Ντίνο είδα την φωτογραφία του ιστορικού Καφέ-Ουζερί Τσινάρι και κάνοντας την σύγκριση διαπίστωσα ότι από το δικό σου έργο λείπει.....μία γλάστρα! Που είναι η γλάστρα εοε; Τις φιλούρες μου
Τηλεφώνησα αμέσως στο "Τσινάρι" και διαμαρτυρήθηκα. Με καθησύχασαν λέγοντας ότι μια "γλάστρα", από αυτές που βγαίνουν στις επιμορφωτικές και πολιτικές εκπομπές της χαζο-TV, αφού καλοέφαγε ζήτησε και την πήρε μαζί της για να της κάνει παρέα, γιατί, όπως τους είπε, μόνο η γλάστρα θα την καταλάβαινε. Πολλά νυχτερινά φιλάκια Χριστίνα μου.
Ευτυχώς Μαρία μου υπάρχουν αρκετά τέτοια γραφικά-ιστορικά σημεία στην πόλη, αρκεί να τα ψάξεις. Ξέρεις τι λείπει μπροστά από το συγκεκριμένο ουζερί; Το τσινάρι=πλάτανος από το οποίο πήρε και το όνομά του. Κόπηκε κάποιες μέρες της Γερμανικής κατοχής για να πάρουν τα ξύλα, να τα ρίξουν στις ξυλόσομπες και να ζεσταθούν κάτοικοι της περιοχής, εκείνη τη δύσκολη από όλες τις απόψεις εποχή. Πολλά φιλιά.
Περιέχει 15 μικρά πεζά που, μέσα από τα ανέμελα παιδικά παιχνίδια σε μια γειτονιά της Θεσσαλονίκης, αυτή στην αρχή της Λεωφόρου Στρατού, ουσιαστικά διατρέχουν περί τις έξι δεκαετίες, από τη γερμανική κατοχή μέχρι το 1999, πραγματοποιώντας καθ' οδόν, σύμφωνα με τον υπότιτλο του βιβλίου, διάφορες "διαδρομές και στάσεις".(Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ, 2000)
Περιέχει 7 μικρά πεζά, που δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες την περίοδο 2002-2008.
Πρωτοτυπία, τα διηγήματα συνοδεύονται με ζωγραφιές, σχετικές με το θέμα, έργα του συγγραφέα.
(Τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε τον Ιανουάριο 2010 σε 150 αντίτυπα από την LK Digital Printing για λογαριασμό του συγγραφέα).
8 σχόλια:
Ντίνο είδα την φωτογραφία του ιστορικού Καφέ-Ουζερί Τσινάρι και κάνοντας την σύγκριση διαπίστωσα ότι από το δικό σου έργο λείπει.....μία γλάστρα!
Που είναι η γλάστρα εοε;
Τις φιλούρες μου
Τηλεφώνησα αμέσως στο "Τσινάρι" και διαμαρτυρήθηκα. Με καθησύχασαν λέγοντας ότι μια "γλάστρα", από αυτές που βγαίνουν στις επιμορφωτικές και πολιτικές εκπομπές της χαζο-TV, αφού καλοέφαγε ζήτησε και την πήρε μαζί της για να της κάνει παρέα, γιατί, όπως τους είπε, μόνο η γλάστρα θα την καταλάβαινε.
Πολλά νυχτερινά φιλάκια Χριστίνα μου.
Ακόμη μια πολύ όμορφη ζωγραφιά που μας μεταφέρει σε μια γραφική γωνιά της Άνω Πόλης, μπράβο φίλε Ντίνο και ευχαριστούμε πολύ !!!
Νοσταλγικός και αυτός ο πίνακας. Χαίρομαι που υπάρχουν ακόμη τέτοια, γραφικά πλέον, σημεία σε μια πόλη..
Καλή σου μέρα Ντίνο :-)
χα,χα,χα!
Είσαι φοβερός Ντίνο!
Στέλιο μου, όποτε πάμε βόλτα στην Πάνω Πόλη, πάντοτε περνάμε μπροστά από το "Τσινάρι" και μνήμες από παλιά έρχονται στο μυαλό μας. Καλημέρα!
Ευτυχώς Μαρία μου υπάρχουν αρκετά τέτοια γραφικά-ιστορικά σημεία στην πόλη, αρκεί να τα ψάξεις. Ξέρεις τι λείπει μπροστά από το συγκεκριμένο ουζερί; Το τσινάρι=πλάτανος από το οποίο πήρε και το όνομά του. Κόπηκε κάποιες μέρες της Γερμανικής κατοχής για να πάρουν τα ξύλα, να τα ρίξουν στις ξυλόσομπες και να ζεσταθούν κάτοικοι της περιοχής, εκείνη τη δύσκολη από όλες τις απόψεις εποχή. Πολλά φιλιά.
Σε ανταγωνίζομαι Χριστίνα μου!!!
Πολλά φιλιά.
Δημοσίευση σχολίου