Αχ,σπίτι μου,σπιτάκι μου,δαντελοζωγραφισμένο! Τι υπέροχο ανθισμένο τοπίο βλέπω από ψηλά... Όλα μοιρασμένα αρμονικότατα! Με τέμπερα και μετά το περνάς κάποιο στερεωτικό Ντίνο;
Χαίρομαι που σου άρεσε Ουρανία (Σε αποκαλώ όπως σε ονομάτισε ο Τόλης). Όχι, την τέμπερα δεν την περνάς με κανένα στερεωτικό, γιαυτό στο κορνίζωμα μπαίνει πάντα τζάμι (όχι φουμέ) που την προφυλάγει και ζωντανεύει τα χρώματα. Καλό μεσημέρι!
Σε ευχαριστώ Ντίνο,για τις γνώσεις σου. Χαίρομαι που με λες Ουρανία! Τζούλια θαύμασε εσύ τώρα και άσε σε εμάς, να σε θαυμάζουμε μετά! Πειράζει που σε θαυμάζουμε;
Ξέχασα να σου πω Ουρανία ότι, το πασπαρτού που μπαίνει γύρω από ένα έργο τέμπερας, πέρα από την προβολή που του δίνει, λειτουργεί και αυτό προστατευτικά: Δεν αφήνει το τζάμι να πατήσει πάνω στο έργο και έτσι αυτό παίρνει αέρα. Συνέβη, έργα τέμπερας που κορνιζώθηκαν χωρίς πασπαρτού, όταν μετά χρόνια ανοίχθηκαν, τα χρώματα είχαν κολλήσει πάνω στο τζάμι. Και βέβαια πολύ σημαντικό τί κορνίζα θα επιλεγεί. Είναι σωστό αυτό που έχει ειπωθεί: "Η κορνίζα είναι ο νταβατζής του έργου" Καλό απόγευμα.
Περιέχει 15 μικρά πεζά που, μέσα από τα ανέμελα παιδικά παιχνίδια σε μια γειτονιά της Θεσσαλονίκης, αυτή στην αρχή της Λεωφόρου Στρατού, ουσιαστικά διατρέχουν περί τις έξι δεκαετίες, από τη γερμανική κατοχή μέχρι το 1999, πραγματοποιώντας καθ' οδόν, σύμφωνα με τον υπότιτλο του βιβλίου, διάφορες "διαδρομές και στάσεις".(Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ, 2000)
Περιέχει 7 μικρά πεζά, που δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες την περίοδο 2002-2008.
Πρωτοτυπία, τα διηγήματα συνοδεύονται με ζωγραφιές, σχετικές με το θέμα, έργα του συγγραφέα.
(Τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε τον Ιανουάριο 2010 σε 150 αντίτυπα από την LK Digital Printing για λογαριασμό του συγγραφέα).
7 σχόλια:
Καλώς όρισες στα blogs!
Εγώ έχω βέβαια ήδη δει τους περισσότερους πίνακες του Ντίνου. Έτσι το προνόμιο της ανακάλυψης το έχουν οι άλλοι.
Αυτή η ζωγραφιά μου αρέσει από την πρώτη φορά που την είδα. Τα ανοιξιάτικα χωράφια και στο βάθος ψηλά το σπίτι της Ουρανίας.
Καλημέρα.
Αχ,σπίτι μου,σπιτάκι μου,δαντελοζωγραφισμένο!
Τι υπέροχο ανθισμένο τοπίο βλέπω από ψηλά...
Όλα μοιρασμένα αρμονικότατα!
Με τέμπερα και μετά το περνάς κάποιο στερεωτικό Ντίνο;
Χαίρομαι που σου άρεσε Ουρανία (Σε αποκαλώ όπως σε ονομάτισε ο Τόλης).
Όχι, την τέμπερα δεν την περνάς με κανένα στερεωτικό, γιαυτό στο κορνίζωμα μπαίνει πάντα τζάμι (όχι φουμέ) που την προφυλάγει και ζωντανεύει τα χρώματα.
Καλό μεσημέρι!
μου αρέσει που μοιράζεστε και τις τεχνικές σας!
εγώ, η άσχετη... απομένω να θαυμάζω το υπέροχο τοπίο και να ταξιδεύω...
πειράζει;
Σε ευχαριστώ Ντίνο,για τις γνώσεις σου.
Χαίρομαι που με λες Ουρανία!
Τζούλια θαύμασε εσύ τώρα και άσε σε εμάς, να σε θαυμάζουμε μετά!
Πειράζει που σε θαυμάζουμε;
Ξέχασα να σου πω Ουρανία ότι, το πασπαρτού που μπαίνει γύρω από ένα έργο τέμπερας, πέρα από την προβολή που του δίνει, λειτουργεί και αυτό προστατευτικά: Δεν αφήνει το τζάμι να πατήσει πάνω στο έργο και έτσι αυτό παίρνει αέρα. Συνέβη, έργα τέμπερας που κορνιζώθηκαν χωρίς πασπαρτού, όταν μετά χρόνια ανοίχθηκαν, τα χρώματα είχαν κολλήσει πάνω στο τζάμι.
Και βέβαια πολύ σημαντικό τί κορνίζα θα επιλεγεί. Είναι σωστό αυτό που έχει ειπωθεί: "Η κορνίζα είναι ο νταβατζής του έργου"
Καλό απόγευμα.
Δημοσίευση σχολίου