Δίπλα στον Γιώργο Θεοδωρίδη κάθισα κι εγώ επί δύο χρόνια, Ντίνο μου. Ας προσθέσουμε λοιπόν ότι ήταν αρχηγός της ομάδας μπάσκετ του Π.Α.Ο.Κ. σε ηρωικές εποχές, εξαιρετικός συνάδελφος, ένα λεβεντόπαιδο.
Περιέχει 15 μικρά πεζά που, μέσα από τα ανέμελα παιδικά παιχνίδια σε μια γειτονιά της Θεσσαλονίκης, αυτή στην αρχή της Λεωφόρου Στρατού, ουσιαστικά διατρέχουν περί τις έξι δεκαετίες, από τη γερμανική κατοχή μέχρι το 1999, πραγματοποιώντας καθ' οδόν, σύμφωνα με τον υπότιτλο του βιβλίου, διάφορες "διαδρομές και στάσεις".(Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ, 2000)
Περιέχει 7 μικρά πεζά, που δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες την περίοδο 2002-2008.
Πρωτοτυπία, τα διηγήματα συνοδεύονται με ζωγραφιές, σχετικές με το θέμα, έργα του συγγραφέα.
(Τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε τον Ιανουάριο 2010 σε 150 αντίτυπα από την LK Digital Printing για λογαριασμό του συγγραφέα).
2 σχόλια:
Δίπλα στον Γιώργο Θεοδωρίδη κάθισα κι εγώ επί δύο χρόνια, Ντίνο μου. Ας προσθέσουμε λοιπόν ότι ήταν αρχηγός της ομάδας μπάσκετ του Π.Α.Ο.Κ. σε ηρωικές εποχές, εξαιρετικός συνάδελφος, ένα λεβεντόπαιδο.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου Τόλη.
Δημοσίευση σχολίου