Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Αλβανία 1940, γράμματα του πατέρα από το μέτωπο (1)







14 σχόλια:

MYSTELIOS είπε...

Φίλε Ντίνο , αυτές οι επιστολές σίγουρα αποτελούν συγκλονιστικά ντοκουμέντα για την οικογένεια σου αλλά και για όλο τον Ελληνισμό !!!
Μπράβο που καταφέρατε να τις διαφυλάξετε μετά από τόσα χρόνια !!!

Rena είπε...

Η μουσική,τα γράμματα,ανατρίχιασα!
Κρατάς τέτοιους θησαυρούς!!!
Ευχαριστούμε που τους μοιράστηκες μαζί μας!!!

Evie είπε...

Συγχαρητήρια Ντίνο μου για την τιμή που κάνεις στον πατέρα σου, αυτά είναι πραγματικά κειμήλια!
Πόσα πολλά τράβηξαν οι οικογένειες τότε, αξέχαστα!!! Καλό βράδυ!

Margo είπε...

Ντίνο μου πολύ συγκινητικά τα γράμματα του πατέρα. Τα φύλαξες όπως τους έπρεπε!!!

Ευχαριστούμε που τα μοιράστηκες μαζί μας. Είναι ένα κομμάτι της ιστορίας πια..
Να σαι καλά!

Poet είπε...

71 χρόνια, για σκέψου !! Ενδιαφέροντα και συγκινητικά ιστορικά ντοκουμέντα. Να περάσουν στα χέρια του Παναγιωτάκη για τα 100 χρόνια και περισσότερα. Πρέπει να γνωρίζουμε και να τιμούμε την ιστορία μας.

Dinos-Art είπε...

Φίλοι μου, τρίζουν τα κόκαλα των νεκρών του '40 με όλα όσα έκανε σήμερα το αληταριό φωνάζοντας προδότη τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και φασιστικά ματαίωσαν την παρέλαση προς τιμήν των αγωνιστών του '40 και το ιστορικό έπος που έγραψαν στα κακοτράχαλα Αλβανικά βουνά για να προστατέψουν αυτήν τη μικρή φλούδα γης που λέγεται Ελλάδα. Μεγάλη ασέβεια σε όσους πολέμησαν τότε, στην πόλη αυτή, στους Δημοκρατικούς θεσμούς. Φοβάμαι, φοβάμαι πολύ.
--------------------------------
Φοβάμαι
τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία -μεσούντος κάποιου Ιουλίου-βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας «Δώστε τη χούντα στο λαό». Φοβάμαι τους ανθρώπους
που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου. Φοβάμαι τους ανθρώπους που σου 'κλειναν την πόρτα μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν. Φοβάμαι τους ανθρώπους που γέμιζαν τις ταβέρνες
και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια
κάθε βράδυ και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη και έχουν και «απόψεις».
Φοβάμαι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.

Όχι δεν το έγραψε κανένας ακροδεξιός, αλλά ο Μανόλης Αναγνωστάκης τον Νοέμβρη του 1983.

Και τώρα:
Η προσαρμογή-παραλλαγή του στην σύγχρονη πραγματικότητα.
Φοβάμαι τους ανθρώπους που 30 χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι και ένα ωραίο βράδυ μεσούντος του Μάη βγήκαν στις πλατείες κραυγάζοντας «Κλέφτες Κλέφτες».Φοβάμαι εκείνους που δεν πληρώνουν φόρους, -δηλαδή 6 στους 10 έλληνες- και ταυτόχρονα οδύρονται για τα χρέη και τα ελλείμματα του κράτους.
Φοβάμαι εκείνους που βγάζουν μεγάλους λόγους για την εθνική ανεξαρτησία και την εθνική αξιοπρέπεια επαιτώντας τα δανεικά των ευρωπαίων.Φοβάμαι εκείνους που διορίστηκαν εις βάρος των άλλων, γλείφοντας τους πολιτικούς, και τώρα μουντζώνουν τη βουλή.
Φοβάμαι εκείνους που γέμιζαν προεκλογικά τις πλατείες της μεταπολίτευσης, κραδαίνοντας τις πλαστικές σημαίες του πελατειακού κράτους έτοιμοι για το μεγάλο πλιάτσικο, και τώρα τις γεμίζουν πάλι αγανακτισμένοι.Φοβάμαι αυτά που μας πασέρνουν κάθε ώρα και στιγμή οι δημοσιογράφοι του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου, που δεν ξέρουμε (ή μήπως ξέρουμε;) από πιο βυζί βυζαίνουν.
Φοβάμαι τους προπηλακισμούς που παραπέμπουν στα προεόρτια της δολοφονίας Λαμπράκη.
Υποκλίνομαι μόνον στα πραγματικά θύματα: τους άνεργους και τους νέους χωρίς ελπίδα.Φοβάμαι όταν βλέπω τον λαϊκισμό της νέας εποχής, με τα γλυκά λόγια του Μίκη και τα χρυσοποίκιλτα άμφια του Άνθιμου, να απλώνει το βαρύ χέρι πάνω τους.Και σήμερα φοβήθηκα ακόμη περισσότερο.

angel είπε...

