Πάσχα 1939...

...στην αυλή του παλιού μας σπιτιού,με τον πατέρα, την γιαγιά Ζωγράφω (από την μητέρα μου), την αδελφή της Τριανταφυλλιά και το αρνάκι που μου χάρισε ο πατέρας. Όχι, δεν το σφάξαμε, όπως μου έλεγε αργότερα ο πατέρας, το χαρίσαμε όταν μεγάλωσε σε έναν βοσκό που κάθε μέρα κατέβαζε το κοπάδι του για βοσκή στον λάκκο (Kisla Deresi=Λάκκος της βοσκής, όπως αναφέρω στο ομώνυμο βιβλίο μου). Πίσω δεξιά το "μέγαρο", που και αυτό αναφέρω. Στην κορυφή του η σειρήνα που μας έπαιρνε τα αυτιά όταν προειδοποιούσε για συναγερμούς. Αριστερά, ο μανδρότοιχος της αλήστου μνήμης Ειδικής, μετέπειτα Εθνικής Ασφάλειας. Συνέχιζε στο πίσω μέρος τους σπιτιού μας, μεσοτοιχία, και καθημερινά ακούγαμε τις σπαρακτικές φωνές των κρατουμένων κομουνιστών από το ξύλο που έπεφτε (Δεν λέω "αριστερών" γιατί εδώ και πολλά χρόνια η λέξη έχει χάσει το νόημά, έγινε εμπορική)