,+%CF%84%CE%AD%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1,+35.5%CE%A747.5+%CE%B5%CE%BA.,+2000.jpg)
Χθες / Yesterday
"Ο λάκκος Στρατηγείου", τέμπερα, 35.5Χ47.5 εκ., 2000, ανάμνηση.
Το παλιό μας σπιτάκι δεν φαίνεται. Ήταν ακριβώς πίσω από το μέγαρο δεξιά. Δείτε το παρακάτω (*)
Σήμερα / Today
Η σημερινή οδός Καυτανζόγλου, πρώην λάκκος Στρατηγείου
Η οικοδομή που μένουμε, δεύτερη από δεξιά μετά τη γωνιακή, στη θέση που ήταν το παλιό μας σπιτάκι.
Χθες / Yesterday
Το Ηρώο Γ'Σ..Σ., τέμπερα, 26Χ39 εκ., 1992
(Κοίταγμα μέσα από το Γ'Σ.Σ.)
Το Ηρώο Γ'Σ.Σ., τέμπερα, 36Χ31 εκ., 1998
(Κοίταγμα από τη Λεωφόρο Στρατού)
Σήμερα / Today
"Το παλιό μας σπιτάκι", ανάμνηση, (*)
που δεν φαίνεται στην πρώτη ζωγραφιά, καθώς ήταν πίσω από το μέγαρο.
(Τέμπερα, 35.5Χ48 εκ., 2000)
.png)
27 σχόλια:
Πανέμορφα τα έργα σου!Είναι τόσο έντονη η διαφορά απο το πως θα πρέπει να ήταν κάποτε οι περιοχές και πως σήμερα!Το οτι τις ζωγράφισες τόσο όμορφα την κάνει ακόμα πιο έντονη!Να είσαι καλά!Καλό απόγευμα!
Πολύ όμορφα έργα!
Και πολύ ενδιαφέρουσα η ιδέα της σύγκρισης!
Συγχαρητήρια!
Πανέμορφο το παλιό σου σπίτι...
πόσο μεγάλη είναι η διαφορά από τις πολυκατοικίες....
El tiempo pasa... A veces me asalta una terrible melancolía cuando salgo a la calle. Abrazos.
Bardzo mi sie podobają porównania i Twoje piękne prace. Pozdrawiam.
Μου αρέσει πολύ η σύγκριση και όμορφο έργο σας. Δικός σου.
Με τρέλανε το παλιό σου σπιτάκι...
Καλημέρα φίλε Ντίνο !!!
Πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα η σύγκριση του παλιού με το νέο μέσα από τους υπέροχους πίνακες και τις ωραίες φωτογραφίες σου !!!
Μου αρέσε και εμένα πολύ το παλιό σας όμορφο σπιτάκι με το ιδιαίτερο χρώμα του και τον απλοικό αλλά τόσο ανθρώπινο χαρακτήρα του. Σίγουρα είναι μεγάλη η αντίθεση και η διαφορά συγκρίνοντας το με τα μοντέρνα και άχαρα κτήρια του σήμερα !!!
Καλό μήνα και καλή συνέχεια !!!
Το παλιό σπιτάκι ήταν μια ζωγραφιά Ντίνο!Αυτά τα σπίτια δεν θα τα ξεχάσω ποτέ.Μεγάλωσαν τα όνειρά μας και μας γέμισαν αξιομνημόνευτες αναμνήσεις!
Είναι πολύ όμορφη αυτή η σειρά των έργων σου!
Όσο για την πειθαρχία της Ελένης στα γλυκά,μετά το λίγο ανέβασμα του σακχάρου της,πραγματικά το θαυμάζω!
Έτσι ακριβώς είναι και ο Κώστας,μόλις κάτι δεν πάει καλά,αυτόματα περιορίζει ό,τι ενοχλεί με μια απίστευτη άνεση!
Σας γλυκοφιλώ και σας εύχομαι καλό μήνα με χαμόγελο!
Όλα είναι όμορφα Ντίνο, αλλά αυτό το πατρικό σπιτάκι σου έχει όλη την ζεστασιά και την ομορφιά της επαρχίας που έχουμε ξεχάσει .
Αν γεννήθηκες σε αυτό το σπίτι δεν μπορεί να μην έχεις όμορφες μνήμες.
Κάποιος σε αυτό το σπίτι είχε πολύ μεράκι και αγάπη για την φύση.
Καλό μήνα!
Υ.γ
Έμεινε κάτι από το γλυκό νεραντζάκι η……..
