσσα και τίποτα άλλο. Τα ιδιαίτερα χαρίσματα-ταλέντα των παιδιών απαξιώνονται μέσα στο άγχος μας να βγάλουμε την ύλη. Το δικό σου ταλέντο είχε διαγνωστεί από πολύ μικρή ηλικία-απ' ότι είδα- Ντίνο μου κι αυτό σίγουρα βοήθησε στο να χαράξεις το δρόμο σου.
Οι δάσκαλοι της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, Μαρία μου, ήταν πρώτοι που για "αντιγραφή" από το αναγνωστικό άφηναν σε μας να επιλέξουμε δυο τρεις σειρές και από πάνω να κάνουμε μια σχετική ζωγραφιά. Λες από τότε να μου έμεινε το κουσούρι;
Θυμάμαι με πολύ αγάπη αυτό το σχολείο και πολλές φορές περνώ τώρα και το ξαναβλέπω. Όλοι οι δάσκαλοι ήταν ένας κι ένας, ιδιαίτερα έκείνος που μας είχε μαθητές στις τρεις τελευταίες τάξεις (φαίνεται στην πιο κάτω φωτογραφία). Σε κάθε μάθημα, μπαίναν στην τάξη οι μαθητευόμενοι δάσκαλοι (δασκαλάκια τα λέγαμε τότε) και όλοι τους προσπαθούσαν να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους γιατί βαθμολογούνταν τόσο από τον δάσκαλο, όσο και από τον διευθυντή της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, πολύ αυστηρό, που κάθε τόσο έκανε εφόδους στις παραδόσεις.
Σωστά το λες, το σχολείο δεν είναι για να δίνει μόνο γνώσεις, πολλές άχρηστες, αλλά κυρίως να πλάθει σωστά τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα των παιδιών.
Δημοσίευση σχολίου