Αχ αυτοί οι υπέροχοι γάτοι σου Ντίνο! Τους ζηλεύω!
Έχω κι εγώ ροδιά στο μπαλκόνι, αλλά φέτος τα ρόδια χαλάσανε... Μάλλον έπεσε κι αυτή θύμα της δικής μου παραμέλησης, όπως και η ζωγραφική μου... Ούτε που θυμάμαι από πότε έχω να πιάσω πινέλο. Έχω ένα μισοτελειωμένο λάδι εδώ και μήνες, και άντε τώρα να το συνεχίσω χωρίς να φάινονται τα "μπαλώματα". Το λάδι είναι πολύ προβληματικό να "δέσει" τις προσθήκες όταν έχει στεγνώσει...
Εύχομαι από καρδιάς καλό Φθινόπωρο και δημιουργικό!
υ.γ. η πικροδάφνη με φόντο το λιμάνι φανταστική!!!
Ντίνο μου καλό φθινόπωρο. Αχ, είδα τη ροδιά σου και συγκινήθηκα. `Ενα από τα δέντρα που μου ξεράθηκαν το καλοκαίρι στην ταράτσα (λεπτομέρειες στην ανάρτησή μου) ήταν μια μικρή ροδιά φορτωμένη ρόδια. Ευτυχώς έχουμε μια άλλη μεγάλη στο κηπάκι μας και είναι γεμάτη κι αυτή. Φιλιά σε όλους σας.
Το γατόνι όπως πάντα με σηκωμένη την ουρά και με μάτια που λες και βλέπουν στο βάθος να έρχεται το φθινόπωρο. Η δικιά μας ροδιά στην Άνδρο μας κέρασε φέτος τρία χλεμπονιάρικα ρόδια να τα βλέπεις και να λυπάσαι να τα φας! χα,χα,χα! Τις φιλούρες μου
Ήρθε και ο καιρός για τα ρόδια... Εγώ τα 3 πρώτα τα έκανα χυμό για ανακούφιση κοιλιακών θεμάτων της μαμάς μου... Κάποιες φορές η ζωή μας κάνει πολύ πεζούς...
Αχ, η ροδιά είναι το αγαπημένο μου δέντρο. Και το φθινόπωρο η αγαπημένη μου εποχή. Και μια και τα λέμε αυτά τώρα, δεν μας στέλνεις μερικές φθινοπωρινές ζωγραφιές σου για να διαλέξουμε μία και να ανανεώσουμε την εμφάνισή μας στο Λιβάδι !! Ευχαριστώ, Ντίνο μου.
Μελίνα μου, η αγρανάπαυση κάνει καλό μερικές φορές. Κάποτε στο παρελθόν, λόγω δύσκολων συγκυριών, έλεγα οτι άφησα τη ζωγραφική και κείνη εμένα. Μετά όμως επανερχόμουν με περισσότερο πάθος. Με την τεχνική του λαδιού δεν έχω ασχοληθεί και για τον λόγο αυτό δεν μπορώ να σου τι πρέπει να κάνεις όταν αφήσεις μισό ένα έργο και μετά πρέπει να το συνεχίσεις. Πρέπει να υπάρχει κάποιος τρόπος να δέσουν οι νέες πινελιές με τις παλιές. Το πρόβλημα με την τέμπερα είναι ότι στεγνώνουν πολύ γρήγορα τα χρώματα στην αυγουλιέρα και άντε να ξαναφτιάξεις το ίδιο χρώμα. Γιαυτό στην τελευταία σειρά "Ζώδια" ζωγράφιζα συγχρόνως και τα δώδεκα κομμάτια (19Χ24 εκ. το καθένα) με το ίδιο χρώμα όπου χρειάζονταν. Βασικό για τον καλλιτέχνη να προχωρήσει είναι πρώτα να κατακτήσει και να τιθασεύσει τα εκφραστικά του μέσα. Σε φιλώ.
Flora μου, δες τι λέω στην Χριστίνα πιο πάνω. Δεν είναι καθόλου πεζό να τα απολαύσεις γευστικά αφού τα απολαύσεις οπτικά και τα χαϊδέψεις. Τα δυο της φωτογραφίας είναι τα πρώτα που έδεσε η δίχρονη ροδιά μας. Καλό βράδυ.
Τόλη και μένα είναι το αγαπημένο μου και είναι η πρώτη χρονιά που καρπίζει η ροδιά του μπαλκονιού μας. Τα χαϊδεύω κάθε πρωί καθώς κοκκινίζουν μέρα με τη μέρα. Δρομολογήθηκαν, όπως ξέρεις, οι ζωγραφιές για το λιβάδι και περιμένω να δω μια αναρτημένη στο blog σου. Καλό βράδυ.
Περιέχει 15 μικρά πεζά που, μέσα από τα ανέμελα παιδικά παιχνίδια σε μια γειτονιά της Θεσσαλονίκης, αυτή στην αρχή της Λεωφόρου Στρατού, ουσιαστικά διατρέχουν περί τις έξι δεκαετίες, από τη γερμανική κατοχή μέχρι το 1999, πραγματοποιώντας καθ' οδόν, σύμφωνα με τον υπότιτλο του βιβλίου, διάφορες "διαδρομές και στάσεις".(Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ, 2000)
Περιέχει 7 μικρά πεζά, που δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες την περίοδο 2002-2008.
Πρωτοτυπία, τα διηγήματα συνοδεύονται με ζωγραφιές, σχετικές με το θέμα, έργα του συγγραφέα.
(Τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε τον Ιανουάριο 2010 σε 150 αντίτυπα από την LK Digital Printing για λογαριασμό του συγγραφέα).
12 σχόλια:
Αχ αυτοί οι υπέροχοι γάτοι σου Ντίνο! Τους ζηλεύω!
Έχω κι εγώ ροδιά στο μπαλκόνι, αλλά φέτος τα ρόδια χαλάσανε... Μάλλον έπεσε κι αυτή θύμα της δικής μου παραμέλησης, όπως και η ζωγραφική μου... Ούτε που θυμάμαι από πότε έχω να πιάσω πινέλο. Έχω ένα μισοτελειωμένο λάδι εδώ και μήνες, και άντε τώρα να το συνεχίσω χωρίς να φάινονται τα "μπαλώματα". Το λάδι είναι πολύ προβληματικό να "δέσει" τις προσθήκες όταν έχει στεγνώσει...
Εύχομαι από καρδιάς καλό Φθινόπωρο και δημιουργικό!
υ.γ. η πικροδάφνη με φόντο το λιμάνι φανταστική!!!
Bonsoir,
Une très jolie oeuvre et de belles photos...
gros bisous
Ντίνο μου καλό φθινόπωρο. Αχ, είδα τη ροδιά σου και συγκινήθηκα. `Ενα από τα δέντρα που μου ξεράθηκαν το καλοκαίρι στην ταράτσα (λεπτομέρειες στην ανάρτησή μου) ήταν μια μικρή ροδιά φορτωμένη ρόδια. Ευτυχώς έχουμε μια άλλη μεγάλη στο κηπάκι μας και είναι γεμάτη κι αυτή. Φιλιά σε όλους σας.
Το γατόνι όπως πάντα με σηκωμένη την ουρά και με μάτια που λες και βλέπουν στο βάθος να έρχεται το φθινόπωρο.
Η δικιά μας ροδιά στην Άνδρο μας κέρασε φέτος τρία χλεμπονιάρικα ρόδια να τα βλέπεις και να λυπάσαι να τα φας!
χα,χα,χα!
Τις φιλούρες μου
Ήρθε και ο καιρός για τα ρόδια...
Εγώ τα 3 πρώτα τα έκανα χυμό για ανακούφιση κοιλιακών θεμάτων της μαμάς μου...
Κάποιες φορές η ζωή μας κάνει πολύ πεζούς...
Αχ, η ροδιά είναι το αγαπημένο μου δέντρο. Και το φθινόπωρο η αγαπημένη μου εποχή. Και μια και τα λέμε αυτά τώρα, δεν μας στέλνεις μερικές φθινοπωρινές ζωγραφιές σου για να διαλέξουμε μία και να ανανεώσουμε την εμφάνισή μας στο Λιβάδι !! Ευχαριστώ, Ντίνο μου.
Μελίνα μου, η αγρανάπαυση κάνει καλό μερικές φορές. Κάποτε στο παρελθόν, λόγω δύσκολων συγκυριών, έλεγα οτι άφησα τη ζωγραφική και κείνη εμένα. Μετά όμως επανερχόμουν με περισσότερο πάθος.
Με την τεχνική του λαδιού δεν έχω ασχοληθεί και για τον λόγο αυτό δεν μπορώ να σου τι πρέπει να κάνεις όταν αφήσεις μισό ένα έργο και μετά πρέπει να το συνεχίσεις. Πρέπει να υπάρχει κάποιος τρόπος να δέσουν οι νέες πινελιές με τις παλιές. Το πρόβλημα με την τέμπερα είναι ότι στεγνώνουν πολύ γρήγορα τα χρώματα στην αυγουλιέρα και άντε να ξαναφτιάξεις το ίδιο χρώμα. Γιαυτό στην τελευταία σειρά "Ζώδια" ζωγράφιζα συγχρόνως και τα δώδεκα κομμάτια (19Χ24 εκ. το καθένα) με το ίδιο χρώμα όπου χρειάζονταν. Βασικό για τον καλλιτέχνη να προχωρήσει είναι πρώτα να κατακτήσει και να τιθασεύσει τα εκφραστικά του μέσα.
Σε φιλώ.
Thank you very much dear Martinealison.
Μαρία (ΙΖΑ) μου, εύχομαι τα ρόδια που διασώθηκαν να τα σπάσεις την πρωτοχρονιά για καλή χρονιά. Πολλά φιλιά.
Μην τα λυπάσαι Χριστίνα μου, να τα φας, να τα φας. Έχουν αντιοξειδοτικές και αφροδισιακές ιδιότητες. Φιλούρες (όπως λες και συ).
Flora μου, δες τι λέω στην Χριστίνα πιο πάνω. Δεν είναι καθόλου πεζό να τα απολαύσεις γευστικά αφού τα απολαύσεις οπτικά και τα χαϊδέψεις. Τα δυο της φωτογραφίας είναι τα πρώτα που έδεσε η δίχρονη ροδιά μας. Καλό βράδυ.
Τόλη και μένα είναι το αγαπημένο μου και είναι η πρώτη χρονιά που καρπίζει η ροδιά του μπαλκονιού μας. Τα χαϊδεύω κάθε πρωί καθώς κοκκινίζουν μέρα με τη μέρα.
Δρομολογήθηκαν, όπως ξέρεις, οι ζωγραφιές για το λιβάδι και περιμένω να δω μια αναρτημένη στο blog σου. Καλό βράδυ.
Δημοσίευση σχολίου