Caro amigo
Obrigada por compartilhar conosco parte da história de sua família e pelas palavras que deixou à respeito do que escrevi no blog do Phivos.
Sou brasileira e vivo há pouco tempo na Italia. Graças ao meu marido italiano que é soldado alpino estou conhecendo de perto toda a hitória das guerras e conhecendo os lugares onde muitas batalhas foram travadas.
A cidade onde vivo atualmente foi completamente incendiada durante a primeira guerra. Todo o vale foi esvaziado e aqui era chamada "Terra de nessuno".
De um lado fortes e soldados austríacos e de outros pobres soldados (camponeses) italianos.
A guerra interessa somente áqueles que querem poder porém não estão dentro das trincheiras.
Importante registrar fatos como estes e guardar na memória que paz é mais importante que a ganância.
Abraço
angela

Dinos-Art είπε...

Hi Angela!!!
Welcome to my blog.
I will be also following up your interesting blog.
Have a nice weekend.

nameliart είπε...

"είμαι καλά το αυτό και για σας ποθώ" ... Λόγια γραμμένα από έναν άνθρωπο στο μέτωπο. Τι να πω... είναι συγκλονιστικό...

Ντίνο, ένα μεγάλο μπράβο για τη διαφύλαξη αυτής της πολύτιμης οικογενειακής μνήμης μαζί με ένα μεγάλο ευχαριστώ που μας έκανες κοινωνούς της! Και μια ευχή: να μη ζήσουν ποτέ οι νεότερες γενιές την εμπειρία ενός πολέμου.

Καλό Σαββατόβραδο και καλό ξημέρωμα Κυριακής!

Dinos-Art είπε...

Όντως συγκλονιστικά Μελίνα μου όχι μόνο τα γραφόμενα του πατέρα από το μέτωπο της Αλβανίας, αλλά και πολλών άλλων συμπολεμιστών του, γράμματα των οποίων εκτίθενται στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης. Ναι, πρέπει να κρατιουνται αυτές οι μνήμες και να μεταφέρονται από γενιά σε γενιά. Αν όντως συνέβαινε αυτό από όλους, δεν θα φθάναμε στα προχθεσινά θλιβερά και απεχθή γεγονότα έγιναν σε όλη την Ελλάδα και έκαναν εμάς τους παλιούς κυριολεκτικά να κλαίμε. Το ίδιο μου λέει με μέηλ και ο αγαπητός μπλογκο-φίλος Φοίβος από την Κύπρο, που είναι αρκετά νεώτερος από μένα. Καλή Κυριακή.

Leviathan είπε...

siglonistika dokoumenda...na sai kala! kali evdomada na exeis!

Dinos-Art είπε...

Ευχαριστώ που πέρασες. Καλή εβδομάδα και σε σένα Leviathan.

55fm είπε...

Καλή βδομάδα φίλε μου!Πρώτα από όλα να στείλω τις θερμότερες ευχές μου στον υπέροχο Παναγιωτάκη για τα γενεθλιάκια του!Υγεία και τύχη εύχομαι στον αξιολάτρευτο εγγονό σου!Είναι ταλεντάρα!!!
Όσο για την ανάρτησή σου,απλά συγκλονιστική!
Αφήνω ασχολίαστα όλα τα άλλα τα νεότερα...νιώθω αδύναμη...αλλά που θα πάει θα δυναμώσω!
Σε γλυκοφιλώ!

Dinos-Art είπε...

Όλγαααααααααααααα!
Ολγάκιιιιιιιιιιιι!
Ολγίτσααααααααααα!
Πόσο χαίρομαι που σε ακούω!!!
Ευχαριστούμε για ευχές. Γρήγορα να είσαι πάλι δυνατή και να σε απολαμβάνουμε. Πολλά φιλιά ΧΧΧΧΧΧΧΧ
από την ηλιόλουστη Θεσσαλονίκη.