Την Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014,
εγκαινιάστηκε ο κύκλος συζητήσεων με θέμα «Η δική μου Θεσσαλονίκη», που
διοργανώνεται από τους μαθητές της α ΄ Γυμνασίου, στο πλαίσιο του μαθήματος της
συνθετικής εργασίας. Καλεσμένοι των μαθητών είναι άνθρωποι που ζουν, εμπνέονται
και δημιουργούν στη Θεσσαλονίκη.
Πρώτος καλεσμένος ήταν ο ζωγράφος και
πεζογράφος Ντίνος Παπασπύρου. (http://dinos-art.blogspot.gr/).
Η
Θεσσαλονίκη του Ντίνου Παπασπύρου:
«Νιώθεις
ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα, όταν σιργιανάς σ΄ αυτήν την πόλη νωρίς, τα ήρεμα
κυριακάτικα πρωινά και περιδιαβαίνεις στο κέντρο της, αντάμα με
αγουροξυπνημένους Αλβανούς και Φιλιππινέζες που κάνουν το ρεπό τους.
Σαν νεοφερμένος στην ίδια σου γενέθλια πόλη, βλέπεις αυτά που σου διαφεύγουν στις καθημερινές ρουτινιάρικες διαδρομές, πνιγμένα στον ορυμαγδό της κίνησης, πεζής και εποχούμενης.
Παραλία, Τσιμισκή, Εγνατία, Πολυτεχνείου, Βαρδάρη. Κτίρια παλιά και νέα, με προσωπικότητα και χωρίς, εκκλησιές, πάρκα, αγάλματα, αρχαία, προβάλλουν, λες, για πρώτη φορά μπροστά σου σ΄ αυτό το αλλιώτικο κοίταγμα.
Σηκώνεις το κεφάλι να τ΄ αγναντέψεις, χώνεσαι σ΄ έρημα δρομάκια και στοές, στρίβεις γωνιές, ενώ η πόλη κοιμάται τον γλυκό ύπνο της Κυριακής.
Αυθόρμητη η κίνηση στο κλικ της φωτογραφικής μηχανής και στο μολύβι πάνω στο χαρτί, για διπλή αποτύπωση της ηρεμίας και αιωνιότητας όγκων και τοπίων .
Ποια σχέση άραγε με δένει μ ΄ αυτή την πόλη; Να΄ ναι αγάπη, έρωτας, πάθος;
Δεν ξέρω. Αυτό πάντως προσπαθώ να εκφράσω με τις ζωγραφιές μου.»
Σαν νεοφερμένος στην ίδια σου γενέθλια πόλη, βλέπεις αυτά που σου διαφεύγουν στις καθημερινές ρουτινιάρικες διαδρομές, πνιγμένα στον ορυμαγδό της κίνησης, πεζής και εποχούμενης.
Παραλία, Τσιμισκή, Εγνατία, Πολυτεχνείου, Βαρδάρη. Κτίρια παλιά και νέα, με προσωπικότητα και χωρίς, εκκλησιές, πάρκα, αγάλματα, αρχαία, προβάλλουν, λες, για πρώτη φορά μπροστά σου σ΄ αυτό το αλλιώτικο κοίταγμα.
Σηκώνεις το κεφάλι να τ΄ αγναντέψεις, χώνεσαι σ΄ έρημα δρομάκια και στοές, στρίβεις γωνιές, ενώ η πόλη κοιμάται τον γλυκό ύπνο της Κυριακής.
Αυθόρμητη η κίνηση στο κλικ της φωτογραφικής μηχανής και στο μολύβι πάνω στο χαρτί, για διπλή αποτύπωση της ηρεμίας και αιωνιότητας όγκων και τοπίων .
Ποια σχέση άραγε με δένει μ ΄ αυτή την πόλη; Να΄ ναι αγάπη, έρωτας, πάθος;
Δεν ξέρω. Αυτό πάντως προσπαθώ να εκφράσω με τις ζωγραφιές μου.»
Σημ.: Τα πιο πάνω αναρτήθηκαν στην ιστοσελίδα των Εκπαιδευτηρίων.
ΥΓ: Το σημείωμά έγραψα για ατομική μου έκθεση που έγινε τον Οκτώβριο 1994 στον Ιανό, με θέμα "Οδοιπορικό Θεσσαλονίκης"
9 σχόλια:
εντυπωσιακο να περιτριγυριζεσαι απο νεους.. μπραβο Ντίνο... παντα ετσι.. καλό μεσημερι
Εκείνο που με εντυπωσίασε Παρασκευή μου ήταν το ενδιαφέρον για μάθηση που είχαν όλα τα παιδάκια αλλά και οι γνώσεις που είχαν ήδη για την ιστορία αυτής της πόλης. Καλημέρα!
Nτίνο μου,πανέμορφες εκδηλώσεις!Αναδεικνύουν τον πολιτισμό και επιβεβαιώνουν την αστείρευτη αγάπη σας για την πόλη σας!Μπράβο φίλε μου!
