ΑΓΝΩΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Ο ιδιοκτήτης του καφενείου "ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ" Αντώνης Αντωνιάδης

Παραθέτω τα σχόλια που έκαναν φίλοι στο FB:

Σχόλια Γιάννη Καρατζόγλου

 Έλα ρε Ντίνο....βάλε κάτι πιό δύσκολο....στο ξενοδοχείο Ριτζ τρώγαμε πρωινό όταν ήμασταν μικροί....

Το μεσαίο της φωτογραφίας σου είναι το μέγαρον Δρακούλη, που χτίστηκε πιο πριν, το 1921, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Δ. Βαρουξάκη. Στην Κατοχή, όντως στέγαζε γερμανική υπηρεσία, αλλά για την εποχή της χούντας δεν νομίζω να ηταν γραφεία της ΚΥΠ κλπ., δεδομένου οτι στέγαζε την Δ;;; Οικονομική Εφορία.

Το δεξιό κτίριο είναι το μέγαρο Χαίμ ντε Μποτόν, χτισμένο το 1924 σε σχέδια του Ζ. Μοσέ. Προπολεμικά, μέχρι το 1930 που εγκαινάστηκε το ΕΒΕΘ από τον Ελ. Βενιζέλο, στέγαζε το Επιμελητήριο, τον Εμπορικό Σύλλογο και τον Σύνδεσμο Βιομηχάνων

Σχόλιο δικό μου

Γιάννη θα σου απαντήσω αύριο για το εύκολο που του έβαλα, με πληροφορίες, όχι μόνο για τα εικονιζόμενα στη φωτογραφία κτίρια, αλλά και παραδιπλανά, που πιστεύω ότι θα τον ενδιαφέρουν ως αρχαιο-Θεσσαλονικο-συλλέκτη. Το μόνο που σημειώνω τώρα είναι: Στο πίσω μέρος της καρτ-ποστάλ είναι τυπωμένα επάνω αριστερά "ιι ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ", 

κάτω αριστερά, μέσα σε τρίγωνο "CEVAERT", ΠΛΑΚΕΣ, ΦΙΛΜ, ΧΑΡΤΙΚΑ, ΧΗΜΙΚΑ και στη μέση, κάθετα, "ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΙΔΗ ΚΟΥΝΙΟ". Προφανώς η καρτ-ποστάλ να ανήκει σε μια σειρά αναμνηστικών-διαφημιστικών καρτ-ποστάλ, που είχαν τυπωθεί με την ευκαιρία διοργάνωσης της 2ης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης (1927), στο Πεδίον του Άρεως (σήμερα Πάρκο Βέμπο, απέναντι από το Γ΄Σ.Σ.)

Σχόλιο δικό μου

Πληροφορίες για τον φίλο Γιάννη Καρατζόγλου: Σωστά επισημαίνεις ότι το αριστερό κτίριο είναι το ξενοδοχείο Ριτζ. Ήταν ιδιοκτησία της οικογένειας Αθανασίου. Γόνος της, στα μέσα της δεκαετίας '50 μετατρέπει τη Βίλλα Ριτζ (ιδιοκτησίας Σωσσίδη), στο Πανόραμα, όπου σήμερα το με το ίδιο όνομα κτιριακό συγκρότημα, σε εστιατόριο πολυτελείας, όπου εργάστηκε ως αρχιμάγειρος ο πατέρας μου. Αριστερά του ξενοδοχείου Ριτζ βρισκόταν το παραδοσιακό καφενείο "ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ" (δεν εικονίζεται στη φωτογραφία), ιδιοκτησίας κατά 1/3 (και ολόκληρης της οικοδομής) ομογενούς εμπόρου από την Κωνσταντινούπολη. Συνιδιοκτήτες κατά τα υπόλοιπα 1/3+1/3 ήταν κάποιος Καραγιαννίδης και ένας γνωστός δικηγόρος της Θεσσαλονίκης. Τελικά η οικοδομή, μετά από λάθος χειρισμούς των κληρονόμων του Κωνσταντινουπολίτη και του Καραγιαννίδη, αλλά και τις έξυπνες κινήσεις του δικηγόρου, περιήλθε στην ιδιοκτησία του τελευταίου κατά τα 3/3. Σήμερα, η νέα οικοδομή, όπου στεγάζεται στους πρώτους της ορόφους η Εθνική Ασφαλιστική, ανήκει σε πολύ γνωστή οικογένεια της Θεσσαλονίκης, κληρονόμο του δικηγόρου. Τώρα, το μεσαίο κτίριο, όπως και το δεξιό, εξακολουθούν να υπάρχουν και σήμερα. Περνώντας παλιά μια μέρα από την περιοχή με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο, μου είπε ότι στο μεσαίο στεγάζονταν επί κατοχής υπηρεσίες της Γκεστάπο και επί Χούντας γραφεία των μυστικών υπηρεσιών. "Δες", μου είπε, "ψηλά πάνω στην ταράτσα υπάρχουν ακόμη συρματοπλέγματα (δίπλα στο κτίριο όπου στεγάζεται η ΑΛΦΑ ΜΠΑΝΚ) προφανώς για να μη δραπέτευαν οι κρατούμενοι". Αυτές οι δικές μου πληροφορίες. Αν Γιάννη έχεις και συ άλλες, ευπρόσδεκτες. Σε φιλώ.

Σχόλιο δικό μου

Γιάννη Καρατζόγλου, αυτός ήταν ο Κωνσταντινουπολίτης, ιδιοκτήτης κατά 1/3 της οικοδομής όπου βρισκόταν το καφενείο "ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ". Και το όνομα αυτού, Αντώνης Αντωνιάδης, αδελφός του παππού της γυναίκας μου.

Σχόλια Τόλη Νικηφόρου

Αναφορά στο περίφημα καφενείο και στον αδερφό του παππού της Ελένης γίνεται και στο μυθιστόρημά μου Έρημο νησί στην άκρη του κόσμου (από στοιχεία που βέβαια μου έδωσε η Ελένη).

Μου είχε αρέσει πολύ τότε η περιγραφή της Ελένης και τη μετέφερα στο βιβλίο σχεδόν αυτούσια. Θυμάσαι που γυρίζαμε στην Πλατεία Ελευθερίας και βγάζαμε φωτογραφίες για το βιβλίο, ανεβήκαμε μάλιστα και στο γραφείο του Λάκη του Παπαδήμα για να έχουμε την πλήρη θέα της πλατείας, του λιμανιού, της θάλασσας. Ρε, τι κάνουν οι καημένοι οι συγγραφείς και οι ζωγράφοι, οι μεν για να γράψουν, οι δε για να ζωγραφίσουν. Και όλοι για το μεράκι τους.