Ευτυχώς. Αριστερά ένα από τα καλύτερα παιδιά, ο Θωμάς Μουταφίδης. Και δεξιά, ο συμμαθητής του αδερφού μου, άλλος εξαιρετικός συνάδελφος και μετέπειτα νομικός σύμβουλος της τράπεζας, Ηλίας Παπαδημητρίου.
Βλέπεις, με αυτά που λες επιβεβαιώνεις, μετά από τόσα χρόνια, τα περί καλών προσωπικών σχέσεων μεταξύ μας, που αναφέρω σε προηγούμενο σχόλιό μου. Ο Ηλίας, όπως θα ξέρεις, μας άφησε πριν λίγα χρόνια. Ο Θωμάκος ο παλαιστής, όπως τον αναφέρεις στο βιβλίο σου, ζωηρός και δυνατός, δεν παλεύει βέβαια σωματικά, αλλά με όλα τα στραβά που συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας.
Περιέχει 15 μικρά πεζά που, μέσα από τα ανέμελα παιδικά παιχνίδια σε μια γειτονιά της Θεσσαλονίκης, αυτή στην αρχή της Λεωφόρου Στρατού, ουσιαστικά διατρέχουν περί τις έξι δεκαετίες, από τη γερμανική κατοχή μέχρι το 1999, πραγματοποιώντας καθ' οδόν, σύμφωνα με τον υπότιτλο του βιβλίου, διάφορες "διαδρομές και στάσεις".(Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ, 2000)
Περιέχει 7 μικρά πεζά, που δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες την περίοδο 2002-2008.
Πρωτοτυπία, τα διηγήματα συνοδεύονται με ζωγραφιές, σχετικές με το θέμα, έργα του συγγραφέα.
(Τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε τον Ιανουάριο 2010 σε 150 αντίτυπα από την LK Digital Printing για λογαριασμό του συγγραφέα).
3 σχόλια:
Ευτυχώς. Αριστερά ένα από τα καλύτερα παιδιά, ο Θωμάς Μουταφίδης. Και δεξιά, ο συμμαθητής του αδερφού μου, άλλος εξαιρετικός συνάδελφος και μετέπειτα νομικός σύμβουλος της τράπεζας, Ηλίας Παπαδημητρίου.
Βλέπεις, με αυτά που λες επιβεβαιώνεις, μετά από τόσα χρόνια, τα περί καλών προσωπικών σχέσεων μεταξύ μας, που αναφέρω σε προηγούμενο σχόλιό μου.
Ο Ηλίας, όπως θα ξέρεις, μας άφησε πριν λίγα χρόνια.
Ο Θωμάκος ο παλαιστής, όπως τον αναφέρεις στο βιβλίο σου, ζωηρός και δυνατός, δεν παλεύει βέβαια σωματικά, αλλά με όλα τα στραβά που συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας.
Πόσο σας χαίρομαι...
Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου