Ευχαριστώ Ρίκη. Από την πρώτη ζωγραφιά πήρες μια ιδέα του τι βλέπω από το μπαλκόνι μου. Σε πρώτο πλάνο το Γ'Σώμα Στρατού, πιο πίσω η Διεθνής Έκθεση, δεξιά τα κτίρια του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου, από πάνω τα Χίλια Δέντρα (Σέϊχ Σου=Νερό του Σεϊχη) και παραδίπλα η Πάνω Πόλη. Καλό ξημέρωμα.
Nτίνο η αγάπη που νιώθεις για την πόλη σου βγαίνει με απόλυτο τρόπο στους πίνακες σου! Θαρρείς ότι χαιδεύεις με το πινέλο την επιφάνεια. Είναι πολύ συγκινητικό! Σε φιλώ.
Μου αρέσουν πολύ τα ζεστά χρώματα αυτών των δυο πινάκων. Αλήθεια γιατί επέλεξες για μέσο έκφρασής σου την τέμπερα; Χρησιμοποίησες ποτέ άλλο είδος χρωμάτων; Σαν να σου κάνω ανάκριση ακούγεται, αλλά το ενδιαφέρον μου για τη δουλειά σου και την καλλιτεχνική σου πορεία είναι μεγάλο. Καληνύχτα και πάλι ευχαριστώ, γιατί τα λόγια σου μ' έκαναν τουλάχιστον να τακτοποιήσω μια γωνιά ζωγραφικής και ίσως μια νέα αρχή να γίνει.
Χαίρομαι που σου άρεσαν Μαρία. Επέλεξα την τέμπερα για λόγους αντικειμενικούς. Μπορεί τα σχέδια να γίνονται έξω αλλά με χρώμα ζωγράφιζα καιζωγραφίζω μέσα στο σπίτι. Επομένως όταν ξεκίνησα και τα παιδιά ήταν μικρά δεν μπορούσα να ασχοληθώ με λάδι, που προϋποθέτει βρωμιά, μυρωδιές και απαραίτατα ξεχωριστό χώρο για να μένουν αναρτημένα τα έργα, τόσο κατά τη διαδικασία όσο και για να στεγνώσουν. Η τέμπερα δεν έχει αυτά τα προβλήματα, είναι καθαρό υλικό, όταν τελείωνα τα μάζευα όλα και τα έργα τα έβαζα ψηλά για να μην τα πειράζουν τα παιδιά. Θα μπορούσα ίσως να χρησιμοποιήσω και πλαστικό, όμως η τέμπερα είναι το κάτι άλλο, έχει τη δυνατότητα να αφήνει αυτή τη διαφάνεια, καθώς βάζεις το ένα χρώμα πάνω στο άλλο. Προϋποθέτει όμως να έχεις πολύ καλό χαρτί, διαφορετικά κλωτσάει και ξεφλουδίζεται. Ώσπου να ανακαλύψω το σωστό χαρτί, πέταξα πολλά. Αυτό που χρησιμοποιώ από χρόνια είναι το Pittura Fabriano, σε μπλοκ διαφόρων διαστάσεων, αρκετά χοντρό σαν λεπτό χαρτόνι, ακριβό αλλά πάρα πολύ καλό. Κάνει και για ακουαρέλα. Πολύ σημαντικό για μια καλή δημιουργία είναι να κατακτήσει ο ζωγράφος όσο πιο γρήγορα μπορεί τα εκφραστικά του μέσα (υλικό, πινέλα, χαρτί κλπ.) Χαίρομαι που συντέλεσα να δημιουργήσεις τη γωνιά σου για ζωγραφική. Θα περιμένω τις καινούργιες δημιουργίες σου. Φιλιά/Καλό ξημέρωμα.
Ντίνο μου, καλημέρα. Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζω κι εγώ με τα παιδιά. Ιδίως με τη μικρή που παίρνει τα πινέλα και κάνει επεμβάσεις στους πίνακές μου. Γι' αυτό χρησιμοποιώ ακρυλικά μέσα στο σπίτι κι ακουαρέλλα έξω. Τ' ακρυλικά έχουν τη δυσκολία ότι στεγνώνουν γρήγορα τα χρώματα στην παλέτα. Θα δοκιμάσω και τις τέμπερες. Μου προτείνεις κάποια μάρκα χρωμάτων; Mπορώ όμως να πετύχω με την τέμπερα τις διαφάνειες που πετυχαίνω με τ' ακρυλικά; `Oπως καταλαβαίνεις ανυπομονώ να μπω σε μια σειρά και να ξεκινήσω. Αυτό μου φαίνεται το δυσκολότερο κομμάτι.
