+%CE%A5%CF%80%CF%8C%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%BF.jpg)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Τα λευκωματα μου
τα βιβλια μου
Περιέχει 15 μικρά πεζά που, μέσα από τα ανέμελα παιδικά παιχνίδια σε μια γειτονιά της Θεσσαλονίκης, αυτή στην αρχή της Λεωφόρου Στρατού, ουσιαστικά διατρέχουν περί τις έξι δεκαετίες, από τη γερμανική κατοχή μέχρι το 1999, πραγματοποιώντας καθ' οδόν, σύμφωνα με τον υπότιτλο του βιβλίου, διάφορες "διαδρομές και στάσεις".(Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ, 2000)
Περιέχει 7 μικρά πεζά, που δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες την περίοδο 2002-2008.
Πρωτοτυπία, τα διηγήματα συνοδεύονται με ζωγραφιές, σχετικές με το θέμα, έργα του συγγραφέα.
(Τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε τον Ιανουάριο 2010 σε 150 αντίτυπα από την LK Digital Printing για λογαριασμό του συγγραφέα).
ιστολόγια που παρακολουθώ
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Blogging BreakΠριν από 2 μήνες
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Πριν από 2 χρόνια -
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Τέλος ΕποχήςΠριν από 4 χρόνια
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Ετσι,για την δοκιμή...Πριν από 6 χρόνια
-
-
-
-
-
Girlfriends are a gift!Πριν από 7 χρόνια
-
Οι χρωματιστές κορδέλεςΠριν από 7 χρόνια
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Αγαπημένο μου ημερολόγιοΠριν από 8 χρόνια
-
-
-
-
-
-
-
Accommodation Garda Italy LakeΠριν από 9 χρόνια
-
Αντιστάσεις στα χάπια κατά της κατάθλιψηςΠριν από 9 χρόνια
-
-
-
-
-
Designs And Layouts - Outdoor RestaurantsΠριν από 10 χρόνια
-
-
-
-
-
-
-
-
Με τον Βασιλη στο Ireon Music Festival 2013Πριν από 11 χρόνια
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
13 σχόλια:
Καλημέρα, Ντίνο. Βλέποντας όλο αυτόν τον κόσμο στις εκθέσεις σου και διαβάζοντας τα δημοσιεύματα του τύπου, μου έρχονται στο μυαλό κάποια ερωτήματα: Πόση αγωνία μπορεί να έχει ένας καλλιτέχνης πριν από μια έκθεση αν η δουλειά του θα εκτιμηθεί όσο πρέπει; Εκείνος βέβαια θα 'χει πίστη στην αξία του έργου του για να το εκθέτει προς τα έξω. Η αγωνία της ειλικρινούς αποδοχής όμως υπάρχει; Κι όταν διαβάζεις όλα αυτά τα διθυραμβικά σχόλια εκτός απ' την ηθική ικανοποίηση βέβαια, δεν ενυπάρχει κι ένα ς φόβος μήπως πάρουν τα μυαλά σου αέρα, μήπως καβαλήσεις το καλάμι (όπως συμβαίνεις σε πολλούς καλλιτέχνες) και χάσεις κάτι από τη σοφία της σεμνότητας; Μπορεί να σου φανούν λίγο χαζές οι ερωτήσεις μου , αλλά εμένα με προβληματίζουν τέτοια ερωτήματα κι ενώ τις πιο πολλές φορές χαίρομαι αφάνταστα τα εγκωμιαστικά σχόλια, άλλο τόσο με φοβίζουν μήπως μου καλλιεργούν μια ψεύτικη ματαιοδοξία. Είμαι σίγουρη όμως ότι αυτό δε συμβαίνει με σένα. Γιατί οι αληθινοί καλλιτέχνες όπως εσύ δεν σκέφτονται ποτέ έτσι. Πολλά φιλιά.
Μαρία μου σωστές οι σκέψεις σου.
