Τζακαράντες

1993, 18 Νοέμβρη…
Πρετόρια…Η μωβ ουράνια πολιτεία…όταν την αντίκρισα πίσω από τους λόφους για πρώτη φορά, φάνταζε σα σκηνικό παραμυθιού…Οι τζαγκαράντες ολάνθιστες με τα μισά τους μωβ ανθάκια να σχηματίζουν μαβί χαλί στους δρόμους και η ματιά να χάνεται σε ένα βιολετί ορίζοντα που βυθίζεται, αφού η πόλη είναι χτισμένη σε ένα τεράστιο οροπέδιο με υψόμετρο 1.700 μ. Πώς να μην αγαπήσεις λοιπόν μια πόλη που σε υποδέχεται με το μωβ της φόρεμα και κάθε Νοέμβρη σε αφήνει άναυδο με την ομορφιά της; Κι όταν ανακαλύπτεις ότι αυτό το μεγαλειώδες θέαμα έβλεπε και ο Γεώργιος Σεφέρης πριν από 50 χρόνια…από το παράθυρό του;

KERK STR.OOST, PRETORIA, TRANSVAAL

Οι τζακαράντες παίζοντας καστανιέτες και χορεύοντας
ρίχναν γύρω στα πόδια τους ένα μενεξεδένιο χιόνι.
αδιάφορα όλα τ΄ άλλα, κι αυτό
το Βενουσμπεργκ της γραφειοκρατίας με τους διπλούς
τους πύργους και τα διπλά του επίχρυσα ρολόγια
ναρκωμένο βαθιά σαν ιπποπόταμος μες στο γαλάζιο.
Και τρέχαν τ΄ αυτοκίνητα δείχνοντας
γυαλιστερές πλάτες όπως τα δελφίνια.
Στο τέλος του δρόμου μας περίμενε
δρασκελώντας αργόσχολα μες στο κλουβί του
ο ασημένιος φασιανός της Κίνας
ο Ευπλόκαμος Νυχθήμερος, όπως τον λένε.

Και να σκεφτείς πως ξεκινήσαμε αποχαιρετώντας
με την καρδιά γεμάτη σκάγια
τον Ονοκρόταλο τον Πελεκάνο – αυτόν
που είχε ένα ύφος τσαλαπατημένου πρωθυπουργού
στο ζωολογικό κήπο του Καΐρου.

Γεώργιος Σεφέρης, Πρετόρια Οχτώβρης ΄41
(οι τελευταίοι στίχοι είναι αναφορά για όλη την εξόριστη κυβέρνηση που έδρευε στο Κάιρο)