Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009
Μνήμη του ζωγράφου Πάνου Παπανάκου (1930-1999)
Ήρθε σπίτι μια μέρα του '76 με την ιδιότητα του γιατρού για να με εξετάσει.
Τελικά το βάρος της "εξέτασης" έπεσε σε μερικές ζωγραφιές μου, που είχα ακουμπισμένες στη βιβλιοθήκη. "Τις έκανα για να περνώ τις ώρες της κλεισούρας λόγω του κρυολογήματος", του είπα. "Να συνεχίσεις, έχεις το αισθητήριο του ζωγράφου. Θα σου πω πού να πας για να σου τις προβάλουν".
Και μου έδειξε τον δρομο για τη Μικρή Πινακοθήκη "Διαγώνιος", του Ντίνου Χριστιανόπουλου.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Αυτός είναι γιατρός!
Που να βρείς, τέτοιους γιατρούς σήμερα Ντίνο μου!
Το μυαλό τους είναι στη συνταγογράφηση,δεν βλέπουν τίποτα άλλο!
Όχι όλοι,πάντα υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις!
Δεν κάθομαι άλλο, στη γειτονιά σου,για να μη σε κολλήσω!
Καλό βράδυ!
Όχι μόνο καλός γιατρός αλλά και υπέροχος άνθρωπος όπως φαίνεται, πράγμα σπάνιο στις μέρες μας, και οι πίνακες που είδα πολύ όμορφοι!
καλό βράδυ, καλή βδομάδα:)
Είχα την τύχη να τον ζω από κοντά μέχρι το τέλος. Πολύ καλός γιατρός-άνθρωπος και εξαιρετικός ζωγράφος.
Με διαθήκη του, όσα έργα βρέθηκαν μετά το θάνατό του δωρήθηκαν σε πινακοθήκες όλης της χώρας.
Είναι κάποιες τυχαίες στιγμές στη ζωή μας ή κάποιοι άνθρωποι που μπορεί να επηρεάσουν όλη τη μετέπειτα πορεία μας. Γι' αυτό πρέπει να είμαστε έτοιμοι και ν' αρπάζουμε τις ευκαιρίες όταν μας παρουσιάζονται.
Τα θερμά μου συγχαρητήρια, για το έργο σου/φορεσιά στο λιβάδι!
Συγκινήθηκα...
Καλό βράδυ!
Ευχαριστώ πολύ Όλγα.
Είσαι καλύτερα;
Καλό βράδυ και σε σένα.
Kαλημέρα Ντίνο μου!
Τα ίδια είμαι,θα πάω το απόγευμα στο γιατρό και θα ξέρω... αν θα συνεχίσω να θαυμάζω τα έργα σου!
Φιλιά!
Όλα καλά εύχομαι Όλγα.
Καλημέρα.
Δημοσίευση σχολίου