Αναρτάς πίνακες πιο γράγορα από τα δικά μου σχόλια. Λογικό, γατούλες είναι κυρίως (περιλαμβάνονται και οι ανθρώπινες). Εύχομαι να συνεχίσεις να με ξεπερνάς.
Καλό Σαββατοκύριακο (ναι, ναι, ξέρω, στρωμένος στη δουλειά).
Φίλε Ντίνο συγνώμη που άργησα να πέρασω από την πολύ ενδιαφέρουσα διαδικτυακή έκθεση σου. Έτσι απόψε είχα την χαρά να απολαύσω μαζεμένες πολλές αναρτήσεις σου, στις οποίες συνεχίζεις να μας συναρπάζεις με την μοναδική ομορφιά των έργων σου !!! Καλό Σαββατοκύριακο και καλή συνέχεια !!!
Ντίνο μου μια απορία να μου λύσεις. Πόσες ώρες την ημέρα δουλεύεις;;;; Είσαι απίστευτα παραγωγικός και αν κρίνω από την τεχνική που εφαρμόζεις πολύ, πολύ, μα πάρα πολύ.. υπομονετικός!!!!!
Όπως πολύ καλά έγραψε η Όλγα....ομορφιές,πολλές ομορφιές και η παρέα του "Ντορέ" πάντα εκεί. Αυτήν την παρέα την ζηλεύω απίστευτα γιατί και πριν τον Σαββόπουλο θεωρούσα ότι οι....παρέες γράφουν ιστορία. Φιλάκια.
Μαρία μου, αντιστρέφω: "Πόσες ώρες την ημέρα δεν δουλεύω"; Ελάχιστες, για λίγο ιντερνέτ, μικρές βολτίτσες, τηλέφωνα με φίλους. Όπως παλιά έχω πει, "Ψυχής άκος" και "ταξείδι" είναι για μένα η ζωγραφική, όχι μόνο τώρα που έχω χρόνο, αλλά και από παλιά. Καλή εβδομάδα, πολλά φιλιά.
Σ' ευχαριστώ Ντίνο, γιατί μου συμβαίνει συχνά, όταν μπαίνω στη σελίδα σου να είμαι μουτρωμένη (για λόγους εντελώς άσχετους και εξωγενείς) όμως κάθε φορά που βγαίνω διαγράφεται ένα χαμόγελο στα χείλη μου, που διαρκεί όχι μόνο όσο η επίσκεψή μου, αλλά έχει και...ουρά. Σαν τις υπέροχες γατούλες σου που δεν τις χορταίνω ποτέ!
Μελίνα μου, η καθημερινή εντατική ενασχόλησή μου με τη ζωγραφική, πέρα από την ψυχική ηρεμία που μου δίνει, είναι και μια αυθόρμητη αντίδραση στο μαύρο που μας τυλίγει όλα αυτά τα χρόνια. Τελευταία βέβαια πέφτει πολύ κροκοδείλιο δάκρυ από πολλούς για το "μαύρο" στην κρατική τηλεόραση και ραδιόφωνο. Που ήταν όλοι αυτοί όταν για δυο χρόνια οι εργατοπατέρες σέρνανε σε καθημερινές στάσεις εργασίας και απεργίες τα Σαββατοκύριακα όλους τους υπαλλήλους των μέσων αυτών; Τότε δεν έπεφτε μαύρο; Ακούω πάρα πολύ ραδιόφωνο και εξοργιζόμουν όταν υποχρεωνόμουν να ακούω, λόγω των απεργιών, μόνο κασέτες-κονσέρβες, χωρίς καμιά ενημέρωση. Τό'λεγα σε φίλους, τραβάνε το σχοινί, θα σπάσει και θα κατεβούν κάποια στιγμή κιουπέγκια στα κρατικά μέσα ενημέρωσης. Όπερ και εγένετο. Ας μαζέψουν λοιπόν τα κροκοδείλια δάκρυά τους στο μπουκαλάκι των δακρύων όλοι όσοι όψιμα κλαίνε. Σε φιλώ.
Εύλογη ερώτηση Χριστίνα, γιατί εσύ ίσως δεν τα πρόλαβες. Παλιά, όταν οι ιδιοκτήτες έκλειναν το βράδυ τα μαγαζιά τους, κατέβαζαν ένα μεταλλικό βαρύ ριγωτό ρολό που, χωρίς κενά, κάλυπτε και ασφάλιζε όλη την πρόσοψή τους. Τέτοια είδα τελευταία στην Πάνω Πόλη σε εγκαταλειμένα παλιά μαγαζιά. Χρησιμοποιείται και μεταφορικά. Όταν κάποιος θυμωμένος δεν γουστάρει να μιλήσει, λένε "κατέβασε κιουπέγκια". Όπως στην περίπτωση της ΕΡΤ που με τις συνεχείς για δυο χρόνια στάσεις και απεργίες τους έβγαζαν μαύρο στην ειδησεογραφική ενημέρωση των πολιτών, αφήνοντάς τους να παρακολουθούν μόνο ντοκυμαντέρ με το πιο περίεργο περιεχόμενο, όπως "η συχνότητα της στύσης των αρσενικών σπουργιτιών" (!!!) και άλλα παρόμοια. Καλημέρα/φιλιά.
