Ο πατέρας στην παλιά παραλία Θεσσαλονίκης (1927)

Ήρθε 17 χρονών από το Στένωμα Καρπενησίου στη Θεσσαλονίκη, ύστερα από προτροπή ευκατάστατου εδώ συγχωριανού του, ο οποίος τον άφησε τελικά στην τύχη του. Παρά το γεγονός ότι ήταν απόφοιτος Σχολαρχείου, σημαντικό προσόν για την εποχή, δεν έβρισκε δουλειά. Άγνωστος μεταξύ αγνώστων άρχισε να παλεύει για τον επιούσιο πλένοντας πιάτα σε εστιατόρια. Δεν το έβαλε όμως κάτω. Στη συνέχεια βοηθός σερβιτόρου, βοηθός μαγείρου και εξελίχθηκε σε αρχιμάγειρο. Εργάστηκε στα μεγάλα εστιατόρια "Όλυμπος Νάουσα", "Μεντιτεραννέ", "Στρατής", "Ρέμβη" και άλλα, με ενδιάμεσους σταθμούς στη Φοιτητική Εστία, στη ΧΕΝ και, μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς, στο Εγγλέζικο εντευκτήριο NAAFI, που βρίσκονταν σε ένα νεοκλασικό δίπλα στη σημερινή Σχολή Τυφλών.

Έφυγε πολύ νωρίς, το 1962, στα 52 του...

Σύμπτωση:

Όταν είδε τη φωτογραφία ο αγαπητός φίλος Γιάννης Βανίδης, μου έστειλε μία του πατέρα του βγαλμένη την ίδια χρονική περίοδο στο ίδιο σημείο. Προφανώς από τον ίδιο πλανόδιο φωτογράφο, που ήταν μόνιμα στημένος στο χαρακτηριστικό αυτό σημείο της πόλης και έπειθε τους επαρχιώτες να φωτογραφηθούν για να στείλουν έτσι τα χαιρετίσματά τους στο χωριό.