Λαθρομετανάστης από το Τσανάκ Καλέ στην Αμερική (ΗΠΑ), αρχές πρώτης δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα, για να μην υπηρετήσει στον Τούρκικο στρατό. Πρόκοψε και ήταν στήριγμα της οικογένειας (γονιών και αδελφάδων του) μέχρι που άφησε τα εγκόσμια τέλος δεκαετίας 1970.
Τζούλια ευχαριστώ πολύ για την ανάρτηση αυτού του ωραίου πολύ συγκινητικού παροδοσιακού. Η γιαγιά μου όποτε το άκουγε την πιάναν τα κλάματα. Είχε κάνει δώδεκα παιδιά, οκτώ αγόρια και τέσσερα κορίτσια. Τα κορίτσια έζησαν και ήρθαν μαζί της στην Ελλάδα, τα αγόρια όμως της πέθαιναν εκτός από τον Χρήστο. Κι αυτόν όμως της τον πήρε η ξενητειά. Καλό βράδυ.
Περιέχει 15 μικρά πεζά που, μέσα από τα ανέμελα παιδικά παιχνίδια σε μια γειτονιά της Θεσσαλονίκης, αυτή στην αρχή της Λεωφόρου Στρατού, ουσιαστικά διατρέχουν περί τις έξι δεκαετίες, από τη γερμανική κατοχή μέχρι το 1999, πραγματοποιώντας καθ' οδόν, σύμφωνα με τον υπότιτλο του βιβλίου, διάφορες "διαδρομές και στάσεις".(Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ, 2000)
Περιέχει 7 μικρά πεζά, που δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες την περίοδο 2002-2008.
Πρωτοτυπία, τα διηγήματα συνοδεύονται με ζωγραφιές, σχετικές με το θέμα, έργα του συγγραφέα.
(Τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε τον Ιανουάριο 2010 σε 150 αντίτυπα από την LK Digital Printing για λογαριασμό του συγγραφέα).
2 σχόλια:
Τζούλια ευχαριστώ πολύ για την ανάρτηση αυτού του ωραίου πολύ συγκινητικού παροδοσιακού.
Η γιαγιά μου όποτε το άκουγε την πιάναν τα κλάματα. Είχε κάνει δώδεκα παιδιά, οκτώ αγόρια και τέσσερα κορίτσια. Τα κορίτσια έζησαν και ήρθαν μαζί της στην Ελλάδα, τα αγόρια όμως της πέθαιναν εκτός από τον Χρήστο. Κι αυτόν όμως της τον πήρε η ξενητειά.
Καλό βράδυ.
απίστευτες ιστορίες Ντίνο...
κι όλα αυτό το υλικό της προσωπικής σου ιστορίας μας συγκινεί και μας διδάσκει...
να είσαι καλά...
Δημοσίευση σχολίου