Καλημέρα Σπυριδούλα μου, ευχαριστώ.
Xromatisti μου, με τη σύγκριση εγώ αναπολώ αλλά και θέλω να δείξω στους νεώτερους πως ήταν κάποια σημεία της πόλης όταν παλιά τα ζωγράφιζα. Καλημέρα.
Mariela μου, το παλιό μας σπίτι το αναπολώ πάντοτε με συγκίνηση και αγάπη βέβαια. Καλό Σαββατοκύριακο.
Thank you dear Salome for visiting my blog. Hope you appreciated it.
Have a nice weekend.
Thanks a lot dear Giga. Have a nice weekend.
Και μένα Flora μου όποτε το αναπολώ. Καλημέρα.
Στέλιο μου, όσο κι αν δεν είχε τις ανέσεις που έχει σήμερα ένα διαμέρισμα, ήταν ένας πολύ ζεστός χώρος. Πρόσεξε και κάτι άλλο: Στο δεξί άκρο του σπιτιού φαίνεται να κατεβαίνει μια σωλήνα και να καταλήγει σε ένα βαρέλι. Ξέρεις τι ήταν αυτό Στέλιο; Στον σωλήνα κατέληγαν όλες οι κατεβασιές από τα λούκια των κεραμιδιών και, όταν έβρεχε, το νερό συγκεντρώνονταν στο βαρέλι και το χρησιμοποιούσε η μητέρα μου για να πλένει αλλά και για να ποτίζουμε τον κήπο. Εξοικονόμηση υδάτινων πόρων, τόσα χρόνια πριν, χωρίς κανένας οικολόγος ή άλλος μεγαλοσχήμων πολιτικός να μας το υποδείξει. Καλημέρα.
Όλγα μου, παρά τις δυσκολίες, την στενότητα χώρου (γιαγιά, γονείς, τέσσερα παιδιά, σε δυο μικρά δωμάτια, ένα χωλάκι και κουζίνα) και απουσία των ανέσεων όπως σήμερα τις ξέρουμε και θεωρούμε δεδομένες, το παλιό σπιτάκι μας έχει αφήσει αξέχαστες αναμνήσεις.
Όλο την Ελένη εγκωμιάζεις για την πειθαρχία της, τίποτα για μένα που κλείνω σήμερα ένα μήνα χωρίς παφ-πουφ; Να πω την αλήθεια δεν το έκοψα για λόγους υγείας (η όποια ζημιά έχει γίνει εδώ και πενήντα σχεδόν χρόνια που το γούσταρα), αλλά για λόγους οικονομίας. Πέντε ευρώ την ημέρα μας κάνουν 150 τον μήνα και κοντά 2000 τον χρόνο. Με το κόψιμο λοιπόν μειώνω ανάλογα τις 8.000 που μου έκοψαν από τη σύνταξη. Είδες η κρίση; Εσύ πως τα πας;
Πολλά διπλά φιλιά (Ελένης & δικά μου) αμφοτέροις και καλό μήνα.
Χριστίνα μου, σου τό'χω πει και άλλη φορά ότι είσαι μάγισσα και με βιονικό μάτι βλέπεις πέρα από τον χρόνο. Σε επιβεβαίωση λοιπόν άκου: Το σπιτάκι το αγόρασε το 1937 ο παππούς μου, από τη μεριά της μητέρας μου, πρόσφυγας του '14 με την οικογένειά του από Τσανάκ-Καλέ. Το εμβαδό όλου του οικοπέδου ήταν 212Μ2 (50Μ2 το σπιτάκι και 150Μ2 αυλή).
Όταν το πήρε ο παππούς, που είχε μεράκι και αγάπη για τη φύση, η αυλή ήταν ξεραϊλα. Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να πάει στη Γεωργική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και να πάρει περί τα 30 δέντρα: Βερυκοκιές, καϊσιές, δαμασκηνές, αμυγδαλιές, κυδωνιές, ερικιές, συκιές, κληματαριές και να τα φυτέψει. Συγχρόνως έκανε παρτέρια και τα γέμισε με κάθε είδους λαχανικά και λουλούδια, με σημαιοφόρο πολλές τριανταφυλλιές.
