Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

Το άγαλμα του Παύλου Μελά στην Πλατεία Λευκού Πύργου

4 σχόλια:

55fm είπε...

Τί όμορφος πίνακας!
Ντίνο, φαντάζομαι έχει πάρα πολύ δουλειά...
Καλό βράδυ

Dinos-Art είπε...

Έτσι είναι αυτή η τεχνική. Φτάνεις στο τελικό αποτέλεσμα ύστερα από πάρα πολλά περάσματα διαφόρων χρωμάτων και μεγεθών με τελίτσες.
Κι εγώ ξεχωρίζω αυτόν τον πίνακα.
Καλημέρα Ουρανία!

55fm είπε...

Nτίνο είναι η τεχνική του πουαντιγισμού; αν δεν κάνω λάθος.
Έχω δει έργα, με αυτή τη τεχνική,του σπουδαίου Ζωρζ Σερά και έχω ενθουσιαστεί.
Η φωτεινότητα των χρωμάτων με αυτή τη τεχνική είναι ένα όνειρο!
Καλημέρα

Dinos-Art είπε...

Σωστά, αυτή είναι η τεχνική.
Όταν το 1976 άρχισα να ζωγραφίζω, ξεκίνησα με αυτήν, χωρίς να γνωρίζω τον Σερά και τους άλλους πουαντιγιστές. Μετά, για λίγα χρόνια, πήγα στην απλωτή πινελιά. Όταν στο Παρίσι είδα ζωντανά έργα του Σερά και άλλων ομότεχνών του, είπα "αυτός είναι ο δικός μου τρόπος έκφρασης" και επανήλθα στον πουαντιγισμό.
Ξέρεις, ο αυτοδίδακτος ζωγράφος συνεχώς ψάχνεται και το τελικό αποτέλεσμα είναι προϊόν πολλής δουλειας και πειραμάτων. Ακόμη και σήμερα συνεχίζω να αυτοδιδάσκομαι ζωγραφίζοντας καθημερινά.
Τον πίνακα αυτόν με τον Παύλο Μελά τον ανάρτησα για να τον δέσω με την πιο πάνω ανάρτηση, που αναφέρεται στην Πηνελόπη Δέλτα, η κόρη της οποίας Σοφία με έχει βαφτίσει.
Καλημέρα και πάλι!!