Σκέπτομαι αν μιλούσαν οι τοίχοι της Μικρής Πινακοθήκης,τι ιστορίες και τι ομορφιές θα ζωντάνευαν! Είναι πολύ συγκινητικό αυτό το ταξίδι... Σε φιλώ,φιλαράκι μου!
Έχεις δίκιο Όλγα. Όμως εδώ και χρόνια δεν υπάρχει η "Διαγώνιος". Αν ανατρέξεις στην ιστοσελίδα μου, όταν παρουσίασα τη Μικρή Πινακοθήκη "Διαγώνιος", θα δεις πόσοι καλλιτέχνες πέρασαν από τους τοίχους της σε εκατοντάδες ομαδικές εκθέσεις. Και όλο αυτό ήταν η άοκνη προσπάθεια ενός και μόνο ανθρώπου του Ντίνου Χριστιανόπουλου. Ξέρεις τι ζόρι είναι να κατεβάζεις και να αναβάζεις κάθε δεκαπέντε μέρες μια ομαδική έκθεση και να έχεις να κάνεις κάθε φορά με 10-12 καλλιτέχνες, που από τη φύση τους είναι δύσκολα άτομα; Καλό απόγευμα Όλγα.
Περιέχει 15 μικρά πεζά που, μέσα από τα ανέμελα παιδικά παιχνίδια σε μια γειτονιά της Θεσσαλονίκης, αυτή στην αρχή της Λεωφόρου Στρατού, ουσιαστικά διατρέχουν περί τις έξι δεκαετίες, από τη γερμανική κατοχή μέχρι το 1999, πραγματοποιώντας καθ' οδόν, σύμφωνα με τον υπότιτλο του βιβλίου, διάφορες "διαδρομές και στάσεις".(Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ, 2000)
Περιέχει 7 μικρά πεζά, που δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες την περίοδο 2002-2008.
Πρωτοτυπία, τα διηγήματα συνοδεύονται με ζωγραφιές, σχετικές με το θέμα, έργα του συγγραφέα.
(Τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε τον Ιανουάριο 2010 σε 150 αντίτυπα από την LK Digital Printing για λογαριασμό του συγγραφέα).
4 σχόλια:
Πέρασα να ευχηθώ την καλησπέρα μου και να πω πόσο μου άρεσαν οι αφίσες, ιδιαίτερα η 1η.
Καλησπέρα και σε σένα ippoliti_ippoliti. Συμφωνώ μαζί σου.
Σκέπτομαι αν μιλούσαν οι τοίχοι της Μικρής Πινακοθήκης,τι ιστορίες και τι ομορφιές θα ζωντάνευαν!
Είναι πολύ συγκινητικό αυτό το ταξίδι...
Σε φιλώ,φιλαράκι μου!
Έχεις δίκιο Όλγα.
Όμως εδώ και χρόνια δεν υπάρχει η "Διαγώνιος". Αν ανατρέξεις στην ιστοσελίδα μου, όταν παρουσίασα τη Μικρή Πινακοθήκη "Διαγώνιος", θα δεις πόσοι καλλιτέχνες πέρασαν από τους τοίχους της σε εκατοντάδες ομαδικές εκθέσεις. Και όλο αυτό ήταν η άοκνη προσπάθεια ενός και μόνο ανθρώπου του Ντίνου Χριστιανόπουλου. Ξέρεις τι ζόρι είναι να κατεβάζεις και να αναβάζεις κάθε δεκαπέντε μέρες μια ομαδική έκθεση και να έχεις να κάνεις κάθε φορά με 10-12 καλλιτέχνες, που από τη φύση τους είναι δύσκολα άτομα;
Καλό απόγευμα Όλγα.
Δημοσίευση σχολίου