Ωραία τα γατάκια με τις φουντωτές ουρές τους, ωραία και τα υπόλοιπα θέματα με τα οποία καταπιάνεσαι, αλλά αυτό που μου αρέσει ιδιαίτερα στα έργα σου είναι τα.....τοπία αστικού χώρου(ωραία έκφραση). Με τρελαίνει η λεπτομέρεια και τα χρώματα.
Ντίνο, αυτές οι πέντε που πέταξαν από πάνω τους ότι θεωρούσαν περιττό πολύ μου αρέσουν! Αλλά σαν να μου φαίνεται ότι την μία την μεσαία την πήρε ό ήλιος λίγο παραπάνω και…… μαυροχαρχάλιασε! Πες της να προσέχει γιατί ο ήλιος δεν είναι για χόρταση! Χα,χα,χα! Φιλούρες!
Προσπαθώ να διαλέξω ποιο μ' αρέσει περισσότερο και δεν μπορώ. Πάνω που λέω αυτό είναι, βλέπω το επόμενο κι αλλάζω γνώμη. Στο τέλος διάλεξα τους πίνακες που έχουν τοπία με ελιές γιατί ίσως μου θυμίζουν το χωριό μου ή γιατί τα έχω ταυτίσει με την Ελλάδα μας. Φιλιά.
Απ'όλα πρέπει να έχει ο μπαξές του καλλιτέχνη, Χριστίνα μου. Θα έλεγα, αν δεν είχε προηγηθεί η ζωγραφιά, ότι την εμπνεύστηκα από την μπλογκοσυνάντηση που είχατε. Καλέ, η μεσαία δεν μαύρισε από τον ήλιο, είναι του φυσικού της, Ελληνομαυρούλα είναι. Πολλά φιλιά.
Μην βιάζεσαι να επιλέξεις Μαρία μου. Η δύο αυτές αναρτήσεις αντιπροσωπεύουν μόνο το 20% των συνολικών ζωγραφιών που θα ακολουθήσουν. Πολλά φιλιά σε όλους σας.
Περιέχει 15 μικρά πεζά που, μέσα από τα ανέμελα παιδικά παιχνίδια σε μια γειτονιά της Θεσσαλονίκης, αυτή στην αρχή της Λεωφόρου Στρατού, ουσιαστικά διατρέχουν περί τις έξι δεκαετίες, από τη γερμανική κατοχή μέχρι το 1999, πραγματοποιώντας καθ' οδόν, σύμφωνα με τον υπότιτλο του βιβλίου, διάφορες "διαδρομές και στάσεις".(Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ, 2000)
Περιέχει 7 μικρά πεζά, που δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες την περίοδο 2002-2008.
Πρωτοτυπία, τα διηγήματα συνοδεύονται με ζωγραφιές, σχετικές με το θέμα, έργα του συγγραφέα.
(Τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε τον Ιανουάριο 2010 σε 150 αντίτυπα από την LK Digital Printing για λογαριασμό του συγγραφέα).
4 σχόλια:
Ωραία τα γατάκια με τις φουντωτές ουρές τους, ωραία και τα υπόλοιπα θέματα με τα οποία καταπιάνεσαι, αλλά αυτό που μου αρέσει ιδιαίτερα στα έργα σου είναι τα.....τοπία αστικού χώρου(ωραία έκφραση).
Με τρελαίνει η λεπτομέρεια και τα χρώματα.
Ντίνο, αυτές οι πέντε που πέταξαν από πάνω τους ότι θεωρούσαν περιττό πολύ μου αρέσουν!
Αλλά σαν να μου φαίνεται ότι την μία την μεσαία την πήρε ό ήλιος λίγο παραπάνω και…… μαυροχαρχάλιασε!
Πες της να προσέχει γιατί ο ήλιος δεν είναι για χόρταση!
Χα,χα,χα!
Φιλούρες!
Προσπαθώ να διαλέξω ποιο μ' αρέσει περισσότερο και δεν μπορώ. Πάνω που λέω αυτό είναι, βλέπω το επόμενο κι αλλάζω γνώμη. Στο τέλος διάλεξα τους πίνακες που έχουν τοπία με ελιές γιατί ίσως μου θυμίζουν το χωριό μου ή γιατί τα έχω ταυτίσει με την Ελλάδα μας. Φιλιά.
Απ'όλα πρέπει να έχει ο μπαξές του καλλιτέχνη, Χριστίνα μου.
Θα έλεγα, αν δεν είχε προηγηθεί η ζωγραφιά, ότι την εμπνεύστηκα από την μπλογκοσυνάντηση που είχατε. Καλέ, η μεσαία δεν μαύρισε από τον ήλιο, είναι του φυσικού της, Ελληνομαυρούλα είναι. Πολλά φιλιά.
Μην βιάζεσαι να επιλέξεις Μαρία μου. Η δύο αυτές αναρτήσεις αντιπροσωπεύουν μόνο το 20% των συνολικών ζωγραφιών που θα ακολουθήσουν. Πολλά φιλιά σε όλους σας.
Δημοσίευση σχολίου