Προσωπικά, παρά την καθολική αποδοχή των έργων μου, από φίλους και μη, μετά τις μέχρι σήμερα εκθέσεις μου, το μόνο καλάμι που έχω καβαλήσει είναι δουλειά, δουλειά και μόνο δουλειά. Όσο για τους δημοσιογράφους και τεχνοκριτικούς, αυτοί κάνουν τη δική τους δουλειά. Αλλοίμονο αν ο καλλιτέχνης ή/και επισκέπτης μιας έκθεσης έχει αυτούς για πυξίδα.
Όπως θα είδες στο λεύκωμα της τελευταίας μου ατομικής (αν σου το έδωσε η Τζούλια) το 2006 δεν έβαλα κανένα τεχνοκριτικό σημείωμα. Ήταν μια συνειδητή προσωπική μου επιλογή.
Τον μη καλό ηθοποιό τον πετάει έξω το σανίδι, τον ζωγράφο ο τοίχος.
Καλό απόγευμα/φιλιά από τη βροχερή και στο μεταίχμιο του χιονιά Θεσσαλονίκη.
`Εχεις απόλυτο δίκιο Ντίνο μου. Με τη Τζούλια δεν καταφέραμε να συναντηθούμε ακόμα. Κι εδώ βρέχει.
Χάρηκα τη κουβεντούλα σας!
Απολαμβάνω την καλλιτεχνική σου διαδρομή Ντίνο μου!
Μα πιο πολύ χαίρομαι τη σεμνή,αυθεντική σου ματιά στον ευατό σου και στα πράγματα!
Βρέχει και στην Ηλιούπολη και με ευχαριστεί πολύ!
Είμαι του βροχερού καιρού.
Φιλιά
Όλγα μου, οι αναρτήσεις αυτές είναι σαν μια αναδρομική έκθεση. Τα έργα των ζωγράφων σκορπούν σε χώρους ιδιωτικούς και δημόσιους, σα να χάνονται στο χρόνο, ζουν τη δική τους περιπέτεια και μόνο μια αναδρομική έκθεση, ή μια τέτοια ανάρτηση, προσεγγίζει το στίγμα του δημιουργού. Δεν σηματοδοτείται έτσι η έναρξη ή το τέλος μιας εποχής. Απλά αποκαλύπτεται το εύρος μιας πορείας και το χρονικό της άνυσμα. Είναι μια ευκαιρία για τον καλλιτέχνη να βρεθεί ενώπιος ενωπίω με το έργο του συνολικά. Να το αποτιμήσει θεωρώντας το σε ένα χώρο φιλόξενο αλλά απαλλαγμένο από τη φιλική αύρα που χαρακτηρίζει το προσωπικό του εργαστήριο και που ίσως να στερεί την αντικειμενική ματιά. Είναι η στιγμή που ο καλλιτέχνης γίνεται θεατής του έργου του και με αγωνία εξετάζει το εικαστικό παρελθόν του και με ελπίδα το μέλλον του.
Η βροχή δυνάμωσε. Τι με νοιάζει, εδώ μέσα είναι ζεστά και το πινέλο χορεύει ασταμάτητα πάνω στο χαρτί
πάνω σε χρώματα μαβιά, σέπιες, κόκκινα της φωτιάς...
Καλή εβδομάδα
Ντίνο εγώ θα σε ρωτήσω το πιο απλό.
Πότε προσδιορίζεις την επόμενη ατομική σου έκθεση?
Εγώ ήθελα απλώς να πώ ότι μου φάνηκε, λιτή στο λόγο και στο σχέδιο και γι αυτό πανέμορφη και περιγραφικότατη αυτή η αφίσα.
Καλό σας βράδυ
Ανδρέα σχεδίαζα μια αναδρομική στη Δημοτική Πινακοθήκη και παράλληλα μια έκθεση με πρόσφατη δουλειά στη gallery όπου έκανα τις δύο τελευταίες μου ατομικές όμως, ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας τρυφερού μέλους του στενού οικογενειακού μου περιβάλλοντος μου έκοψε τη διάθεση. Εν πάση περιπτώσει προγραμματίζεται να λάβω μέρος σε δύο ομαδικές στο "Δίπολο" (πίσω από τη Ροτόντα) και ίσως στον ίδιο χώρο κάνω μια μικρή ατομική με μινιατούρες, περίπου 10Χ10 εκ. Εφόσον πάνε όλα καλά, θα ενημερωθείς από την ιστοσελίδα μου.
