Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

28 Οκτωβρίου 1940 - Μνήμη πατέρα

1931: Ο πατέρας κληρωτός (πρώτος καθιστός αριστερά) στο 42ο Τάγμα Ευζώνων
(Μεικτή Τεχνική, τέμπερα+φωτο, 28Χ38 εκ., 2009)
1940-41: Επιστρατευμένος.
 Επιστολικό Δελτάριο που μας έστειλε ο πατέρας από την Αλβανία.
Από τα γραφόμενα σημειώνω:
(α)
"...Έχω μέσα εις το δέμα ορισμένα πραγματάκια..."
(Εκείνος πολεμούσε στην Αλβανία, αλλά παράλληλα έστελνε σε μας που λιμοκτονούσαμε εδώ
ό,τι φαγώσιμο έβρισκε στην Αλβανία)
(β)
"...και μην ανησυχείτε καθόλου, ευτυχώς πέσαμε σε καλά χέρια και χρεωστούμε
ακόμη και τη ζωή μας εις αυτούς..."
(Προφανώς εννοεί τους άξιους αξιωματικικούς του Ελληνικού Στρατού)
 
Φωτογραφία του πατέρα (τρίτος από αριστερά)
έξω από το Γ.1 Πεδινό Χειρουργείο στην Αλβανία, 1940-41,
όπου ήταν υπεύθυνος της κουζίνας, καθότι αρχιμάγειρος όταν ήταν πολίτης.
(Λεροί και τρισάθλιοι, αλλά με το χαμόγελο στα χείλη. Αλλά έτσι έκαναν το Έπος του '40.) 
Η ταυτότητα του πατέρα όταν υπηρετούσε στο Γ.1 Πεδινό Χειρουργείο στην Αλβανία, 1940-41



7 σχόλια:

ΦΛΩΡΑ είπε...

Ότι ο πατέρας σου έλαβε μέρος στο έπος δικαίως σε κάνει πολύ περήφανο. Η καλύτερη κληρονομιά που μπορεί να έχει κανείς είναι αυτά τα ενθύμια του πατέρα σου.

Rena είπε...

Περιουσία ανεκτήμητης αξίας άφησε ο πατέρας σου!!!!!!!
Κι εσύ την τιμάς όπως της πρέπει!!!

Parents Land Gr είπε...

Δεν ειχα ξανακουσει περιπτωση να στελνει ο πατερας ''πραγματακια'' απο το μετωπο. Αλλωστε και εκει οι τροφες ηταν λιγοστες. Οι ηρωες μενουν για παντα στις καρδιες μας.

Paraskevi Lamprini M. είπε...

Nτίνο μου.. νάσαι υπερήφανος για τον πατέρα σου!!!...νάσαι καλά.. να τον θυμάσαι!!

MYSTELIOS είπε...

Υπέροχη όπως πάντα και πολύ συγκινητική η επετειακή σου ανάρτηση εις μνήμη του πατέρα σου που σου άφησε αυτά τα ανεκτήμητα ιστορικά κειμήλια . Να είσαι πάντα καλά φίλε Ντίνο και να τον θυμάσαι με περηφάνεια γιατί οι μνήμες αυτές είναι που μας κρατούν ακόμη όρθιους σαν Έθνος και αλοίμονο μας αν χαθούν !!!
Καλή εβδομάδα !!!

55fm είπε...

Ήρωες!!!Συγκινήθηκα φίλε μου!Έχεις πάρει τη λεβεντιά του!

Manuel είπε...

Muy interesante y emotiva entrada.
Un cordial saludo.