Εγώ χρησιμοποιώ τέμπερες Pebeo. Ποιοτικά έχουν πολλές διαβαθμίσεις και ανάλογο κόστος. Επίσης πολύ καλές είναι οι Talens. Δεν έχω δοκιμάσει ακρυλικά, όμως από ό,τι ακούω η τέμπερα δίνει καλύτερη διαφάνεια. Και τα χρώματα της τέμπερας στεγνώνουν γρήγορα. Εγώ έχω βρει την εξής λύση: Τα χρώματα τα αναμειγνύω μέσα σε ειδική παλέτα (αυγουλιέρα) και, όταν σταματώ για να συνεχίσω την άλλη μέρα με τις ίδιες μείξεις χρωμάτων, ρίχνω σε κάθε θηκούλα δυο-τρεις σταγονίτσες νερό με μια σύριγκα, σκεπάζω όλη την "αυγουλιέρα" με ένα βρεγμένο πανί και τη βάζω μέσα σε ένα πλαστικό κουτί (με βόλεψαν αυτά που αγοράζουμε παγωτό το καλοκαίρι) και το καπακώνω. Έτσι το χρώμα δεν ξεραίνεται για αρκετές μέρες και μπορώ να συνεχίσω χωρίς να χάσω τις εποχρώσεις που έχω πετύχει. Από ό,τι καταλαβαίνω εσύ έχεις αποκτήσει μια εμπειρία με τα ακρυλικά. Εφόσον δουλέψεις με τέμπερα θα πρέπει να αποκτήσεις εμπειρία και σ'αυτό το υλικό. Είναι θέμα χρόνου και προσπάθειας. Καλημέρα Μαρία.
Περιέχει 15 μικρά πεζά που, μέσα από τα ανέμελα παιδικά παιχνίδια σε μια γειτονιά της Θεσσαλονίκης, αυτή στην αρχή της Λεωφόρου Στρατού, ουσιαστικά διατρέχουν περί τις έξι δεκαετίες, από τη γερμανική κατοχή μέχρι το 1999, πραγματοποιώντας καθ' οδόν, σύμφωνα με τον υπότιτλο του βιβλίου, διάφορες "διαδρομές και στάσεις".(Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ, 2000)
Περιέχει 7 μικρά πεζά, που δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες την περίοδο 2002-2008.
Πρωτοτυπία, τα διηγήματα συνοδεύονται με ζωγραφιές, σχετικές με το θέμα, έργα του συγγραφέα.
(Τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε τον Ιανουάριο 2010 σε 150 αντίτυπα από την LK Digital Printing για λογαριασμό του συγγραφέα).
8 σχόλια:
Πολυ ομορφοι Ντινο μου!
Ευχαριστώ Ρίκη.
Από την πρώτη ζωγραφιά πήρες μια ιδέα του τι βλέπω από το μπαλκόνι μου. Σε πρώτο πλάνο το Γ'Σώμα Στρατού, πιο πίσω η Διεθνής Έκθεση, δεξιά τα κτίρια του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου, από πάνω τα Χίλια Δέντρα (Σέϊχ Σου=Νερό του Σεϊχη) και παραδίπλα η Πάνω Πόλη.
Καλό ξημέρωμα.
Nτίνο η αγάπη που νιώθεις για την πόλη σου βγαίνει με απόλυτο τρόπο στους πίνακες σου!
Θαρρείς ότι χαιδεύεις με το πινέλο την επιφάνεια.
Είναι πολύ συγκινητικό!
Σε φιλώ.
Είναι η κύρια πηγή έμπνευσής μου από τότε που ξεκίνησα, γιαυτό την ευγνωμονώ αυτήν την πόλη.
Καλημέρα-φιλιά Όλγα.
Μου αρέσουν πολύ τα ζεστά χρώματα αυτών των δυο πινάκων. Αλήθεια γιατί επέλεξες για μέσο έκφρασής σου την τέμπερα; Χρησιμοποίησες ποτέ άλλο είδος χρωμάτων; Σαν να σου κάνω ανάκριση ακούγεται, αλλά το ενδιαφέρον μου για τη δουλειά σου και την καλλιτεχνική σου πορεία είναι μεγάλο. Καληνύχτα και πάλι ευχαριστώ, γιατί τα λόγια σου μ' έκαναν τουλάχιστον να τακτοποιήσω μια γωνιά ζωγραφικής και ίσως μια νέα αρχή να γίνει.
Χαίρομαι που σου άρεσαν Μαρία.
