Δεν μου λες Ντίνο,αυτά τα διάφορα είδη τι είδη ήταν άραγε; Ρωτάω για να ξεκινήσω τις προμήθειες μου από τώρα γιατί με τους τρελούς που έχουμε μπλέξει δεν το γλιτώνουμε το κουπόνι! Τις φιλούρες μου
Όσπρια, ζυμαρικά, ζάχαρη, αλεύρι, λάδι κ.α., όλα χύμα, αλλά σε προκαθορισμένες μικρές ποσότητες Χριστίνα μου. Αν πρόσεξες, επάνω στο δελτίο αναφέρεται και το όνομα του μπακάλη από τον οποίο θα τα προμηθευόσουν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση "Αθ. Βαρβέρης", που ήταν πρώτος ξάδερφος της μητέρας μου. Τον προτιμήσαμε γιατί, ορισμένοι που δεν είχαν ανάγκη, καθότι είχαν λίρες και μετρητά (όπως σήμερα καταθέσεις στο εξωτερικό)δεν έπαιρναν τα τρόφιμα που δικαιούνταν και ο θείος στο τέλος του μήνα μας έδινε κάτι παραπάνω, χωρίς κουπόνι, από το περίσσευμα. Μακάρι να μην τα ξαναζήσουμε, εμείς οι παλιοί ξέρουμε, αλλά τα νέα παιδιά; Πολλά φιλιά για καλό Σαββατοκύριακο (στη ωραία Άνδρο ε;)
Περιέχει 15 μικρά πεζά που, μέσα από τα ανέμελα παιδικά παιχνίδια σε μια γειτονιά της Θεσσαλονίκης, αυτή στην αρχή της Λεωφόρου Στρατού, ουσιαστικά διατρέχουν περί τις έξι δεκαετίες, από τη γερμανική κατοχή μέχρι το 1999, πραγματοποιώντας καθ' οδόν, σύμφωνα με τον υπότιτλο του βιβλίου, διάφορες "διαδρομές και στάσεις".(Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ, 2000)
Περιέχει 7 μικρά πεζά, που δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες την περίοδο 2002-2008.
Πρωτοτυπία, τα διηγήματα συνοδεύονται με ζωγραφιές, σχετικές με το θέμα, έργα του συγγραφέα.
(Τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε τον Ιανουάριο 2010 σε 150 αντίτυπα από την LK Digital Printing για λογαριασμό του συγγραφέα).
2 σχόλια:
Δεν μου λες Ντίνο,αυτά τα διάφορα είδη τι είδη ήταν άραγε;
Ρωτάω για να ξεκινήσω τις προμήθειες μου από τώρα γιατί με τους τρελούς που έχουμε μπλέξει δεν το γλιτώνουμε το κουπόνι!
Τις φιλούρες μου
Όσπρια, ζυμαρικά, ζάχαρη, αλεύρι, λάδι κ.α., όλα χύμα, αλλά σε προκαθορισμένες μικρές ποσότητες Χριστίνα μου. Αν πρόσεξες, επάνω στο δελτίο αναφέρεται και το όνομα του μπακάλη από τον οποίο θα τα προμηθευόσουν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση "Αθ. Βαρβέρης", που ήταν πρώτος ξάδερφος της μητέρας μου. Τον προτιμήσαμε γιατί, ορισμένοι που δεν είχαν ανάγκη, καθότι είχαν λίρες και μετρητά (όπως σήμερα καταθέσεις στο εξωτερικό)δεν έπαιρναν τα τρόφιμα που δικαιούνταν και ο θείος στο τέλος του μήνα μας έδινε κάτι παραπάνω, χωρίς κουπόνι, από το περίσσευμα. Μακάρι να μην τα ξαναζήσουμε, εμείς οι παλιοί ξέρουμε, αλλά τα νέα παιδιά; Πολλά φιλιά για καλό Σαββατοκύριακο (στη ωραία Άνδρο ε;)
Δημοσίευση σχολίου