Ντίνο μου, καλησπέρα. Αν και ο υπολογιστής πρέπει ν'αποφεύγεται στην κατάστασή μου ( το πρόβλημα τελικά είναι στον αυχένα, και ξεκινώ φυσιοθεραπείες), δεν μπορούσα να μη σου γράψω πόσο μου αρέσουν τα κορίτσια σου. Ιδίως το δεύτερο (πάνω δεξιά).Μ' αρέσει πώς τα λουλούδια του φόντου γίνονται ένα με το μαγιό. Πολλά φιλιά σε σένα και την Ελένη. Υ.Γ. Αφού δεν μπορώ να ζωγραφίζω, διαβάζω ενδιαφέροντα βιβλία για την ακουαρέλλα. Ανυπομονώ να πειραματιστώ ξανά. Αχ!
ΙΖΑ-Μαρία μου, ευχαριστώ που παρά το πρόβλημά σου μπήκες στον υπολογιστή για να δεις τα κορίτσια μου και να κάνεις την κριτική για το συγκεκριμένο. Και μένα μου αρέσει αυτό το επέλεξες. Εύχομαι γρήγορα να ξεπεράσεις το πρόβλημα. Η ευκαιρία για διάβασμα γιαυτά που σε ενδιαφέρουν, επιβεβαιώνει το ουδέν κακόν αμιγές καλού. Εμείς κάναμε μια διήμερη απόδραση εργασίας στη Χαλκιδική για να δούμε το σπίτι που το είχαμε αφήσει από τον Αύγουστο. Είχα εκεί να κάνω με δύο Αλβανούς, έναν τον Ανδρέα, πολύ καλό παιδί που καθάριζε τον κήπο και μία μέσα στο σπίτι, την Ελένη που έβαφε τους τοίχους. Ξέρεις οι Αλβανοί ελληνοποιούν τα ονόματά τους για ευκολία μας και να δείχνουν ότι είναι ντόπιοι. Ο Ανδρέας λέγεται κάπως Γκόν. Η Ελένη δεν έχει αλλάξει το όνομά της εδώ και σαράντα χρόνια που είναι παντρεμένη με ένα ζωγράφο, πρώην τραπεζικό. Εγώ εκεί ήμουν το παιδί για όλες τις δουλειές, κατέβα δυο πατώματα να δεις τι κάνει ο Ανδρέας στην αυλή, ανέβα ξανά να δεις τι κάνει η Ελένη, μη και έπεσε από καμιά σκάλα ή της ξανάρθε η παλιά τενοντίτιδα. Είκοσι τουλάχιστον φορές πάνω κάτω και το βράδυ ωχ η μεσούλα και τα ποδαράκια μου. Τέλος καλό, όλα καλά. Καλό Σαββατοκύριακο Μαρία μου, φιλιά σε όλους σας.
Περιέχει 15 μικρά πεζά που, μέσα από τα ανέμελα παιδικά παιχνίδια σε μια γειτονιά της Θεσσαλονίκης, αυτή στην αρχή της Λεωφόρου Στρατού, ουσιαστικά διατρέχουν περί τις έξι δεκαετίες, από τη γερμανική κατοχή μέχρι το 1999, πραγματοποιώντας καθ' οδόν, σύμφωνα με τον υπότιτλο του βιβλίου, διάφορες "διαδρομές και στάσεις".(Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ, 2000)
Περιέχει 7 μικρά πεζά, που δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες την περίοδο 2002-2008.
Πρωτοτυπία, τα διηγήματα συνοδεύονται με ζωγραφιές, σχετικές με το θέμα, έργα του συγγραφέα.
(Τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε τον Ιανουάριο 2010 σε 150 αντίτυπα από την LK Digital Printing για λογαριασμό του συγγραφέα).
8 σχόλια:
Υπέροχα!!!
Πολύ είχα ανάγκη από ομορφιά!!!