Καλό βράδυ και καλή εβδομάδα.
To λιτό είναι πάντοτε ωραίο ippoliti_ippoliti.
Καλό βράδυ και εβδομάδα.
Παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα, η αναδρομική πρέπει να γίνει, Ντίνο μου. Σε όλους τους άλλους λόγους, ας προσθέσω και τρεις ακόμη:
1. Θα την χαρεί πολύ και ο μικρός.
2. Θα την χαρούμε ιδιαίτερα κι εμείς, οι παλιοί σου φίλοι.
3. Θα έρθουν (τελικά !) και όλες οι αγαπημένες μας φίλες του διαδικτύου που ζουν στη Νότια Ελλάδα. Η Τζούλια, η Όλγα-Ουρανία, οι δύο Μαρίες της Αθήνας και η Μαρία της Μυκόνου, η Χαρά, η Ρίκη, η Νέλλη, και όλες οι άλλες. Βεβαίως, αυτό θα δημιουργήσει ένα τεράστιο καλλιτεχνικό πρόβλημα. Τους πίνακες να κοιτάζουμε ή εκείνες; (έχω και αυχενικό και δεν μου επιτρέπεται η συνεχής περιστροφή του κεφαλιού μου).
Ιδού λοιπόν η μεγάλη πρόκληση και το δίλημμα ανάμεσα στους πίνακες ζωγραφικής και τις θελκτικές γυναικείες εμφανίσεις.
ΥΓ1 Σκέψου και τι έμπνευση για το μελλοντικό σου έργο θα αποτελέσουν όλα αυτά τα κορίτσια !!! Προβλέπω και μια έκθεση με θέμα «Οι φίλες μου του διαδικτύου».
ΥΓ2 Αλλιώς, θα αναγκαστώ να τις καλέσω εγώ για μια αναδρομική με τους πίνακες σου που είναι κρεμασμένοι στους τοίχους του σπιτιού μου.
Πολύ πειστικά τα επιχειρήματά σου Τόλη μου. Θα δούμε.
Καλό βράδυ, καλή εβδομάδα και ξέχνα όσο μπορείς το αυχενικό για να σε ξεχάσει, όπως ξέχασε κι εμένα εδώ και πέντε χρόνια (χτυπώ ξύλο).
Αυτό μου άρεσε πολύ!!! "Η βροχή δυνάμωσε. Τι με νοιάζει, εδώ μέσα είναι ζεστά και το πινέλο χορεύει ασταμάτητα πάνω στο χαρτί
πάνω σε χρώματα μαβιά, σέπιες, κόκκινα της φωτιάς" το χώρο που ο καλλιτέχνης δημιουργεί τον θεωρώ ναό!
Η ατμόσφαιρα που έχεις δημιουργήσει με τις αναδρομές των εκθέσεών σου είναι μοναδική.
Όσο για το σχόλιο του Τόλη τι να πω, έχει γίνει όνειρο μια συνάντηση όλης της παρέας στη Θεσσαλονίκη, αν γινόταν και σε έκθεση δική σου θα ήταν τέλεια!
Για το αυχενικό θα συμβούλευα μασάζ, κάνει θαύματα:))
Καλή βδομάδα σε όλους!
Μαρία, ξέρεις το χέρι του ζωγράφου τρέχει πιο γρήγορα από το μυαλό του. Αυτό με κάνει να ξεχνώ το προσωπικό μας πρόβλημα με τον μικρό. Σε αντίθεση, δεν υπάρχει συγκέντρωση για γράψιμο. (Πιστεύω να έλαβες κάτι που σου έστειλα).
Πραγματικά θα ήταν θαυμάσιο να γίνει πραγματικότητα το όνειρο για μια συνάντηση όλης της παρέας στη Θεσσαλονίκη. Άσε το τι λέει ο Τόλης πιο πάνω, μόλις σας δει θα ξεχάσει το αυχενικό του. Τώρα για την έκθεση θα δούμε.
Καλό βράδυ.
Δημοσίευση σχολίου