Καλημέρα φίλε Ντίνο, κάθε φορά με τις αναρτήσεις σου μας ταξιδεύεις πολύ όμορφα, οι πάντα ωραίες ζωγραφιές σου λειτουργούν σαν οδοιπορικό στην παλιά Θεσσαλονίκη. Μέσα από τα εξαιρετικά έργα σου γνωρίζουμε με τον καλύτερο τρόπο την αρχιτεκτονική, την ιστορία και τον πολιτισμό της όμορφης πόλης σου, καλή συνέχεια !!!
Στέλιο μου, πέρα από την αγάπη μου γι'αυτά τα ιστορικά μνημεία της πόλης μας,που τα προσπερνούν αδιάφορα οι νεώτεροι, ίσως οι ζωγραφιές μου αποτελέσουν κίνητρο για τους νέους να μπουν στο google και να μάθουν την ιστορία τους. Καλό Σαββατοκύριακο.
Σταυρούλα μου το βίωσα "ολοζώντανο" τέλος δεκαετίας του '50. Καταπληκτικά εδέσματα, αλλά πολύ ακριβό για το τότε πορτοφόλι μας ένα γεύμα. Πλήρωσα, θυμάμαι, 150 δραχμές όταν από την Τράπεζα έπαιρνα τότε 900 δραχμές τον μήνα. Άξιζε όμως τον κόπο. Να σκεφτείς ότι έστελνε αεροπορικώς ειδικά πιάτα με τις σπεσιαλιτές του στους τότε βασιλείς στο Τατόϊ, ύστερα από παραγγελία τους. Να περάσεις καλά το Σαββατοκύριακο.
Περιέχει 15 μικρά πεζά που, μέσα από τα ανέμελα παιδικά παιχνίδια σε μια γειτονιά της Θεσσαλονίκης, αυτή στην αρχή της Λεωφόρου Στρατού, ουσιαστικά διατρέχουν περί τις έξι δεκαετίες, από τη γερμανική κατοχή μέχρι το 1999, πραγματοποιώντας καθ' οδόν, σύμφωνα με τον υπότιτλο του βιβλίου, διάφορες "διαδρομές και στάσεις".(Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ, 2000)
Περιέχει 7 μικρά πεζά, που δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες την περίοδο 2002-2008.
Πρωτοτυπία, τα διηγήματα συνοδεύονται με ζωγραφιές, σχετικές με το θέμα, έργα του συγγραφέα.
(Τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε τον Ιανουάριο 2010 σε 150 αντίτυπα από την LK Digital Printing για λογαριασμό του συγγραφέα).
4 σχόλια:
Καλημέρα φίλε Ντίνο, κάθε φορά με τις αναρτήσεις σου μας ταξιδεύεις πολύ όμορφα, οι πάντα ωραίες ζωγραφιές σου λειτουργούν σαν οδοιπορικό στην παλιά Θεσσαλονίκη. Μέσα από τα εξαιρετικά έργα σου γνωρίζουμε με τον καλύτερο τρόπο την αρχιτεκτονική, την ιστορία και τον πολιτισμό της όμορφης πόλης σου, καλή συνέχεια !!!
Κι όμως Ντίνο το ιστορικό εστιατόριο μένει ζωντανό μέσα από το έργο σου!!! Καλή σου νύχτα!!!!!
Στέλιο μου, πέρα από την αγάπη μου γι'αυτά τα ιστορικά μνημεία της πόλης μας,που τα προσπερνούν αδιάφορα οι νεώτεροι, ίσως οι ζωγραφιές μου αποτελέσουν κίνητρο για τους νέους να μπουν στο google και να μάθουν την ιστορία τους. Καλό Σαββατοκύριακο.
Σταυρούλα μου το βίωσα "ολοζώντανο" τέλος δεκαετίας του '50. Καταπληκτικά εδέσματα, αλλά πολύ ακριβό για το τότε πορτοφόλι μας ένα γεύμα. Πλήρωσα, θυμάμαι, 150 δραχμές όταν από την Τράπεζα έπαιρνα τότε 900 δραχμές τον μήνα. Άξιζε όμως τον κόπο. Να σκεφτείς ότι έστελνε αεροπορικώς ειδικά πιάτα με τις σπεσιαλιτές του στους τότε βασιλείς στο Τατόϊ, ύστερα από παραγγελία τους. Να περάσεις καλά το Σαββατοκύριακο.
Δημοσίευση σχολίου