Πολύ όμορφο έργο, σίγουρα ένα ωραίο καλοκαιρινό θέμα με όλες τις υπέροχες αποχρώσεις του γαλάζιου της θάλασσας και του ουρανού. Μου άρεσε επίσης ο νοσταλγικός τίτλος που έδωσες στο έργο !!! Καλή Κυριακή !!!
Μια νοσταλγική ανάμνηση Στέλιο μου. Μέχρι σήμερα δεν μπήκα φέτος στη θάλασσα. Πιτσιρικάδες αρχίζαμε τα μπάνια την 25η Μαρτίου, μετά την παρέλαση, και τα τελειώναμε τέλος Οκτώβρη. Τους καλοκαιρινούς μήνες ξεπορτίζαμε από τις οκτώ το πρωί και αν δεν έρχονταν η μάνα μας να μας περιμαζέψει από τη θάλασσα, που ανησυχούσε μη και είχαμε πνιγεί, δεν γυρνούσαμε σπίτι. Κολύμπι, βαρκάδα και ψάρεμα στα πεντακάθαρα τότε νερά του Θερμαϊκού, πριν επιχωματηθεί η παραθαλάσσια γραμμή για να δημιουργηθεί η σημερινή Νέα Παραλία. Ένα διάστημα κολυμπούσαμε στα κολυμβητήρια του Άρη Θεσσαλονίκης, στη Βασ. Όλγας-Στάση Κωνσταντινίδη, όπου ως παις είχα υπογράψει δελτίο και έλαβα μέρος στον ετήσιο αγώνα Ιβανώφεια, που γίνονταν στα παραδιπλανά κολυμβητήρια του Ηρακλή προς τιμή του Ιβανώφ, παλιού κολυμβητή του Ηρακλή, αγωνιστή της εθνικής αντίστασης. Και ερχόμαστε στο σήμερα: Με τη δημιουργία της Νέας Παραλίας, ο κόσμος έχασε την επαφή με το θαλασσινό νερό και προσωπικά έχω την αίσθηση ότι η Θεσσαλονίκη δεν είναι παραλιακή πόλη αλλά ενδοχώρα. Παραλιακή θα πει να μπορείς να γεύεσαι τη θαλασσινή αλμύρα, να αρμενίζεις με τη βαρκούλα σου, να ψαρεύεις. Ευτυχώς εμείς οι παλιοί τα γευτήκαμε όλα αυτά. Τώρα η Νέα Παραλία με τις πολυδιαφημισμένες και πολυδάπανες αναπλάσεις γέμισε μπετόν και μάρμαρο. Καλή Κυριακή.
Όμορφο και επίκαιρο!!! Συμφωνώ με την άποψή σου περί παραλιακής πόλης, οι αναπλάσεις κρύβουν πάντα πολύ μπετόν και ασχετοσύνη , δυστυχώς! Να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα- φιλιά
Είδα θάλασσα και μπήκα. Έχει δίκιο ο ART-TRAVELLER.Πραγματικά πολύ νοσταλγικός ο τίτλος του έργου σου. Ντίνο,εσείς τουλάχιστον έχετε αναμνήσεις από την εποχή της παραλιακής Θεσσαλονίκης και έχετε γεμάτες της μπαταρίες των αναμνήσεων. Τι να πει αυτή η έρμη νέα γενιά. Τα φιλιά μου.
Περιέχει 15 μικρά πεζά που, μέσα από τα ανέμελα παιδικά παιχνίδια σε μια γειτονιά της Θεσσαλονίκης, αυτή στην αρχή της Λεωφόρου Στρατού, ουσιαστικά διατρέχουν περί τις έξι δεκαετίες, από τη γερμανική κατοχή μέχρι το 1999, πραγματοποιώντας καθ' οδόν, σύμφωνα με τον υπότιτλο του βιβλίου, διάφορες "διαδρομές και στάσεις".(Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ, 2000)
Περιέχει 7 μικρά πεζά, που δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες την περίοδο 2002-2008.
Πρωτοτυπία, τα διηγήματα συνοδεύονται με ζωγραφιές, σχετικές με το θέμα, έργα του συγγραφέα.
(Τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε τον Ιανουάριο 2010 σε 150 αντίτυπα από την LK Digital Printing για λογαριασμό του συγγραφέα).
8 σχόλια:
Πολύ όμορφο έργο, σίγουρα ένα ωραίο καλοκαιρινό θέμα με όλες τις υπέροχες αποχρώσεις του γαλάζιου της θάλασσας και του ουρανού. Μου άρεσε επίσης ο νοσταλγικός τίτλος που έδωσες στο έργο !!!
Καλή Κυριακή !!!
Μια νοσταλγική ανάμνηση Στέλιο μου. Μέχρι σήμερα δεν μπήκα φέτος στη θάλασσα. Πιτσιρικάδες αρχίζαμε τα μπάνια την 25η Μαρτίου, μετά την παρέλαση, και τα τελειώναμε τέλος Οκτώβρη. Τους καλοκαιρινούς μήνες ξεπορτίζαμε από τις οκτώ το πρωί και αν δεν έρχονταν η μάνα μας να μας περιμαζέψει από τη θάλασσα, που ανησυχούσε μη και είχαμε πνιγεί, δεν γυρνούσαμε σπίτι. Κολύμπι, βαρκάδα και ψάρεμα στα πεντακάθαρα τότε νερά του Θερμαϊκού, πριν επιχωματηθεί η παραθαλάσσια γραμμή για να δημιουργηθεί η σημερινή Νέα Παραλία. Ένα διάστημα κολυμπούσαμε στα κολυμβητήρια του Άρη Θεσσαλονίκης, στη Βασ. Όλγας-Στάση Κωνσταντινίδη, όπου ως παις είχα υπογράψει δελτίο και έλαβα μέρος στον ετήσιο αγώνα Ιβανώφεια, που γίνονταν στα παραδιπλανά κολυμβητήρια του Ηρακλή προς τιμή του Ιβανώφ, παλιού κολυμβητή του Ηρακλή, αγωνιστή της εθνικής αντίστασης. Και ερχόμαστε στο σήμερα: Με τη δημιουργία της Νέας Παραλίας, ο κόσμος έχασε την επαφή με το θαλασσινό νερό και προσωπικά έχω την αίσθηση ότι η Θεσσαλονίκη δεν είναι παραλιακή πόλη αλλά ενδοχώρα. Παραλιακή θα πει να μπορείς να γεύεσαι τη θαλασσινή αλμύρα, να αρμενίζεις με τη βαρκούλα σου, να ψαρεύεις. Ευτυχώς εμείς οι παλιοί τα γευτήκαμε όλα αυτά. Τώρα η Νέα Παραλία με τις πολυδιαφημισμένες και πολυδάπανες αναπλάσεις γέμισε μπετόν και μάρμαρο. Καλή Κυριακή.
Όμορφο και επίκαιρο!!!
Συμφωνώ με την άποψή σου περί παραλιακής πόλης, οι αναπλάσεις κρύβουν πάντα πολύ μπετόν και ασχετοσύνη , δυστυχώς!
Να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα- φιλιά
Είδα θάλασσα και μπήκα.
Έχει δίκιο ο ART-TRAVELLER.Πραγματικά πολύ νοσταλγικός ο τίτλος του έργου σου.
Ντίνο,εσείς τουλάχιστον έχετε αναμνήσεις από την εποχή της παραλιακής Θεσσαλονίκης και έχετε γεμάτες της μπαταρίες των αναμνήσεων.
Τι να πει αυτή η έρμη νέα γενιά.
Τα φιλιά μου.
Ευχαριστώ Βασιλική μου.
Να περνάς καλά. Φιλιά.
Χριστίνα μου, αυτές οι αναμνήσεις μας κρατούν όρθιους και μπορούμε να προσπερνάμε την τρέχουσα ασχήμια σε όλες τις εκφάνσεις της.
Σε φιλώ.
είμασταν χαρούμενοι... θυμάμαι που ψαρεύαμε και εμείς... νασαι καλά Ντίνο! καλο βραδυ
Γειάσου lampros!!!
Δημοσίευση σχολίου