Εγώ όμως υπάρχω!! Όποιος με εντοπίσει κερδίζει ένα υπογραμμένο αντίτυπο του πίνακα που είναι προμετωπίδα στο ιστολόγιό μου (Μόνο οι εφημερίδες θα μοιράζουν CD και άλλα δώρα;)
ok, λοιπόν θα κάνω υπομονή... κρίμα που δεν είναι κι ο Τόλης σ΄αυτή τη φωτογραφία... πάντως αυτό το σχολείο είναι σημείο αναφοράς για σας, θα πρέπει να το αγαπήσατε πολύ για να σας έχει εμπνεύσει τόσο πολύ... και τι απίστευτο φωτογραφικό υλικό! αν το ήξερα θα είχα δανειστεί κάτι να φτιάξω εικόνες για σχετικά διηγήματα του Τόλη... next time...
Τζούλια, το Anatolia είναι ένα σημαντικό κομμάτι από τη ζωή μας. Μας σμίλεψε και διαμόρφωσε εν πολλοίς τους χαρακτήρες μας, πέρα από τις γνώσεις που μας έδωσε. Ένα προοδευτικό για την εποχή του σχολείο, με σημαντικούς δασκάλους χωρίς παρωπίδες, σε μια δύσκολη μετεμφυλιακή εποχή. Οι συμμαθητές, της μέσης αστικής τάξης. Να σκεφτείς ότι οι μισοί ήταν με υποτροφίες, μισές ή ολόκληρες (εγώ είχα ολόκληρη). Τώρα τα πράγματα έχουν διαφοροποιηθεί, όπως όλα γύρω μας. Εμείς όμως είμαστε ευτυχείς που ζούμε με εκείνα τα ωραία βιώματα, που τόσο παραστατικά αναφέρει ο Τόλης στο βιβλίο του "Νόστος". Καλό βράδυ.
Περιέχει 15 μικρά πεζά που, μέσα από τα ανέμελα παιδικά παιχνίδια σε μια γειτονιά της Θεσσαλονίκης, αυτή στην αρχή της Λεωφόρου Στρατού, ουσιαστικά διατρέχουν περί τις έξι δεκαετίες, από τη γερμανική κατοχή μέχρι το 1999, πραγματοποιώντας καθ' οδόν, σύμφωνα με τον υπότιτλο του βιβλίου, διάφορες "διαδρομές και στάσεις".(Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ, 2000)
Περιέχει 7 μικρά πεζά, που δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες την περίοδο 2002-2008.
Πρωτοτυπία, τα διηγήματα συνοδεύονται με ζωγραφιές, σχετικές με το θέμα, έργα του συγγραφέα.
(Τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε τον Ιανουάριο 2010 σε 150 αντίτυπα από την LK Digital Printing για λογαριασμό του συγγραφέα).
8 σχόλια:
Τη συνήθεια να απουσιάζω την είχα από τότε. Με έψαξα αλλά δεν με βρήκα. Κάπου στα γήπεδα θα είχα ξεχαστεί.
Εγώ όμως υπάρχω!!
Όποιος με εντοπίσει κερδίζει ένα υπογραμμένο αντίτυπο του πίνακα που είναι προμετωπίδα στο ιστολόγιό μου (Μόνο οι εφημερίδες θα μοιράζουν CD και άλλα δώρα;)
λοιπόν Ντίνο, είσαι μεσαίος στην κάτω κάτω σειρά...
το σοβαρό αγόρι στη μέση...
το βρήκα;;;
Τζούλια ουδέν σχόλιο ακόμη.
Περιμένω απαντήσεις και από άλλους.
Καλό βράδυ!
ok, λοιπόν θα κάνω υπομονή...
κρίμα που δεν είναι κι ο Τόλης σ΄αυτή τη φωτογραφία...
πάντως αυτό το σχολείο είναι σημείο αναφοράς για σας, θα πρέπει να το αγαπήσατε πολύ για να σας έχει εμπνεύσει τόσο πολύ...
και τι απίστευτο φωτογραφικό υλικό!
αν το ήξερα θα είχα δανειστεί κάτι να φτιάξω εικόνες για σχετικά διηγήματα του Τόλη...
next time...
ακριβώς στη μέση
γονυπετής με το λευκό γιακαδάκι
Ντίνο,
θα συμφωνήσω με τη Τζούλια
Νίκο, μόλις κληρώσει θα σου πω.
Τζούλια, το Anatolia είναι ένα σημαντικό κομμάτι από τη ζωή μας.
Μας σμίλεψε και διαμόρφωσε εν πολλοίς τους χαρακτήρες μας, πέρα από τις γνώσεις που μας έδωσε.
Ένα προοδευτικό για την εποχή του σχολείο, με σημαντικούς δασκάλους χωρίς παρωπίδες, σε μια δύσκολη μετεμφυλιακή εποχή.
Οι συμμαθητές, της μέσης αστικής τάξης.
Να σκεφτείς ότι οι μισοί ήταν με υποτροφίες, μισές ή ολόκληρες (εγώ είχα ολόκληρη).
Τώρα τα πράγματα έχουν διαφοροποιηθεί, όπως όλα γύρω μας.
Εμείς όμως είμαστε ευτυχείς που ζούμε με εκείνα τα ωραία βιώματα, που τόσο παραστατικά αναφέρει ο Τόλης στο βιβλίο του "Νόστος".
Καλό βράδυ.
Σωστά Τζούλια και Νίκο.
(Φαντάζομαι ότι με εντοπίσατε επειδή διαλέξατε το πιο γλυκό αγοράκι!!!)
Έπεται αθλοθετηθέν βραβείο.
Δημοσίευση σχολίου