Thanks για την εξήγηση. Κοίτα Ντίνο, αυτό το ομαδικό κλάμα που πέφτει στην Ελλάδα για την ΕΡΤ είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της έλλειψης σοβαρότητας πολλών από εμάς. Πρίν μία εβδομάδα όλοι την φτύναμε και τώρα την αναβαθμίζουμε. Αισχρά πολιτικά παιχνίδια. Καλά, είχαμε και στην Ελλάδα BBC και δεν το ξέραμε; Α,στον κόρακα συγχύστηκα!
Περιέχει 15 μικρά πεζά που, μέσα από τα ανέμελα παιδικά παιχνίδια σε μια γειτονιά της Θεσσαλονίκης, αυτή στην αρχή της Λεωφόρου Στρατού, ουσιαστικά διατρέχουν περί τις έξι δεκαετίες, από τη γερμανική κατοχή μέχρι το 1999, πραγματοποιώντας καθ' οδόν, σύμφωνα με τον υπότιτλο του βιβλίου, διάφορες "διαδρομές και στάσεις".(Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ, 2000)
Περιέχει 7 μικρά πεζά, που δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες την περίοδο 2002-2008.
Πρωτοτυπία, τα διηγήματα συνοδεύονται με ζωγραφιές, σχετικές με το θέμα, έργα του συγγραφέα.
(Τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε τον Ιανουάριο 2010 σε 150 αντίτυπα από την LK Digital Printing για λογαριασμό του συγγραφέα).
19 σχόλια:
Αναρτάς πίνακες πιο γράγορα από τα δικά μου σχόλια. Λογικό, γατούλες είναι κυρίως (περιλαμβάνονται και οι ανθρώπινες). Εύχομαι να συνεχίσεις να με ξεπερνάς.
Καλό Σαββατοκύριακο (ναι, ναι, ξέρω, στρωμένος στη δουλειά).
Φίλε Ντίνο συγνώμη που άργησα να πέρασω από την πολύ ενδιαφέρουσα διαδικτυακή έκθεση σου. Έτσι απόψε είχα την χαρά να απολαύσω μαζεμένες πολλές αναρτήσεις σου, στις οποίες συνεχίζεις να μας συναρπάζεις με την μοναδική ομορφιά των έργων σου !!!
Καλό Σαββατοκύριακο και καλή συνέχεια !!!
Ντίνο μου μια απορία να μου λύσεις. Πόσες ώρες την ημέρα δουλεύεις;;;;
Είσαι απίστευτα παραγωγικός και αν κρίνω από την τεχνική που εφαρμόζεις πολύ, πολύ, μα πάρα πολύ.. υπομονετικός!!!!!
Πολλά πολλά φιλιά
ομορφιές... !!!
τέλεια όλα...και ο ΑΡΗΣ!!! μου άρεσε πολύ!!!!
θαυμάσιος συνδυασμός χρωμάτων!
καλό Σαβ/κο! με ωραίες δημιουργίες!
Ντίνο μου,με εντυπωσιάζεις φίλε μου!
Ομορφιές πολλές,πονηρές,αθώες,ευαίσθητες,γλυκιές!
Φιλιά πολλά για καλή βδομάδα!
Όπως πολύ καλά έγραψε η Όλγα....ομορφιές,πολλές ομορφιές
και η παρέα του "Ντορέ" πάντα εκεί.
Αυτήν την παρέα την ζηλεύω απίστευτα γιατί και πριν τον Σαββόπουλο θεωρούσα ότι οι....παρέες γράφουν ιστορία.
Φιλάκια.
"God saves the painter"!!!
Καλημέρα Τόλη.
Στέλιο μου, δεν ξέρω αν άλλους τους κουράζω με αυτές τις αναρτήσεις. Οι κοντινοί μου όμως φίλοι, όπως εσύ τις χαίρονται. Καλή εβδομάδα.
Μαρία μου, αντιστρέφω: "Πόσες ώρες την ημέρα δεν δουλεύω"; Ελάχιστες, για λίγο ιντερνέτ, μικρές βολτίτσες, τηλέφωνα με φίλους. Όπως παλιά έχω πει, "Ψυχής άκος" και "ταξείδι" είναι για μένα η ζωγραφική, όχι μόνο τώρα που έχω χρόνο, αλλά και από παλιά. Καλή εβδομάδα, πολλά φιλιά.
