Χθες / Yesterday
Κινηματογράφος ΙΛΙΟΝ / ILION cinema,
στην Πλατεία Βαρδαρίου / at Vardari Square
(Τέμπερα/Tempera, 31Χ44 εκ./cm., 1994)
Σήμερα / Today
Χθες / Yesterday
Το κατάστημα ειδών ζωγραφικής "ΤΣΟΥΡΚΑΣ"
στην οδό Ρογκότη
The painting accessories shop "TSOURKAS"
at Rongoti Street
(Τέμπερα/Tempera, 24Χ15 εκ./cm., 2002)
Σήμερα / Today
12 σχόλια:
Από ότι διαπίστωσα, έχασα κάποιες αναρτήσεις....
Πολύ ενδιαφέρον αυτό το ζωγραφικό - φωτογραφικό "ρεπορτάζ" με το πριν και το τώρα...
Επίσης εδώ βλέπω και ένα ύφος της δουλειάς σου διαφορετικό από αυτό που ξέρω.
Δεν μπορώ ακόμα να πω με βεβαιότητα ποιο από τα δύο μου αρέσει περισσότερο, αν πράγματι συμβαίνει κάτι τέτοιο!!!
Τεράστια η διαφορά στον κινηματογράφο Ίλιον, όσο και στο Πάνθεον!!!!!!!
Καλή συνέχεια....
Σωστά Mariela επισημαίνεις αυτή τη διαφορά στο ύφος. Τα πράγματα έχουν ως εξής: Ξεκίνησα να ζωγραφίζω αυτοδίδακτος το 1975-76, χρησιμοποιώντας εντελώς τυχαία την τεχνοτροπία του πουαντιγισμού. Γύρω στα ΄85, μετά από φιλικές υποδείξεις κάποιας Γκαλερί λοξοδρόμησα, κακώς όπως εκ των υστέρων διαπίστωσα, στην ελεύθερη πινελιά. Αυτό κράτησε για δέκα περίπου χρόνια αλλά όταν σε ένα ταξίδι μας στο Παρίσι ξαναείδα τα έργα των πουαντιγιστών-ιμπρεσιονιστών είπα "αυτή είναι η τεχνοτροπία μου" και επανήλθα. Εν πάση περιπτώσει δεν θεωρώ χαμένο χρόνο το καιρό που χρησιμοποίησα την ελεύθερη πινελιά, γιατί αυτό με βοήθησε να μάθω να μπερδεύω τα χρώματα, ενώ μέχρι τότε τα χρησιμοποιούσα ατόφια. Πιστεύω να σου έλυσα την απορία. Καλό βράδυ.
Στο Πάνθεον έβλεπα με θαυμασμό το πριν και απογοητεύτηκα στο μετά, το ίδιο και στο Ιλιον. Τι πριν είναι εικόνες γνώριμες και δυστυχώς πολύ περασμένες.
Άραγε τα σημερινά παιδιά που μεγαλώνουν με τις εικόνες του τώρα θα έχουν άλλη αισθητική από αυτή που μεγαλώσαμε εμείς;
Καλησπέρα Ντίνο μου
Παρατήρησα για ώρα Ντίνο μου,αυτό το από ψυχής,ταξίδι σου στο χθες και στο σήμερα. Ένιωσα την ομορφιά και τη ζεστασιά της ελεύθερης και της πουαντιγίστικης πινελιάς σου,αλλά ταυτόχρονα απειλήθηκα από τις εικόνες του σήμερα...
Θεωρώ,ότι επηρεάζουν αρνητικά τον άνθρωπο,όλες αυτές οι σύγχρονες γιάλινες ,τσιμεντένιες κατασκευές που έγιναν τελικά και η φυλακή του.
Η θέα τους εμένα προσωπικά με φοβίζει,όπως και τα χαμηλοτάβανα διαμερίσματα.
Αισθητικά,μένω στο χθές, μου πάει καλύτερα!
Πολλά φιλιά φίλε μου,από την μουτρωμένη Αθήνα!
Η αλλοίωση μιας πόλης!!!
Η σύγκριση του χτες με το σήμερα μέσα από την υπέροχη ζωγραφική ματιά σου.
Πολύ - πολύ συγκινητικό για μια πόλη που χάνεται στους ρυθμούς τους σύγχρονους. Η αποτύπωση όμως πάνω στον καμβά μένει και αυτή είναι η προσφορά σου σε αυτούς που δεν ζήσανε το χτες. Μαγικό και συνάμα συγκινητικό το αποτέλεσμα!!!!
καλημέρααααααααα:)
φιλί βροχερό.
Ντινοοοοοοοοοο... αυτό το Τσουρκας!!!.... με άγγιξε στην καρδιά!!!!!....
τέλειο!!!!
και τα υπόλοιπα.... άψογα όπως και η προηγουμενη ανάρτηση!!!... νάσαι καλά!!! την αγάπησα σήμερα περισσότερο την Θεσσαλονίκη.... ευχαριστώ πολύ!!!!
Λαμπρινή Τ.
Μαρία (Margo) μου, εδώ της ηλικίας μου δεν θυμούνται τα παλιά και εκθειάζουν τα γιάλινα εκτρώματα και θα περιμένουμε από τα νέα παιδιά, που δεν έχουν ζήσει την ομορφάδα των παλιών, να μην έχουν άλλη αισθητική με τα τέρατα που βλέπουν να ορθώνονται κάθε λίγο και λιγάκι; Φιλιά καλημέρας.
Όλγα μου, όταν πριν είκοσι και βάλε χρόνια ξεκίνησα να ζωγραφίζω αυτήν τη σειρά, είχα ένα προαίσθημα ότι όλα τα παλιά ανθρώπινα κτίρια έπνεαν τα λοίσθια, καθώς ακούγονταν οι μπουλντόζες που γκρέμιζαν τα διπλανά. Σηκώθηκαν λοιπόν αυτές οι απρόσωπες, τσιμεντένιες, γιάλινες κατασκευές και κάποιοι οικονόμησαν από τη φούσκα "ανοικοδόμηση-αντιπαροχή", που έσκασε στις μέρες μας. Παντού το "Πωλείται" και "Ενοικιάζεται" κυριαρχεί, αν προσέξεις τη φωτογραφία του σημερινού "Pantheon". Είναι η εκδίκηση του Δράκουλα. Φιλιά πολλά από την ηλιόλουστη Θεσσαλονίκη.
Vasiliki μου χαίρομαι πολύ που σε ξανακούω. Ζούμε σ'αυτήν την όμορφη χώρα, δώρο θεού, που δυστυχώς κατοικείται από πολλούς άμυαλους Έλληνες. Στην άλλη Ευρώπη ξαναχτίζουν από τις στάχτες τους τα παλιά και μεις τα εξαφανίζουμε. Ας ελπίσουμε ότι θα μείνει κάποια μνήμη έστω ζωγραφική ή/και φωτογραφική για τους επερχόμενους.
Καλημέρα, φιλιά πολλά από την ηλιόλουστη Θεσσαλονίκη.
Λαμπρινή μου, αυτόν τον πίνακα τον έχω χαρίσει στον αγαπητό φίλο Ανδρέα Τσούρκα, λίγο πριν κλείσει αυτός ο χώρος υλικών τέχνης.
Θα ακολουθήσουν και άλλες παρόμοιες αναρτήσεις, καθώς η ψηφιακή φωτογραφική που πρόσφατα αποφάσισα να αποχτήσω με βοηθάει πολύ. Καλημέρα.
καλημέρα φίλε, καλό Σ.κο!
Καλό, καλό και όλα καλά Παρασκευή.
Δημοσίευση σχολίου