Περιέχει 15 μικρά πεζά που, μέσα από τα ανέμελα παιδικά παιχνίδια σε μια γειτονιά της Θεσσαλονίκης, αυτή στην αρχή της Λεωφόρου Στρατού, ουσιαστικά διατρέχουν περί τις έξι δεκαετίες, από τη γερμανική κατοχή μέχρι το 1999, πραγματοποιώντας καθ' οδόν, σύμφωνα με τον υπότιτλο του βιβλίου, διάφορες "διαδρομές και στάσεις".(Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ, 2000)
Περιέχει 7 μικρά πεζά, που δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες την περίοδο 2002-2008.
Πρωτοτυπία, τα διηγήματα συνοδεύονται με ζωγραφιές, σχετικές με το θέμα, έργα του συγγραφέα.
(Τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε τον Ιανουάριο 2010 σε 150 αντίτυπα από την LK Digital Printing για λογαριασμό του συγγραφέα).
11 σχόλια:
Ντίνο μου,είσαι καταπληκτικός!
Με την πρώτη ματιά και χωρίς τα πρεσβυωπικά ματάκια μου,μου φάνηκαν σαν παράσημα!
Μετά συνήλθα και εντόπισα το δημιουργικό σου αγκάλιασμα, και με τις πιτσαρίες της ξελογιάστρας πόλης σου!
Καλή Τσικνοπέμπτη
Φιλιά
Ωραία ιδέα, Ντίνο μου. Πολύ μοντέρνος πίνακας. Προτιμώ βέβαια την παραδοσιακή Τσικνοπέμπτη με τα κοψίδια και το καλό κρασί. Καλά να περάσεις με ωραία παρέα.
Ακόμη και το πιο ευτελές αντικείμενο μπορεί να γίνει τέχνη, όπως αποδεικνύεται για μια φορά ακόμη από την έμπνευσή σου και το αποτέλεσμά της, Ντίνο μου.
Οι πιτσαρίες φύτρωναν και φυτρώνουν σαν μανιτάρια. Αρκετές από αυτές που είναι στη ζωγραφιά δεν υπάρχουν σήμερα. ΄Οπως και νά'χει μια πίτσα είναι πολύ καλύτερο έδεσμα από αυτά που προσφέρουν τα άλλα μαγαζιά γρήγορου φαγητού. Το μόνο αρνητικό είναι ότι στην Ελλάδα την κάνουν με πολύ παχύ υπόστρωμα, σε αντίθεση με την Ιταλία όπου την κάνουν με πολύ λεπτό και έτσι γεύεσαι καλύτερα αυτά που έχει επάνω. Τι να κάνουμε, είμαστε ψωμάδες. Όλγα καλή Τσικνοπέμπτη/φιλιά.
Μαρία κι εγώ προτιμώ την παραδοσιακή Τσικνοπέμπτη. Κρίση όμως έχουμε, ας φάμε και μια πιτσούλα.
Καλέ τι κρίση, άνοιξα για λίγο την χαζο-ΤV κι έπεσα πάνω σε κάτι κοκορέτσια, ψητά γουρουνόπουλα, κοντοσούβλια, μοσχαροκεφαλές, κι έλεγε ένας ψητάς "σήμερα υπολογίζω ότι θα ψήσουμε γύρω στους 3,5 τόννους"!!!
Ελλάς το μεγαλείο σου.
Να περάσεις κι εσύ ωραία Μαρία.
Τόλη μου η τέχνη είναι ένα συνεχές ψάξιμο που δεν έχει τελειωμό.
Ξέρω ότι έχεις αδυναμία στην πίτσα, παράγγειλε λοιπόν μία και καλή όρεξη.
Θα περιμένω σχόλια και από άλλους φίλους και τότε θα τολμήσω να σας πω ένα ανέκδοτο για μια πιπεράτη πίτσα.
Οτι και να ζωγραφισεις εμενα πάντως μ αρεσει
Ευχαριστώ Ρίκη.
Καλό βράδυ.
...Και μη ξεχνάς...για τα θαλασσινά προτιμάμε το κοράλι...η κυρά Μάρθα,δεν παίζει...
Ντίνο μου,δηλώνω φανατική θαυμάστρια των ταλέντων σου!
Καλό βράδυ
Ευχαριστώ Ολγίτσα.
Παραμονές Καθαρής Δευτέρας θα αναρτήσω το "Frutti di mare" για να προσέξουν καλά πως και τι θα φάνε οι φίλοι.
Καλό βράδυ και σε σένα.
Δημοσίευση σχολίου