Η διάθεση να αλλάξει...
Η "αποκάλυψη"με γοήτευσε!
Ντίνο μου,σε ευχαριστώ
Φιλιά πολλά!
Mε χαρά παρατηρώ το πόσο πολύ σε επνέει η Άνοιξη , αυτό μαρτυρούν τα πανέμορφα έργα σου ,καλή συνέχεια φίλε μου ....
Υπέροχα τα κορίτσια σου Ντίνο μου και ναι, άλλαξε η διάθεση:)
Καλή σου μέρα!
Ντίνο μου, καλησπέρα. Αν και ο υπολογιστής πρέπει ν'αποφεύγεται στην κατάστασή μου ( το πρόβλημα τελικά είναι στον αυχένα, και ξεκινώ φυσιοθεραπείες), δεν μπορούσα να μη σου γράψω πόσο μου αρέσουν τα κορίτσια σου. Ιδίως το δεύτερο (πάνω δεξιά).Μ' αρέσει πώς τα λουλούδια του φόντου γίνονται ένα με το μαγιό. Πολλά φιλιά σε σένα και την Ελένη.
Υ.Γ. Αφού δεν μπορώ να ζωγραφίζω, διαβάζω ενδιαφέροντα βιβλία για την ακουαρέλλα. Ανυπομονώ να πειραματιστώ ξανά. Αχ!
Όλγα μου όλοι έχουμε ανάγκη από την ομορφιά μέσα σ'αυτή τη θολούρα που ζούμε. Χαίρομαι που σου άρεσαν.
Καλό Σαββατοκύριακο.
Και ποιον δεν εμπνέει η άνοιξη Art-Traveller!
Καλό Σαββατοκύριακο.
Σε όλους μας αλλάζει η διάθεση όταν αντικρύζουμε το ωραίο.
Καλό Σαββατοκύριακο Margo μου.
ΙΖΑ-Μαρία μου, ευχαριστώ που παρά το πρόβλημά σου μπήκες στον υπολογιστή για να δεις τα κορίτσια μου και να κάνεις την κριτική για το συγκεκριμένο. Και μένα μου αρέσει αυτό το επέλεξες. Εύχομαι γρήγορα να ξεπεράσεις το πρόβλημα. Η ευκαιρία για διάβασμα γιαυτά που σε ενδιαφέρουν, επιβεβαιώνει το ουδέν κακόν αμιγές καλού.
Εμείς κάναμε μια διήμερη απόδραση εργασίας στη Χαλκιδική για να δούμε το σπίτι που το είχαμε αφήσει από τον Αύγουστο. Είχα εκεί να κάνω με δύο Αλβανούς, έναν τον Ανδρέα, πολύ καλό παιδί που καθάριζε τον κήπο και μία μέσα στο σπίτι, την Ελένη που έβαφε τους τοίχους. Ξέρεις οι Αλβανοί ελληνοποιούν τα ονόματά τους για ευκολία μας και να δείχνουν ότι είναι ντόπιοι. Ο Ανδρέας λέγεται κάπως Γκόν. Η Ελένη δεν έχει αλλάξει το όνομά της εδώ και σαράντα χρόνια που είναι παντρεμένη με ένα ζωγράφο, πρώην τραπεζικό. Εγώ εκεί ήμουν το παιδί για όλες τις δουλειές, κατέβα δυο πατώματα να δεις τι κάνει ο Ανδρέας στην αυλή, ανέβα ξανά να δεις τι κάνει η Ελένη, μη και έπεσε από καμιά σκάλα ή της ξανάρθε η παλιά τενοντίτιδα. Είκοσι τουλάχιστον φορές πάνω κάτω και το βράδυ ωχ η μεσούλα και τα ποδαράκια μου. Τέλος καλό, όλα καλά. Καλό Σαββατοκύριακο Μαρία μου, φιλιά σε όλους σας.
Δημοσίευση σχολίου