Επέλεξα την τέμπερα για λόγους αντικειμενικούς. Μπορεί τα σχέδια να γίνονται έξω αλλά με χρώμα ζωγράφιζα καιζωγραφίζω μέσα στο σπίτι. Επομένως όταν ξεκίνησα και τα παιδιά ήταν μικρά δεν μπορούσα να ασχοληθώ με λάδι, που προϋποθέτει βρωμιά, μυρωδιές και απαραίτατα ξεχωριστό χώρο για να μένουν αναρτημένα τα έργα, τόσο κατά τη διαδικασία όσο και για να στεγνώσουν. Η τέμπερα δεν έχει αυτά τα προβλήματα, είναι καθαρό υλικό, όταν τελείωνα τα μάζευα όλα και τα έργα τα έβαζα ψηλά για να μην τα πειράζουν τα παιδιά. Θα μπορούσα ίσως να χρησιμοποιήσω και πλαστικό, όμως η τέμπερα είναι το κάτι άλλο, έχει τη δυνατότητα να αφήνει αυτή τη διαφάνεια, καθώς βάζεις το ένα χρώμα πάνω στο άλλο.
Προϋποθέτει όμως να έχεις πολύ καλό χαρτί, διαφορετικά κλωτσάει και ξεφλουδίζεται. Ώσπου να ανακαλύψω το σωστό χαρτί, πέταξα πολλά. Αυτό που χρησιμοποιώ από χρόνια είναι το Pittura Fabriano, σε μπλοκ διαφόρων διαστάσεων, αρκετά χοντρό σαν λεπτό χαρτόνι, ακριβό αλλά πάρα πολύ καλό. Κάνει και για ακουαρέλα.
Πολύ σημαντικό για μια καλή δημιουργία είναι να κατακτήσει ο ζωγράφος όσο πιο γρήγορα μπορεί τα εκφραστικά του μέσα
(υλικό, πινέλα, χαρτί κλπ.)
Χαίρομαι που συντέλεσα να δημιουργήσεις τη γωνιά σου για ζωγραφική. Θα περιμένω τις καινούργιες δημιουργίες σου.
Φιλιά/Καλό ξημέρωμα.
Ντίνο μου, καλημέρα. Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζω κι εγώ με τα παιδιά. Ιδίως με τη μικρή που παίρνει τα πινέλα και κάνει επεμβάσεις στους πίνακές μου. Γι' αυτό χρησιμοποιώ ακρυλικά μέσα στο σπίτι κι ακουαρέλλα έξω. Τ' ακρυλικά έχουν τη δυσκολία ότι στεγνώνουν γρήγορα τα χρώματα στην παλέτα. Θα δοκιμάσω και τις τέμπερες. Μου προτείνεις κάποια μάρκα χρωμάτων; Mπορώ όμως να πετύχω με την τέμπερα τις διαφάνειες που πετυχαίνω με τ' ακρυλικά; `Oπως καταλαβαίνεις ανυπομονώ να μπω σε μια σειρά και να ξεκινήσω. Αυτό μου φαίνεται το δυσκολότερο κομμάτι.
Εγώ χρησιμοποιώ τέμπερες Pebeo. Ποιοτικά έχουν πολλές διαβαθμίσεις και ανάλογο κόστος. Επίσης πολύ καλές είναι οι Talens. Δεν έχω δοκιμάσει ακρυλικά, όμως από ό,τι ακούω η τέμπερα δίνει καλύτερη διαφάνεια.
Και τα χρώματα της τέμπερας στεγνώνουν γρήγορα. Εγώ έχω βρει την εξής λύση: Τα χρώματα τα αναμειγνύω μέσα σε ειδική παλέτα (αυγουλιέρα) και, όταν σταματώ για να συνεχίσω την άλλη μέρα με τις ίδιες μείξεις χρωμάτων, ρίχνω σε κάθε θηκούλα δυο-τρεις σταγονίτσες νερό με μια σύριγκα, σκεπάζω όλη την "αυγουλιέρα" με ένα βρεγμένο πανί και τη βάζω μέσα σε ένα πλαστικό κουτί (με βόλεψαν αυτά που αγοράζουμε παγωτό το καλοκαίρι)
και το καπακώνω. Έτσι το χρώμα δεν ξεραίνεται για αρκετές μέρες και μπορώ να συνεχίσω χωρίς να χάσω τις εποχρώσεις που έχω πετύχει.
Από ό,τι καταλαβαίνω εσύ έχεις αποκτήσει μια εμπειρία με τα ακρυλικά. Εφόσον δουλέψεις με τέμπερα θα πρέπει να αποκτήσεις εμπειρία και σ'αυτό το υλικό. Είναι θέμα χρόνου και προσπάθειας.
Καλημέρα Μαρία.
Δημοσίευση σχολίου