Από αριστερά: Ντίνος Παπασπύρου, ζωγράφος, Κώστας Λούστας, Πάνος Παπανάκος, ζωγράφος, Σωτήρης Τσούκαλης, συλλέκτης, Φώνης Ζογλοπίτης, ζωγράφος
***
Σε ηλικία 81 έτους άφησε την τελευταία του πνοή προχτές το βράδυ ο σπουδαίος
καλλιτέχνης Κώστας Λούστας.Ο Λούστας σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, με δάσκαλο και μέντορα τον Γιάννη Μόραλη. Από το 1963 και επί σειρά ετών έζησε και εργάστηκε στη Ν. Υόρκη, παρουσιάζοντας παράλληλα τη δουλειά του σε διεθνούς φήμης γκαλερί και ιδρύματα του εξωτερικού. Στην Ελλάδα το έργο του παρουσιάστηκε σε αναρίθμητες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις και έλαβε πλήθος τιμητικών διακρίσεων και βραβείων.
Το 1991, ο δήμος Θεσσαλονίκης τίμησε την τριαντάχρονη καλλιτεχνική του παρουσία με μια ατομική έκθεση αναδρομικού χαρακτήρα στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο, ενώ το 1993 τον βράβευσε για την προσφορά του στα εικαστικά δρώμενα, κατά την παρουσίαση της σειράς 80+1 Πορτραίτα Προσωπικοτήτων της Θεσσαλονίκης.
Παράλληλα με τη ζωγραφική, ο Λούστας ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία και τη δημοσιογραφία, ενώ σε όλη του τη ζωή δεν σταμάτησε να παίζει βιολί, το μεγάλο του πάθος.
»Ηταν ένας άνθρωπος της προσφοράς, ενώ πολλά έργα του κοσμούν τη συλλογή της Δημοτικής Πινακοθήκης. Σε όλη του τη ζωή υπήρξε αγωνιστής, με ευαισθησίες που ήξερε να θέτει στόχους και να τους πετυχαίνει, και ήταν μία ανεξάντλητη πηγή ιδεών, εμπειρίας, γνώσης και εντιμότητας και θα αποτελεί πάντα υπόδειγμα προς μίμηση για τον καθέναν από εμάς. Ταυτόχρονα όμως, ήταν ένας σπουδαίος άνθρωπος με μοναδικό ήθος και τιμιότητα, ένας πράος χαρακτήρας, και μια ευγενική ψυχή. Υπήρξε ένας πραγματικός πνευματικός άνθρωπος, με την ευρύτερη δυνατή έννοια του όρου».
2 σχόλια:
Θα φανεί απίστευτο, Ντίνο μου, αλλά πρωτογνώρισα τον Λούστα το 1957 στην Αγία Τριάδα, όπου παραθερίζαμε μετά το τέλος του σχολείου. Εγώ τότε 18 χρονώ και ο Λούστας 24. Θυμάμαι πόση έμφαση είχε δώσει στη φλόγα της δημιουργίας, εκείνος ήδη ζωγράφος κι εγώ με το όνειρο της λογοτεχνίας ως προορισμό της ζωής μου.
Νομίζω μάλιστα ότι η γυναίκα του ήταν απόφοιτη του Ανατόλια.
Τόλη μου, εγώ τον πρωτογνώρισα γύρω στο 1955, εκείνος 22 εγώ 16, τα βράδια στο Ντορέ. Ερχόταν με ένα τριμμένο σακάκι, πρόσχαρος, έβγαζε από την πάνω τσέπη ένα τσιγάρο και στο πρόσφερε, "πάρε" έλεγε, μετά κουλούρι και κασεράκι από έναν πλανόδιο. Ναι, η γυναίκα του Σούλα ήταν απόφοιτος του Ανατόλια συμμαθήτρια της γυναίκας μου ('60). Τον βοήθησε πάρα πολύ οικονομικά να προβάλει την τέχνη του στην Αμερική και μετά να επανέλθει εδώ πιο δυναμικά.
Δημοσίευση σχολίου