Παρασκευή μου, ήραν δυνατόν ο ΑΡΗΣ να λείψει από τα δημιουργήματα μιας από πολύ παλιά κιτρινόμαυρης ψυχής; Σε φιλώ.
Όλγίτσα μου χάθηκες, που είσαι, γυρνάς στα χωράφια; Καλημέρας πολλά φιλιά.
Σωστά Χριστίνα μου, οι παρέες γράφουν ιστορία και αυτήν προσπαθώ να την καταγράψω φωτογραφικά και ζωγραφικά. Πολλά φιλάκια.
Σ' ευχαριστώ Ντίνο, γιατί μου συμβαίνει συχνά, όταν μπαίνω στη σελίδα σου να είμαι μουτρωμένη (για λόγους εντελώς άσχετους και εξωγενείς) όμως κάθε φορά που βγαίνω διαγράφεται ένα χαμόγελο στα χείλη μου, που διαρκεί όχι μόνο όσο η επίσκεψή μου, αλλά έχει και...ουρά. Σαν τις υπέροχες γατούλες σου που δεν τις χορταίνω ποτέ!
Φιλιά και καλή βδομάδα!
Μελίνα μου, η καθημερινή εντατική ενασχόλησή μου με τη ζωγραφική, πέρα από την ψυχική ηρεμία που μου δίνει, είναι και μια αυθόρμητη αντίδραση στο μαύρο που μας τυλίγει όλα αυτά τα χρόνια. Τελευταία βέβαια πέφτει πολύ κροκοδείλιο δάκρυ από πολλούς για το "μαύρο" στην κρατική τηλεόραση και ραδιόφωνο. Που ήταν όλοι αυτοί όταν για δυο χρόνια οι εργατοπατέρες σέρνανε σε καθημερινές στάσεις εργασίας και απεργίες τα Σαββατοκύριακα όλους τους υπαλλήλους των μέσων αυτών; Τότε δεν έπεφτε μαύρο; Ακούω πάρα πολύ ραδιόφωνο και εξοργιζόμουν όταν υποχρεωνόμουν να ακούω, λόγω των απεργιών, μόνο κασέτες-κονσέρβες, χωρίς καμιά ενημέρωση.
Τό'λεγα σε φίλους, τραβάνε το σχοινί, θα σπάσει και θα κατεβούν κάποια στιγμή κιουπέγκια στα κρατικά μέσα ενημέρωσης. Όπερ και εγένετο. Ας μαζέψουν λοιπόν τα κροκοδείλια δάκρυά τους στο μπουκαλάκι των δακρύων όλοι όσοι όψιμα κλαίνε. Σε φιλώ.
Ντίνο,τι είναι τα.....κιουπέγκια;
Εύλογη ερώτηση Χριστίνα, γιατί εσύ ίσως δεν τα πρόλαβες. Παλιά, όταν οι ιδιοκτήτες έκλειναν το βράδυ τα μαγαζιά τους, κατέβαζαν ένα μεταλλικό βαρύ ριγωτό ρολό που, χωρίς κενά, κάλυπτε και ασφάλιζε όλη την πρόσοψή τους. Τέτοια είδα τελευταία στην Πάνω Πόλη σε εγκαταλειμένα παλιά μαγαζιά.
Χρησιμοποιείται και μεταφορικά. Όταν κάποιος θυμωμένος δεν γουστάρει να μιλήσει, λένε "κατέβασε κιουπέγκια". Όπως στην περίπτωση της ΕΡΤ που με τις συνεχείς για δυο χρόνια στάσεις και απεργίες τους έβγαζαν μαύρο στην ειδησεογραφική ενημέρωση των πολιτών, αφήνοντάς τους να παρακολουθούν μόνο ντοκυμαντέρ με το πιο περίεργο περιεχόμενο, όπως "η συχνότητα της στύσης των αρσενικών σπουργιτιών" (!!!) και άλλα παρόμοια.
Καλημέρα/φιλιά.
Thanks για την εξήγηση.
Κοίτα Ντίνο, αυτό το ομαδικό κλάμα που πέφτει στην Ελλάδα για την ΕΡΤ είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της έλλειψης σοβαρότητας πολλών από εμάς.
Πρίν μία εβδομάδα όλοι την φτύναμε και τώρα την αναβαθμίζουμε.
Αισχρά πολιτικά παιχνίδια.
Καλά, είχαμε και στην Ελλάδα BBC και δεν το ξέραμε;
Α,στον κόρακα συγχύστηκα!
Δημοσίευση σχολίου