Requiem για ένα φίλο που έφυγε

-Μαζί στα πρώτα δειλά παιδικά μας βήματα
-Μαζί στους βομβαρδισμούς τη γερμανική κατοχή στο υπόγειο του σπιτιού σας
-Μαζί στα παιχνίδια και στις σκανταλιές στον λάκκο Στρατηγείου
-Μαζί στα πρώτα γράμματα στην Παιδαγωγική Ακαδημία
-Χωρίσαμε στο γυμνάσιο, εσύ στο Πειραματικό κι εγώ στο Anatolia
-Μαζί τα καλοκαίρια στο κολυμβητήριο του Άρη, εκεί στη Βασ. Όλγας
-Μαζί τα χειμωνιάτικα βράδια στο καφενείο του Αργύρη στη Λεωφ. Στρατού, για ξερή, πινάκλ, τάβλι
-Μαζί στο πρώτο τσιγάρο
-Ξαναχωρίσαμε μετά το γυμνάσιο, εσύ στο Freiburg για σπουδές, εγώ στην Τράπεζα
-Μετά, όπως συμβαίνει, απομακρυνθήκαμε. Όμως, τα παιδικά βιώματα μας ξανάφεραν πολλές φορές κοντά
-Το άσχημο νέο ήρθε τηλεφωνικά προχθές από την κόρη σου. Μού είπε για τα δυο εγγόνια που άφησες πίσω. Το ένα "Φαιδούλης" (ναι, έτσι σε φώναζε μικρό η μαμά σου), που σου μοιάζει.
Αντίο Φαίδων...