"Μετά την καταιγίδα"/"After the tempest",
(Μεικτή τεχνική/Mixed technique, τέμπερα/tempera + φωτο/photo, 28X38 εκ./cm., 2012)
Φωτογραφία/Photo: Δέσποινα Παπασπύρου/Despina Papaspyrou
Τέμπερα/Tempera: Ντίνος Παπασπύρου/Dinos Papaspyrou
Στη φωτογραφία:
-Σε πρώτο πλάνο, η σημαία στο μπαλκόνι μας
-Σε δεύτερο, οι στρατώνες του ιστορικού Γ' Σ. Στρατού
-Σε τρίτο, τα κτίρια των πανεπιστημίων (Αριστοτέλειο & Μακεδονία)
-Σε τέταρτο, η Πάνω Πόλη (αριστερά) και ο Συν/μος 40 Εκκλησιών (δεξιά)
-Σε πέμπτο, το περιαστικό δάσος Σέιχ-Σου (Νερό του Σεϊχη), ή καλύτερα
"Τα Χίλια Δέντρα", όπως η ομότοτιτλη δεύτερη ποιητική συλλογή
του Γιώργου Ιωάννου
-Σε έκτο, το ουράνιο τόξο μετά την καταιγίδα
ΥΓ: Μετά κάθε καταιγίδα, όταν ερχόταν γαλήνη και έβγαινε ουράνιο τόξο,
η γιαγιά μου έλεγε: "Όποιος πέθανε μετάνιωσε".
14 σχόλια:
Πόσο αλληγορική η ανάρτησή σου και πόσα νοήματα φανερά αλλά ταυτόχρονα και κρυμμένη....
πολύδιάστατα τα επίπεδα...όπως η ζωή.. ωραία τα έλεγε η γιαγιά σου... πολύ ωραίο το έργο σου Ντίνο.. όπως πάντα!!
Ντίνο μου,τι όμορφα σκέφτεσαι και ζωγραφίζεις!Την καλημέρα μου αφήνω και το χαμόγελό μου!
Καλά τα έλεγε η γιαγιά σου Ντίνο ότι "Όποιος πέθανε μετάνιωσε" καθότι όπως έλεγε και ο Μακιαβέλι " Οι άνθρωποι έχουν το ελάττωμα, όταν έχει νηνεμία, να νομίζουν ότι δεν θα έρθει ποτέ καταιγίδα και δεν προετοιμάζονται".
Για τον απροετοίμαστο πρέπει να μιλούσε η γιαγιά σου!
Εκτός και κάνω λάθος.
Φιλάκια.
Υπέροχα λόγια συνοδεύουν μία εξίσου όμορφη εικόνα. Καλό βράδυ Ντίνο,
Flora μου, όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Εσύ πάντως κατάλαβες.
Καλή εβδομάδα.
Παρασκευή μου, οι παλιοί όσο απλοϊκοί και να ήταν έλεγαν σοφίες. που τώρα τις συνειδητοποιούμε. Καλή εβδομάδα να έχεις.
Όλγα γλυκειά μου, αυτά τα δύο πάνε μαζί πολλές φορές. Σήμερα ήταν μια υπέροχη ανοιξιάτικη μέρα στη Θεσσαλονίκη και την ευχαριστηθήκαμε με την Ελένη βολτάροντας στην Πάνω Πόλη, ξέρεις, Γεντί Κουλέ, Μονή Βλατάδων, Όσιος Δαβίδ και ένα σωρό άλλα που είχαμε καιρό να δούμε. Ακόμα δεν ανάψαμε θέρμανση στο σπίτι, δόξα στο επουράνιο επίδομα θέρμανσης. Φιλώ τον Κώστα και σένα για καλή εβδομάδα.
Χριστίνα μου, από την τριαντάχρονη επαγγελματική μου θητεία στην Τράπεζα είδαν τα μάτια μου πράγματα και θάματε. Πελάτες που αγόραζαν τον κόσμο όλο, έμεναν χωρίς μία και ζητιάνευαν. Καμιά προετοιμασία για τις καταιγίδες που φέρνει η ζωή με τις απρόσμενες ανατροπές της. Καλή εβδομάδα. Φιλιά.
ΥΓ: Είδες το φιλμάκι του Βυζαντινού Μουσείου;
Ευχαριστώ πολύ Marie μου. Καλή εβδομάδα.
Καλησπέρα, πολύ όμορφη εικόνα!!! Οπως και τα λόγια που τη συνοδεύουν!!!
Ευχαριστώ Fotini. Καλή εβδομάδα.
Πολύ όμορφη η σύνθεσή σου Ντίνο! Πολύ εικαστική, πολύ συμβολική, αποπνέει έντονα το συναίσθημα του δημιουργού! Η δε κουβέντα της γιαγιάς σου, με καθήλωσε! Θα την ενσωματώσω και είμαι σίγουρη ότι θα την ανασύρω στο νου μου πολύ συχνά, ειδικά στους καιρούς που διανύουμε.
Φιλιά και καλή βδομάδα!
Μερικές φωτογραφίες της στιγμής γράφουν, ξυπνούν θα έλεγα, ιστορία.
Με τρόμαξε η κόρη μου καθώς πετάχτηκε από την καρέκλα της και αρπάζοντας το κινητό της βγήκε στο μπαλκόνι για να σώσει τη στιγμή. Εγώ μετά χάιδεψα τη φωτογραφία με την τέμπερα. Χαίρομαι ιδιαίτερα Μελίνα μου που σου άρεσε το τελικό αποτέλεσμα και βέβαια η θυμοσοφία της γιαγιάς. Καλό βράδυ, καλή εβδομάδα, φιλιά πολλά.
Δημοσίευση σχολίου