Όταν πέθανε ο παππούς τη συνέχεια με τον ίδιο ενθουσιασμό και ρυθμό ανέλαβε ο πατέρας μου. Το κλείσιμο έγινε από μένα μέχρι το 1972 που το σπιτάκι μας εξ'ανάγκης (είχε κλειστεί γύρω από πολυκατοικίες) δόθηκε αντιπαροχή. Παρά τις όποιες και όσες δυσκολίες το σπιτάκι αυτό μου έχει αφήσει ωραίες και νοσταλγικές μνήμες. Για την ιστορία, το έργο που έχω αναρτήσει το έχει ο εγγονός μου κρεμασμένο στο δωμάτιό του.
Καλό μήνα Χριστίνα, πολλά ανοιξιάτικα φιλιά με μάτια βουρκωμένα από τις τόσες αναμνήσεις που μου ξανάφερες στο νου.
ΥΓ: Για τη Χριστίνα
Όπου νά'ναι τελειώνει το νεραντζάκι, αλλά χθες τρυγίσαμε τη νεραντζιά του πίσω μπαλκονιού και ήδη είναι σχεδόν έτοιμο το νέο γλυκάκι. Αυτήν τη φορά βοήθησα κι εγώ (γηράσκω, επιτυχώς, αεί διδασκόμενος, γουτάρω!!!).
Άντε ακόμη ένα φιλί.
Τότε Ντίνο μου, έτσι ήταν τα σπίτια γεμάτα ανθρώπους και ζεστασιά!Σήμερα πολλά τετραγωνικά ψυχρά χωρίς γέλια και θαλπωρή!Κέντρο διερχομένων ήταν το δικό μου πατρικό!Φυσικά λέω και πολλά μπράβο σε σένα, για το κόψιμο του τσιγάρου!Εγώ άντεξα ενα μήνα και μετά άρχισα να καπνίζω 2-3 πουράκια την ημέρα.Είμαι σχετικά ικανοποιημένη,γιατί ήμουν βαριά καπνίστρια ,ο στόχος μου παραμένει ο ίδιος,να το κόψω.Οικονομικά και εγώ δεν αντέχω...οι περικοπές, μου έφεραν τα πάνω κάτω!
Καλό Σαββατοκύριακο φίλε μου,δυνατέ και ωραίε!
Πρωτοπόρος ο παππούς σου Ντίνο, καθότι εκείνη την εποχή δεν νομίζω οι άνθρωποι να έδιναν μεγάλη σημασία στον περιβάλλοντα χώρο.
Αλλά αυτοί οι πρόσφυγες βρω παιδί μου ήταν μιας άλλης κοψιάς άνθρωποι.
Πρωτοπόροι σε όλα.
Βέβαια είχε και άξιους συνεχιστές ο παππούς.
Υ.γ
Τρυγήσατε και την νεραντζιά του πίσω μπαλκονιού;
Θηρία!
Του ……νεραντζογλυκακίου γίνεται στην οικία σου.χα!χα!
Φιλάκια!
Αγώνας μεγάλος Όλγα μου να συνεχίσω να μην καπνίζω. Ξέρεις, έχουμε κάτι ευχάριστο να γιορτάσουμε: Τσιγάρο, έχουμε κάτι δυσάρεστο να αντιμετωπίσουμε: Τσιγάρο. Προσπαθώ, θα δούμε.
Φιλιά πολλά από τη βροχερή σήμερα Θεσσαλονίκη.
Θα πρόσεξες Χριστίνα μου ότι ο παππούς δεν πήγε από όπου κι όπου να προμηθευτεί τα δέντρα, αλλά πήγε στην Γεωργική Σχολή για νά'χει σιγουριά ότι θά'ταν καλά.
Ναι, εδώ τις τελευταίες μέρες γλυκο-νεραντζο-κολυμπούμε, με μέτρο όμως μη και κάποιοι δείχτες στις επόμενες αναλύσεις δείξουν κόκκινο. Πολλά φιλιά.
Ντίνο μου,το γνωρίζω!Δύσκολο πολύ είναι το κόψιμο του τσιγάρου!Κράτα γερά φίλε μου!Καλή βδομάδα από την ηλιόλουστη σήμερα Ηλιούπολη!
Κρατώ όσο μπορώ Όλγα μου, όπως μπόρεσαν τόσοι άλλοι και το έκαναν, όπως μπορεί η Ελένη και κρατάει γερά αποχή από γλυκά. Ηλιόλουστα φιλιά και από Θεσσαλονίκη.
πολύ όμορφα Ντίνο... είναι σαν να γράφεις ιστορία... ωραία τα έργα σου παντα!! καλό μεσημερι!
Και σε ποιον δεν αρέσουν οι ωραίες ιστορίες Lamprini μου!!!
Καλό σου απόγευμα.
Δημοσίευση σχολίου