Όλγα μου, απαραίτητο να γίνονται τέτοιες εκδηλώσεις για να μαθαίνουν τα νέα παιδιά πόσο όμορφη ήταν η πόλη τους και να την αγαπούν, έστω και όπως είναι σήμερα, μετά τις διαχρονικά παράλογες "εργολαβικές /
"αρχιτεκτονικές" (;;;) και μη "αναπλάσεις". Σε φιλώ. Καλημέρα!!!
Ντίνο μου, το κείμενό σου καταπληκτικό!! Αντανακλά τη μεγάλη σου αγάπη για την πόλη σου. Είμαι σίγουρη ότι μπόρεσες να τη μεταδώσεις και στους μαθητές. Φιλιά.
Μαρία μου, ήταν μια πάρα πολύ ωραία συνάντηση με νέα παιδιά. Κατάπληξη μου έκανε το γεγονός για τις πολλές γνώσεις που έχουν για την πόλη τους (όλα γεννημένα στη Θεσσαλονίκη) και τη δίψα τους να μάθουν ακόμη περισσότερα. Είναι ένα πολύ καλό σχολείο, θα έλεγα από τα παλιά, οικογενειακό περιβάλλον, καλοί καθηγητές φίλοι με τα παιδιά. Στην β'Λυκείου, όπου και ο εγγονός μου, τους κάνουν καθαρά φροντιστηριακό μάθημα και προσομοίωση εξετάσεων με τις πανελλήνιες.
Βέβαια ο εγγονός μου δεν μπόρεσε να μην είναι παρών στην εκδήλωση, παρ'όλο που διοργανώθηκε από μαθητές της α'Γυμνασίου, και νάτονε στη δεύτερη φωτογραφία, κάθεται δίπλα μου στα αριστερά.
Καλή εβδομάδα Μαρία, φιλιά σε όλους σας.
Αυτό που παρατηρώ εγώ είναι η αφοσίωση των παιδιών στα λεγόμενα σου.Σε κοιτάζουν και σε ακούνε με μεγάλη προσοχή και αυτό σημαίνει ότι είχες πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να τους πεις για την αγαπημένη πόλη σου.Ο εγγονός σου πρέπει να αισθανόταν πολύ περήφανος για τον παππού του.
Άσε που είναι και κούκλος.
Από τον παππού πήρε;
Τα φιλιά μου Ντίνο
Χριστίνα μου, όχι μόνο άκουγαν με ενδιαφέρον τα λεγόμενά μου, αλλά και σημείωναν ό,τι καινούργιο.
Μετά την εκδήλωση τους χάρισα από μία αφίσα, με προσωπική για το καθένα αφιέρωση, μιας παλαιότερης έκθεσής μου και το καταχάρηκαν. Αυτό φάνηκε τις επόμενες μέρες όταν δέχτηκα βροχή μηνυμάτων τους με μέηλ.
Ο εγγονός μου έχει μεγαλώσει
μαζί μας από βρέφος καθώς η μητέρα του εργαζόταν. Έχει πάρει πάρα πολλά θετικά από τη γυναίκα μου και μένα, είναι πεισματάρης και αποφασισμένος να πετύχει ό,τι στόχο βάζει, ας ελπίσουμε ότι θα πετύχει τον μεγάλο στόχο που έχει σήμερα μπροστά του, να γίνει γιατρός. Έχει άριστη βαθμολογία αλλά επιμένω να τον ρωτάω "γιατί γιατρός" και η απάντηση "εγώ δεν θα είμαι σαν τους γιατρούς που με παίδεψαν από τα δέκα μου χρόνια, θα ξέρω πως να μιλάω και να συμπεριφέρομαι στον ασθενή αλλά και τους γονείς του". Ξέρεις ότι αθροιστικά έμεινε δύο περίπου χρόνια σε νοσοκομεία, λόγω αυτοάνοσου νοσήματος που έχει, παιδεύτηκε και παιδευτήκαμε πάρα πολύ από ασχετοσύνη γιατρών, μέχρι που πριν δύο χρόνια βρήκαμε έναν γιατρό (και άνθρωπο) κορυφή που τον κουράρει και τον κρατάει όρθιο. Πολλά φιλιά και καλή εβδομάδα.
Είναι θαυμάσιες αυτές οι εκδηλώσεις στα σχολεία και αξιέπαινη η πρωτουβουλία των Εκπαιδευτηρίων Βασιλειάδη. Το χάρηκες, Ντίνο μου, και χαίρομαι κι εγώ. Ακόμη περισσότερο γιατί το χάρηκαν τα παιδιά.
Αν όλα πάνε καλά, την άλλη Πέμπτη θα είμαι κι εγώ εκεί για να συζητήσω με τα πιτσιρίκια (τους έχω ήδη στείλει βιβλία μου). Τι ωραιότερο από τα ματάκια τους και τη δίψα τους για μάθηση !!
Δημοσίευση σχολίου